Uprawa Konopi dla Początkujących

[Gość]

Oto wstęp do przeczytania przed zadawaniem jakichkolwiek pytań:

______________________________________________

1. Co to są konopie

2. Gatunki konopi

3. Nasiona, gatunki, różnice, wybór

4. Ziemia, rodzaj, przygotowanie, nawożenie

5. Kiełkowanie nasion, wysadzanie, sadzonki

6. Woda, podlewanie, częstotliwość, ilość

7. Światło - wpływ, naturalne, sztuczne, różnice

8. Temperatura

9. Księżyc

10. Przycinanie

11. Kwitnienie, różnice męsko-żeńskie

12. Zbieranie, suszenie, przechowywanie

13. Sinsemilla, cykl życia i uprawa

14. Techniki zapylania

15. Rozgałęzienie, sadzonki, odnóżki

16. Odrosty

17. Przeszczepy

18. Uprawa na siatce (ScrOG)

19. Wspinanie



1. Co to są konopie?

Konopie są uprawiane od 10 tyś. lat. Na przestrzeni dziejów wytworzyło się wiele odmian i krzyżówek. Konopie indyjskie (cannabis indica) są roślinami jednorocznymi, jednymi z podstawowych odmian konopi. Drugim głównym gatunkiem są konopie siewne (cannabis sativa) rosnące na naszych polach, miedzach i nieużytkach. Konopie siewne mają niską zawartość psychoaktywną, co dyskwalifikuje je z dalszych rozważań. Jednakże znawca tematu (fachowiec z długoletnim stażem) potrafi znaleźć jedną lub kilka roślin na polu samosiejki (konopi siewnych), które będą się wyróżniały psychoaktywnym działaniem narkotycznym.
Konopie indyjskie są wysoce psychoaktywne. Swoją przydatność do celów narkotycznych zawdzięczają wysokiej zawartości THC (tetra-hydro-cannabinol). To specyficzne połączenie chemiczne jest jedyne i niepowtarzalne w przyrodzie. Można je uzyskać sztucznie, lecz jest to niezwykle trudne, kosztowne i nieefektywne. THC składa się z połączenia pewnych kwasów, którymi nie będziemy się zajmować. Tylko rośliny odmiany zawierającej więcej niż 0,3% THC w żywicy są hodowane jako narkotyk. Wszystkie odmiany mające poniżej tej granicy nadają się na produkcję jedynie włókna lub oleju.
Konopie można hodować w szklarniach, doniczkach lub na otwartej przestrzeni. Uzależnione jest to od ilości, jaką chcemy uzyskać, warunków pogodowo-atmosferycznych (zima lub kiepskie lato) oraz odmiany konopi hodowanych.


2. Gatunki konopi

1. Konopie Colombian (sativa) Marihuana ta często bywa bez nasion, jednakże nasiona tego gatunku są w sprzedaży - oczywiście w Holandii, w Amsterdamie. Rośliny tego gatunku są wysokie i gęste, z długą łodygą główną i gęstymi poziomymi odroślami. Liście są długie, ząbkowane, w delikatnym kolorze zielonym. Kwitnie późno w ciepłych rejonach Ameryki Południowej. Jest nieczuła na zmiany cyklu dnia jesienią. Ze względu na poziomy kierunek odgałęziania oraz długi cykl dorastania roślina wytwarza duże kiście kwiatowe (topy) wokół łodygi. Zarówno importowana, jak i hodowana w domu lub szklarni jest często bardziej uspokajająca niż inne gatunki. Jest to spowodowane wyższą zawartością CBN i CBD (cannabinolic i cannabidiolic). Suszenie na słońcu i w dużych pryzmach (kompost) ma wpływ na wyższe CBN, natomiast źle wpływa na THC.

2. Konopie indyjskie Hindu Kush Range (sativa) (Afganistan i Pakistan - 30°- 37° szer. płn.) Ganja ta dorasta do 3 m wysokości. Odmiana doskonała do produkcji haszyszu, który wytwarza się z żywicy pokrywającej żeńskie kwiaty i przylegające do nich liście. Odmiana ta jest klasycznym przykładem konopi indyjskich. Charakteryzuje się krótkimi szerokimi roślinami z masywnymi zdrewniałymi łodygami o gęstych odroślach. Łodyga główna dorasta do 1,4-1,6 m, natomiast górne odgałęzienia rosną ukośnie w górę i osiągają długość łodygi głównej. Liście ząbkowane, ciemnozielone, 5-9-palczaste, ułożone koliście, bardzo szerokie. Powierzchnia dolna liścia jest jaśniejsza. W pewnym stopniu przypominają liście klonu. Kiście kwiatowe (topy) są silne, pojawiają się na całej długości odrostów i są bardzo mocno nasycone żywicą. Cechą charakterystyczną jest wczesne dojrzewanie i wysoka ilość wytwarzanej żywicy bogatej w THC. Odmiana ta jest wysoce ceniona przez hodowców, ponieważ doskonale krzyżuje się z gatunkami rosnącymi w klimacie północnym (nasza strefa klimatyczna). Gryzący zapach pojawia się już w fazie sadzonek i utrzymuje się przez całe życie tak w męskich, jak i żeńskich roślinach. Zdarza się, że w początkowej fazie roślina wydaje słodkawy aromat, ale dotyczy to tylko pierwszej fazy wzrostu. Krępa budowa, wczesne dojrzewanie i wysoka zawartość żywicy sprawia, że odmiana ta jest pożądana przy tworzeniu hybryd. Dobre hybrydy mogą powstać ze skrzyżowania odmiany Hindu Kush z odmianami późno dojrzewającymi, np. z Tajlandii lub Nepalu.

3. Centralno-południowe Indie (Korala, Mysore i Madras - 10°- 20° szer. płn.) Odmiana ta jest w Indiach uprawiana od wieków w bezpośrednim związku kultowym. Ganja (czyli kwitnące szczyty konopi) hodowana jest najczęściej w uprawie beznasiennej - sinsemilla. Po wysuszeniu używana jest przeważnie jako produkt konsumpcyjny, a nie przetwarzana na haszysz. Rośliny są wysokie i szerokie, z łodygą główną dorastającą do 3,8 m i rozłożystymi odroślami. Liście są średnio zielone, 7-11-palczaste. Aromat i smak jest pikantny, wysoce psychoaktywny. Ganja z tych rejonów była i jest wysoce ceniona wśród tubylców jak i konsumentów z Ameryki i Europy. Indyjska ganja była na przełomie wieków używana w medycynie.

4. Jamajka (18° szer. płn.) Najpopularniejsza marihuana w latach 60. i 70., głównie dzięki muzyce reggae. Uprawiana w dwóch odmianach: zielonej i brązowej. Popularniejsze odmiany są żylaste i brązowe. Przypomina odmianę kolumbijską, a różnice są tylko w kształcie liści, nasionach i ogólnej morfologii. Gatunek ten jest od kolumbijskiej wyższy, delikatniejszy i w jaśniejszym odcieniu zieleni. Palenie tego gatunku wywołuje czysty i naturalny psychoaktywny efekt.

5. Kenia - Kisumu (5° szer. płn. do 5° szer. płd.) Gatunek ten ma grube liście w dużej gamie odcieni zieleni. Charakteryzuje się psychoaktywnością mózgową i słodkawym smakiem. Powszechnie występują obojnaki.

6. Liban - Lebanon (34° szer. płn.) Odmiana rzadko uprawiana. Krótkie i smukłe rośliny z grubymi łodygami i słabymi odrostami. Posiada szerokie, średnio zielone liście. Odmiana wcześnie dojrzewająca z dużymi kielichami kwiatów (topy). Własnościami przypomina odmianę Hindu Kush.

7. Malawi - Afryka ( 10°-15° szer. płd.) Malawi to mały kraj we wschodnio-centralnej Afryce. Tamtejsza odmiana jest mocna w smaku i pełna psychoaktywnej mocy (powerfull). Rośliny ciemnozielone średniego wzrostu z mocnymi odgałęzieniami. Słodkawy smak i zapach olbrzymich kielichów kwiatowych. Liście wysmukłe i delikatne. Pewna odmiana żółtozielona, późno dojrzewająca bywa uprawiana w Anglii i USA.

8. Meksyk - Mexico ( 15°-27° szer. płn.) Rośliny bardzo duże w szerokiej gamie odcieni zieleni. Długie liście średniej szerokości. Dojrzewa stosunkowo wcześnie w porównaniu do kolumbijskiej. Wytwarza dużo długich kwiatowych kiści o dużej zawartości psychoaktywnej żywicy. Istnieje wiele odmian tego gatunku biorących nazwy od nazw geograficznych terenów, na których występują. Najbujniejsze i największe rośliny ma odmiana Oaxaca, inne natomiast to Michoacan, Guerrero, Chiapan, Sinaloan. Dzięki tym podziałom występuje cała gama smaków i psychoaktywnych oddziaływań.

9. Maroko - Marocco, Rif Mountains (35° szer. płn.) Rośliny dorastają do 2,5 m, słabo rozgałęzione, podobne do Hindu Kush. Odmiana bardzo nasienna. Marihuana palona z tytoniem przez tubylców nazywa się kif. Znany jest na Zachodzie haszysz produkowany z tego gatunku konopi.

10. Nepal (26°-30° szer. płn.) Odmiana bardzo specyficzna ze względu na klimat, w jakim rośnie. Rośliny wysokie, dorastające do 3,2 m z długimi, słabo rozgałęzionymi odroślami. Żywica wytwarzana przez rośliny ma wysoce psychoaktywne właściwości. Haszysz zbierany ręcznie z dzikich plantacji ma nazwy tempie bali i finger. Doskonałe hybrydy tworzy się w połączeniu z odmianą tajlandzką. Konopiom tym przypisuje się mistyczne właściwości.

11. Rosyjska - Russian, cannabis rudealis (35°-60° szer. płn.) Odmiana nie uprawiana. Rośliny niskie, 10-15 centymetrów, krótki cykl życia-10 tygodni. Szerokie, chociaż zmniejszone liście. Rośnie i dojrzewa szybko, kwitnie po 7 tygodniach. Duża zawartość CBD i niska THC, a co za tym idzie - niska psychoaktywność żywicy.

12. Południowa Afryka (22°-35° szer. płd.) Odmiana dagga jest bardzo ceniona. Nasiona pochodzą najprawdopodobniej z Europy. Niektóre odmiany dojrzewają bardzo wcześnie (we wrześniu w warunkach szer. płn.) i mają słodki smak. Jasnozielone smukłe liście również mają słodkawy aromat.

13. Południowo-wschodnia Azja-Laos, Kambodża ,Tajlandia,Wietnam (10°-20°szer.płn.) W okresie wojny wietnamskiej odmiana ta uważana była za najlepszą. Obecnie jest to w Tajlandii interes na dużą skalę (podobnie jak w Kolumbii czy Meksyku), również dziko rosnące rośliny. Gatunek ten charakteryzuje się wysoką, wyginającą się łodygą oraz gęstymi odroślami. Duże, ząbkowane 9-11-palczaste liście w kształcie dłoni. Pojedyncze listki przypominają ogon aligatora. Odmiana późno dojrzewająca, w większości obupłciowa, co jest wynikiem klimatu, w jakim rośnie. Dojrzewa bardzo późno, co czasami przyczynia się do gnicia. Gatunek bardzo psychoaktywny, świetnie nadaje się na krzyżówki. Słodkawy, cytrynowy smak. Nadaje się bardzo do uprawy w szklarni.


3. Nasiona, gatunki, różnice, wybór

Rośliny konopi, jak już wspomniałem, dzielą się na żeńskie i męskie. Jedynie żeńskie rośliny wytwarzają żywicę, która zawiera THC i ma właściwości narkotyczne. Męska roślina wytwarza pyłek, którym zapyla kielichy kwiatowe rośliny żeńskiej, w skutek czego powstają nasiona. Nasiona najczęściej występują w całych kiściach - tak, jak rosną kwiaty. Nasiona, gdy dojrzeją, odpadają od rośliny matki i różnymi drogami w naturalnych warunkach rozsiewają się po okolicy.

Prawie każda uprawiana roślina konopi zaczyna się od kiełkującego nasiona. Prawie każdy hodowca konopi - niezależnie od intencji - zaczyna od nasion, które są podarunkiem od innego hodowcy, pochodzą z importu (na dnie worka z marihuaną) lub też zostają kupione w sklepie (np. Amsterdam). Bardzo trudno jest kontrolować produkcję nasion. Najlepszą metodą jest, gdy hodowca zapyla krzaki o dobrych właściwościach pyłkiem z innych krzaków o równie dobrych właściwościach. Jest to czyste i sterylne, jednakże bardzo trudne - dlatego też większość nasion jest produktem przypadkowym naturalnej selekcji. W związku z powyższymi faktami nasuwa się kilka konkluzji:
- Jeżeli utworzymy hodowlę, o którą dostatecznie nie zadbamy (nie usuniemy roślin męskich), to uprawa zostanie zapylona samoczynnie i wystąpi duża obfitość nasion, które w zależności od rodziców zachowają właściwe geny lub nie;
- Jeżeli utworzymy hodowlę będącą pod kontrolą i chcąc uzyskać rośliny żeńskie bez nasion (sin-semilla) usuniemy wszystkie rośliny męskie lub poddamy je kontroli (o tym w dalszej części), to nasiona, które wystąpią, będą wynikiem zapylenia przez rośliny dwupłciowe - które się zdarzają - lub rośliny dziko rosnące (pyłek z męskiej rośliny konopi może pokonać odległość nawet do 200 mil). Dwupłciowi rodzice często dają dwupłciowe potomstwo, co nie jest pożądane;
- Większość hodowlanych konopi to przypadkowe krzyżówki. Jest to wynik ograniczonej selekcji pylników, nieczystych warunków kontrolowanego zapylania oraz brak odpowiedniej przestrzeni do izolacji roślin hodowlanych.

W trakcie selekcji nasion hodowca często szuka roślin z nasionami, które były starannie zapylone przez innego znajomego hodowcę. W tym przypadku, nawet gdy nasiona są efektem krzyżówek, jest większa szansa na sukces niż przy stosowaniu nasion niewiadomego pochodzenia. żeby osiągnąć dobre wyniki, należy stosować następujące zasady:
v kwitnące krzaki żeńskie są testowane pod względem pożądanych cech i najlepsze z nich określone, a następnie z tych wybrane nasiona;
v nasiona do sadzenia należy wybrać duże, ciemne i dojrzale, ponieważ mniejsze i jaśniejsze są niedojrzałe i gorsze;
v jeżeli nie można uzyskać informacji na temat rodziców, należy wtedy polegać na zdrowym rozsądku i szczęściu.

Najlepszymi nasionami do hodowli są te które znajdują się wzdłuż głównej łodygi, u podstawy kiści kwiatowych ponieważ kwiaty kwitną w tych miejscach najwcześniej przez wcześnie dojrzałe pylniki. . Jest duża szansa, że z tych nasion powstanie silne, szybko dojrzewające potomstwo. Natomiast dojrzałe nasiona pobrane z górnej części kiści, które są często otoczone przez niedojrzałe nasiona, powstają z później kwitnących kwiatów. Kwiaty te najczęściej są zapylane przez najpóźniej dojrzewające męskie rośliny lub przez obojnaki. Ich potomstwo będzie dojrzewać późno i istnieje duża szansa na dwupłciowość. Należy pamiętać, że na nasiona ma taki sam wpływ roślina żeńska, jak i męska. Jeżeli nasiona są zbierane z tego samego miejsca kiści kwiatowej, a następnie przebrane ze względu na rozmiar, kształt, kolor i wzorek, to jest wtedy większa szansa, że mają ten sam typ genetyczny i wyprodukują jednolite potomstwo. Gatunek nasion wybrany do hodowli należy dopasować do warunków klimatycznych.
Gatunki nasion:

* kolumbijskie konopie - posiadają nasiona małe okrągłe o ciemnej barwie, cętkowane, brunatne i brązowe
* Hindu-Kush - nasiona są duże, okrągłe, ciemnoszare lub czarne, czasami cętkowane
* Indie - nasiona małe i ciemne
* liban - nasiona są spłaszczone, jajowate, w kolorze ciemnobrązowym
* malawi - nasiona zróżnicowane duże lecz krótkie spłaszczone i owalne, kolor ciemnoszary lub czerwonawo-brązowy, cętkowane
* meksyk - nasiona duże, jajowate, lekko spłaszczone, jasnoszare lub brązowe, niecętkowane
* azja południowa - nasiona są duże, lekko spłaszczone, jasnobrązowe w kolorze skórki od chleba, nigdy nie są cętkowane lub paskowane


W Holandii, gdzie hodowla konopi nie jest represjonowana, istnieje cała gama odmian konopi tak naturalnych, jak i hybryd. W Amsterdamie istnieją wyspecjalizowane sklepy, gdzie można nabyć - oprócz nasion - wszystkie potrzebne do uprawy akcesoria, tj. narzędzia, nawozy, osprzęt oraz broszurki. Popularną odmianą konopi hodowanych w Holandii jest skunk, przystosowany do uprawy w naszym klimacie. Charakteryzuje się intensywnym smakiem, zapachem oraz dużą wartością psychoaktywną.


4. Ziemia , rodzaj , przygotowanie , nawożenie

Ziemia musi być dobrze spulchniona i żyzna. Bogata w azot, potas, wapń i fosfor. Ziemia musi mieć odczyn obojętny (ani zasadowy ani kwaśny). Konopie i kapusta rosnące obok siebie dobrze na siebie oddziałują (konopie sadzić należy na ziemi takiej gdzie sadzimy kapustę). Jeżeli chcemy wysiać konopie na nieużytkach (utajone pola itd.), dobrą wskazówką żyzności gleby jest zdrowa, i wysoka pokrzywa. W takim miejscu po wykarczowaniu, przekopaniu i wypieleniu, możemy być pewni że wysiew się przyjmie i osiągniemy sukces (metoda nie polecana). W przypadku hodowli w szafie, na strychu, piwnicy ziemie należy odpowiednio przygotować. Najczęściej stosuje się gleby o wysokiej jakości, lecz trzeba ją podać sterylizacji:

- jednym ze sposobów jest podgrzanie ziemi w piekarniku do temp. około 82 stopni Celsjusza i pozostawienie na 30 minut. Należy jednak uważać żeby ziemi nie przegrzać (zabije związki odżywcze i powstaną związki toksyczne).

- rozcieńczenie formaliny z wodą w stosunku 1:30 a następnie polanie tym roztworem ziemi. Po tej czynności należy ziemię spłukać wodą (nie wypłukać!!).

UWAGA !!! Kiedy liście rośliny żółkną to gleba ma odczyn kwaśny i trzeba ją nawapniać. Środki uszeregowane ze względu na skuteczność to: - gaszone wapno, kreda, sproszkowany wapień, skorupki od jajek.

Ziemie słabszego gatunku oraz na plantacjach otwartych należy nawozić (nie wcześniej niż po 3-4 tygodniach). Jeżeli stosujemy stopniowe nawożenie np. przez kroplówkę lub uprawę bez ziemi na wacie mineralnej, należy podawać azot, fosfor, potas i wapń w ilości zależnej od kolejności. Roślina przed kwitnieniem potrzebuje mniej azotu na korzyść potasu i fosforu. Hodowla dżdżownic jest bardzo pomocna ze względu na dotlenianie ziemi, jak i przerabianie jej na dobrze przyswajalną przez roślinę.


5. Kiełkowanie nasion, wysadzanie, sadzonki

Nasiona należy włożyć pomiędzy 6 płatków ligniny nasączonej wodą, a następnie pozostawić w ciemnym i ciepłym miejscu na okres 1-2 góra 3 dni. Nasiona kiełkują od 12h do 7 dni. Zaraz po ukazaniu się małego, białego kiełka należy nasiona umieścić w ziemi uważając by nie uszkodzić kiełka. Nasiona sadzimy na głębokość 2-5 cm. Należy pamiętać by lignina jak i ziemia były przez cały czas wilgotne. Nasiona które kiełkują pierwsze są zazwyczaj najsilniejsze i najlepsze. Jeśli roślina nie zaczyna gwałtownie swojego wzrostu, to zazwyczaj nie osiąga swoich pełnych możliwości. Nasiona można kiełkować bezpośrednio w ziemi. Należy je wcześniej zamoczyć w wodzie na 1-2 h, następnie umieścić w ziemi na odpowiedniej głębokości, lekko ugnieść i dobrze podlać. Jeżeli sadzimy bezpośrednio w ziemie, należy dbać, by w początkowym okresie - do 7 dni - ziemia była wilgotna (nie błoto!!!)..


6. Woda - podlewanie, częstotliwość, ilość

Woda do podlewania powinna być czysta, bogata w minerały i stancje śladowe. Im lepsza woda, tym lepiej. W pierwszej fazie należy podlewać często - nawet codziennie. Później, gdy rośliny będą większe - a więc i korzeń będzie dłuższy - należy podlewać wtedy, gdy będzie sucho na głębokość 10 cm (przeciętnie 1 raz na tydzień). Podlewać należy konkretnie - "raz, a dobrze" - a nie po trochu, ponieważ woda paruje i nie dociera do niższych partii ziemi, czyli do szczytu korzenia.


7. Światło - wpływ, naturalne, sztuczne, różnice

Światło ma ogromny wpływ na wszystkie rośliny, a więc i konopie. Im więcej światła tym lepiej. Ilość światła sztucznego (czas naświetlania) lub długość letnich dni ma decydujący wpływ na wczesne kwitnienie i podział, na rozwój płciowy. Ważne by zachować odpowiedni cykl świetlny. Kwitnienie zaczyna się po ok. 2-2,5 miesiącach, gdy stosujemy max 12h zaciemniania. Gdy 14h ciemności - kwitnienie występuje po 3,5-4 miesiącach. Nie jest znany mechanizm działania, jednakże roślina potrzebuje minimum 10h światła, aby nastąpiła produkcja THC. Natomiast faza ciemności potrzebna jest do uzyskania kwiatów i nasion. Przy hodowli w szafie lub na podobnych plantacjach można stosować światła 24h na dobę, bez fazy ciemnej. Sposób ten uniemożliwia rozwój nasion i komplikuje proces kwitnienia.

Optymalne światło dostaje w połowie czerwca, gdy dni są dłuższe, a noc krótka. Niektóre odmiany konopi mają specyficzny cykl życia i te odmiany kwitną dwa razy do roku i dwa razy do roku powtarzają cykl życia. Współczesne badania wskazują na to, że konopie rosnące pod 12h światłem produkują 2 razy więcej THC niż roślina rosnąca pod światłem 10 godzinnym. Przy uprawach tzw. przenośnych można stosować dodatkowe naświetlanie sztuczne (oprócz naturalnego dziennego), aby uzyskać optymalny cykl świetlny. Lepszym oświetleniem świetlnym jest jarzeniówka dająca zbliżone światło do naturalnego, dziennego..


8. Temperatura

Konopie są rośliną ciepłolubną. Temperatura, w jakiej rosną, waha się od 17*C do 35*C. Natomiast za idealną temperaturę uważa się pośrednią między 25*C a 28*C. Z powyższego wynika, że uprawy konopi najlepiej udają się w klimacie tropikalnym, gdzie taka temperatura jest naturalna. Przy uprawie domowej należy zadbać o odpowiednią temperaturę (uprawa szklarniowa). Trzeba też wziąć pod uwagę, że niektóre urządzenia grzewcze produkują szkodliwe dla uprawy promienie. Najważniejsze jest to, aby temperatura, w której rosną konopie, nie była niższa niż 25*C, ponieważ rośliny rosną wolniej, a jakość marihuany jest gorsza. W naszej strefie klimatycznej trzeba uważać na przymrozki, które mogą zniszczyć plantację. Zależne jest to od gatunku hodowanych konopi; niektóre gatunki są lepiej przystosowane, inne mniej. Ochroną przed spadkami temperatury we wczesnej fazie rozwoju rośliny jest stosowanie namiotu foliowego lub szklanych kapturków, np. słoików. W przypadku hodowli domowej w początkowej fazie nie należy zbytnio wysuszać powietrza, w którym roślina rośnie. W późniejszej fazie jest to pożądane, szczególnie w okresie końcowym - przed zbiorem. Kiedy powietrze jest suche, zwężają się blaszki na liściach, dzięki czemu zwiększa się produkcja żywicy.

Rośliny potrzebują także zarówno tlenu, jak i dwutlenku węgla - można stosować gazy z butli. Naturalniejszą metodą jest częste wietrzenie pomieszczenia, w którym hodujemy konopie (szczególnie przy uprawie w szafie). Dwutlenek węgla można dostarczać poprzez częste przebywanie w pomieszczeniu z uprawą. Ma to również dobry wpływ na nasze samopoczucie.


9. Księżyc

Księżyc ma wpływ na hodowlę; nie decydujący ale jednak. Księżyc ma 4 fazy, które występują w 4 tygodniach. Faza pierwsza czyli nowiu; następny tydzień to kwarta i następny pełnia.
Najlepszym okresem do sadzenia jest faza 1 i 2, natomiast wszelkie prace ogrodnicze - tj. przesadzanie, przycinanie, pielenie, zbieranie itp. - należy wykonywać w fazach 3 i 4. Jest to część uprawy biodynamicznej. Uprawa ta polega - z grubsza rzecz biorąc - na uwzględnieniu oddziaływań planet Układu Słonecznego na cykl życia rośliny.


10. Przycinanie

Przycinanie polega na usunięciu szczytu rośliny lub rozgałęzień i ma na celu zwiększenie gęstości rośliny kosztem wysokości. Najbardziej popularna metoda to usunięcie topa rośliny (najwyższego punktu [mały punkt na szczycie rośliny]). Pierwszego przycięcia dokonywać najlepiej po 3 tygodniach od posadzenia w ziemi. Dalszych przycinań dokonuje się - tak łodyg głównych jak i bocznych - gdy osiągną one wielkość przewidzianą dla danego krzaka. W miejscu usunięcia topa zaczyna wyrastać nowa para szczytów, która wydłuża się o 2 nowe odgałęzienia. Roślina wolniej rośnie wtedy w górę, a bardziej na boki. Nie można przycinać rośliny w późniejszych okresach - szczególnie w okresie kwitnienia gdyż proces ten zostanie opóźniony lub uniemożliwiony. Przycinania dokonujemy za pomocą żyletki, pęsety lub małych nożyczek. Należy szczególnie uważać by nie uszkodzić niższych partii rośliny , a głównie najbliższych szczytowi. Można to wykonać również palcami, jeśli posiada się ku temu szczególne predyspozycje. Należy skubnąć sam to-pik (mały punkt na szczycie rośliny).
Jeśli nie stosujemy przycinania, roślina rozwija się w naturalny dla siebie sposób i uzyskuje klasyczne rozmiary i kształty.


11. Kwitnienie, różnice męsko-żeńskie

Kwitnienie opisane zostało zasadniczo w poprzednich rozdziałach. Główny wpływ na kwitnienie ma cykl świetlny i gatunek konopi. Konopie kwitną osobno w postaci męskiej i żeńskiej. Ze względu na występowanie THC w żywicy, do celów konsumpcyjnych nadaje się jedynie rodzaj żeński.

ROŚLINA ŻEŃSKA - wypuszcza białe, przezroczyste słupki kwiatowe u nasady liści w formie kiści kwiatowych, które na skutek przekwitania zmieniają kolor na rudobrązowy. Kwiaty te są mocno oblepione żywicą bogatą w THC. Na skutek różnych czynników (temperatura, dojrzewanie) liście znajdujące się w pobliżu kiści kwiatowych również pokrywają się żywicą w postaci białego kleistego nalotu. W przypadku zapylenia pylnikiem z rośliny męskiej w miejscu kwiatu pojawia się zalążek nasiona, który z czasem przeradza się w postać dojrzałą otoczoną łupinką, mocno nasączoną żywicą.

ROŚLINA MĘSKA - dojrzewa niemal równocześnie lub później niż żeńska. W początkowej fazie rośnie szybciej; później szybciej przekwita. W dojrzałym stadium jest z reguły mniejsza i dużo rzadsza niż roślina żeńska. Kwiaty mają kształt kulek wyrastających u nasady liścia, które to kulki następnie nabrzmiewają przechodząc w kształt jajka i pękają uwalniając pyłek - proszek koloru żółtawego w dotyku zbliżony do talku.

Ważną rzeczą jest, by umieć rozpoznać obydwie postacie rośliny w najwcześniejszym okresie, co pomorze w uprawie sinsemilli i pozbawi złudzeń co do przewidywanej ilości marihuany.


12. Zbieranie, suszenie, przechowywanie

Zbieranie odbywa się najczęściej w 2-3 miesiącu od zakwitnięcia. W naszych warunkach klimatycznych - jeżeli nasiona wysiejemy w maju - okres zbioru przypadnie na październik (zależy od pogody). W przypadku hodowli domowej przed przewidywanym zbiorem należy ograniczyć podlewanie, zwiększyć temperaturę i zintensyfikować światło. Gdy liście zaczną lśnić to znaczy że roślina jest gotowa do zbioru.

Wśród hodowców jamajskich praktykowane bywa zbieranie bocznych odgałęzień i pozostawienie samego szczytu na łodydze głównej (ok. 20 cm) w celu dojrzenia i przesycenia żywicą. Szczyt taki wyróżnia się mocą i intensywnym działaniem psychoaktywnym.

Rośliny najlepiej wyrywać z korzeniami, a następnie powiesić pod sufitem - korzeniem do góry. Pomieszczenie do suszenia musi byś suche, przewiewne i ciepłe (ok. 50 stopni). Po kilku dniach należy oberwać duże liście (można to zrobić wcześniej), później oberwać marihuanę z łodygi i włożyć do papierowych tutek, pozostawiając je otwarte przez kilka dni. Nie można roślin przesuszać, ponieważ kruszą się i proszkują. Rośliny z giętkimi łodygami umieszcza się w słoikach, każdy krzak osobno i tak przechowuje w suchym i chłodnym miejscu z dala od światła. Słoiki należy co jakiś czas otwierać by uniknąć procesów gnilnych. Tak przygotowana i przechowywana "trawa" będzie podobna do tytoniu.

Nie chcąc trzymać marihuany w domu można - po odpowiednim przygotowaniu słoików - zakopać ją w dogodnym miejscu w ziemi. Słoik taki musi być szczelny, dekielek zalany woskiem, żywicą lub inną substancją uszczelniającą. Marihuana powinna być możliwie maksymalnie wysuszona.


12. Sinsemilla, cykl życia i uprawa

Dzikie konopie mają następujący cykl rozwoju: od nasiona przez kiełek, następnie forma przed kwiatowa, forma dorosła - dwa rodzaje (jedna z pyłkiem, druga z nasionami). W celu uzyskania narkotyku często zrywa się rośliny w stadium kwiatowym, przed powstaniem nasion. Ponieważ uprawa sinsemilli polega na hodowli beznasiennej wykluczającej zapylanie i powstawanie nasion, należy zastosować specjalne techniki - aby nie dopuścić do zapylenia uprawy, a uzyskać nasiona do dalszego wysiewu. Przyjmuje się, że gdy roślina wytwarza nasiona, to jej życie jest krótkie i THC nie ma czasu się odłożyć. Jeżeli roślina jest zapylona to większość energii życiowej "idzie" na produkcje nasion zamiast na wzrost i produkcje żywicy. Natomiast roślina niezapylona produkuje przez całą swą egzystencje kiście kwiatów, a ta niezapylona z nasionami kończy ową produkcje w momencie zapylenia. Przyjmuje się również, że z chwilą zapylenia kończy się produkcja substancji odpowiedzialnej za wzrost w głównej łodydze.

Hodowca musi zaingerować w cykl życia konopi aby uniemożliwić zapylanie roślin żeńskich w naturalny sposób. Staranny hodowca może wyprodukować tyle nasion czystego typu, ile potrzeba do następnego wysiewu, nie ryzykując zapylenia zasadniczej uprawy. Męski rodzic wykazujący pożądane cechy jest wyizolowany, a pyłek zebrany i ostrożnie naniesiony na kwiaty roślin żeńskich.


13. Techniki zapylania

Kontrolowane ręczne zapylanie składa się ze zbioru pyłku z męskich roślin i nakładania pyłku na kwiaty żeńskich roślin. Zbieranie pyłku polega na podłożeniu naczynia pod kwiat i potrząśnięcie (kwiatem naturalnie). Najlepszą porą do zbierania pyłku jest poranek, zanim promienie słońca otworzą torebki pyłkowe. Pyłek zbiera się z roślin najzdrowszych i najlepiej rozwiniętych. Męskie rośliny najlepiej obserwować i zbierać pyłek zaraz po otwarciu pylników ok. kilku godzin). Od momentu pojawienia się pierwszych oznak męskości (pojawienie się drobnych kulek u nasady liści) do chwili otwarcia pylników mija 1-5 tygodni. Pyłek zbiera się po 1-2 tygodniach (po wcześniejszym założeniu torebek z nylonu). Można obcinać kiście kwiatów męskich i zbierać z torebkami. Pyłek trzeba wysuszyć. Nie wolno zbierać zbyt szybko ponieważ nie będzie pyłku. Pyłek nie może dostać wilgoci. Żeńską roślinę należy zapylać wtedy, gdy białawy, blady słupek wyłania się z kielicha. Najlepiej zapylać gdy słupków takich pokaże się na roślinie dużo i zrobić to w dolnych partiach rośliny, unikając w ten sposób zbyt dużego nasłonecznienia. Z rośliny którą zapylimy usuwamy wszystkie duże liście. Zapylenia dokonujemy nakładając pyłek pędzelkiem lub pęsetą. Po nałożeniu pyłku potrząsamy rośliną (LEKKO!!).

Gdy zapylenie nastąpiło poprawnie to kielich zaczyna pęcznieć, w tym okresie roślina wymaga dużego nawodnienia. Pełną dojrzałość nasiona uzyskują po ok. 2-4 tygodniach. Przy bardzo złej pogodzie (deszcze) może nastąpić niedorozwój roślin. Oznaką że nasiona są niedojrzałe jest to, że łupinka wysycha i wyrastają z niej ciemne nasiona.

Bardzo pomocne w hodowli jest prowadzenie notatek i zapisów. Zapis taki powinien znajdować się w notesie lub zeszycie z ponumerowanymi kartkami dla każdej rośliny. Zaszeregowany numer przyczepia się na karteczce do danej rośliny - unikamy w ten sposób pomyłek. Przy krzyżówce zapis powinien zawierać daty wysiewu rodziców, pochodzenie nasion (męskie X, żeńskie Y), dat. zapylenia itd.


14. Rozgałęzienie, sadzonki, odnóżki

Do rozmnażania można również stosować odrosty. Polega to na pobraniu z rosnącej rośliny o dobrych właściwościach odnóżki, ukorzenieniu jej i hodowli jako osobnej rośliny. Najlepiej ukorzeniają się młode i silne rozgałęzienia boczne grubości 3-7 mm średnicy. Nie należy ukorzeniać odgałęzień roślin słabych, chorych, uszkodzonych. Metodą na sprawdzenie zawartości KARBOHYDRATU (im więcej tym lepiej urośnie) jest moczenie świeżo odciętej łodygi w roztworze jodyny. Jeżeli ilość karbohydratu jest odpowiednia, to roztwór zabarwi się na brązowo. Męskie rośliny zawierają więcej karbohydratu niż żeńskie. Rośliny żeńskie zawierają więcej NITROGENU który utrudnia ukorzenianie się.

Rośliny z których będą robione odnóżki, należy podlewać świeżą wodą, a rosnąć muszą w pełnym słońcu. Powinny być ciasno posadzone ze względu na dłuższy czas wzrostu, który potrzebny jest na odłożenie się odpowiedniej ilości karbohydratu. Najlepiej wybrać łodygi dolne, które zakończyły rozgałęzianie i zaczęły gromadzić skrobię. Na 2 tygodnie przed odcięciem łodygi od rośliny głównej należy owinąć łodygę w miejscu cięcia nieprzezroczystą taśmą. Łyko w łodydze należy lekko oskrobać lub zgnieść poniżej łodygi przeznaczonej na sadzonkę. Sadzonkę, którą chcemy ukorzenić, najlepiej ściąć żyletką i natychmiast umieścić jej końcówkę w czystej wodzie. Cięcia najlepiej dokonać w wodzie. Sadzonka musi mieć długość 10-45 cm. Środowisko sadzonek musi być ciepłe i wilgotne. W ziemi do której wsadzamy odrosty, robimy patyczkiem otwory niewiele szersze obwodem od łodygi sadzonki, o odległości nie mniejszej niż 10 cm. Końcówkę odnóżki, którą wsadzamy do ziemi, dobrze jest posmarować środkami grzybobójczymi oraz regulatorem wzrostu. Odległość otworu od dna pojemnika z ziemią powinna wynosić min. 10 cm. Po wsadzeniu sadzonki do ziemi należy uważać by nie zetrzeć regulatora wzrostu i płynu grzybobójczego, trzeba też delikatnie ugnieść ziemię wokół rośliny.

Przez pierwsze dni należy zwracać na roślinę pilną uwagę. Sadzonki podlewa się codziennie odżywczym roztworem. Odnóżki zwykle szybko rozwijają system korzeni i są gotowe do przesadzenia po okresie 3-6 tygodni. Ukorzenienie zależy od ilości tlenu w atmosferze. W pomieszczeniu w którym następuje ukorzenienie, musi być świeże powietrze. Dobrze jest stosować witaminę B1.


15. Odrosty

Inną metodą rozgałęziania są odrosty. Metoda ta polega na tym, że korzenie rozwijają się na łodydze, która jest przyłączona do łodygi rodzica, wspomagając rozwój sadzonki. Po pewnym czasie łodyga matki zostaje rozłączona, a w miejscach, w których puściły korzenie, rozwijają się samodzielne rośliny. Różnica odrostów od sadzonek polega na tym, że ukorzenianie następuje, gdy pęd jest połączony z rośliną rodzicem. Ukorzenianie odrostu jest zapoczątkowane poprzez zabieg zabezpieczający przed napływem produktów fotosyntezy rośliny matki do odrostów. Zabieg ten polega na odrapaniu łyka (zewnętrznej kory) wokół odrostów i oddzieleniu tym samym łodygi matki. Metoda taka jest pewniejsza od rozgałęziania, ale dobra tylko na małą skalę, ponieważ wymaga więcej czasu. Żeby uzyskać korzeń potrzebne jest zaciemnienie miejsca wzrostu. Brak światła, dobre dotlenienie i wilgoć powodują o powstaniu korzenia. Nie należy zapominać o odpowiedniej temperaturze.
W chwili, gdy korzeń będzie dostatecznie rozwinięty należy odciąć całkowicie odrost od rośliny matki. W ten sposób otrzymujemy odrost jako odrębną roślinę.
Jeżeli rozgałęzienie jest stosunkowo długie, można z niego uzyskać kilka odrostów. Polega to na tym, że z dolnych długich odgałęzień - w miejscach, które znajdą się pod ziemią - należy usunąć liście i małe pędy, wykopać rowek równoległy do odgałęzienia, a miejsca oczyszczone przysypać ziemią i tak zdrenowaną. Należy też przeciąć -jak w poprzednim przypadku - np. za pomocą pętli z żyłki. Po odpowiednim czasie (3-6 tygodni) należy we właściwych miejscach przeciąć odgałęzienia całkowicie .


16. Przeszczepy

Jest to technika stosunkowo trudna, ale bardzo ciekawa. Polega na szczepieniu
różnych gatunków konopi w jedną roślinę. Po środku sadzi się roślinę główną, a po bokach rośliny, które będą szczepami. Po ok. 4 tygodniach można przystąpić do szczepienia. Wygląda to tak, że w środku łodygi nacina się łyko na głębokość nie większą niż połowa średnicy łodygi, zarówno łodygi matki, jak i szczepów. Następnie styka się rośliny w miejscach nacięcia i mocuje (obwiązuje) za pomocą plastra. Należy pamiętać, że w jednym nacięciu można zaszczepić tylko jeden szczep. Po ok. 2 tygodniach usuwa się dolną część szczepu, poniżej miejsca szczepienia, poprzez odcięcie. Teraz należy obserwować roślinę; jeśli szczep się przyjmie i roślina rośnie, to usuwa się plaster ze złącza. Należy w trakcie przeszczepiania zachowa? odpowiednie warunki klimatyczne (temperatura, wilgoć światło). Uwaga! Miejsce przeszczepu należy zabezpieczyć przed wilgocią! Istnieje niebezpieczeństwo nie przyjęcia się szczepu.
Ciekawostką jest, że można użyć jako krzaku głównego rośliny dzikiej o niskiej przydatności narkotycznej, lecz doskonale przystosowanej do danych warunków, tzn. mocnej, silnej i odpornej. Do tej rośliny szczepimy rośliny o pożądanych cechach, w efekcie czego trudne w uprawie odmiany konopi mają szansę na właściwy rozwój w stosunkowo trudnych warunkach. Konopie można również szczepić z innymi roślinami, np. z chmielem, jednak teorie na ten temat są skrajnie różne. Gwoli zabawy i eksperymentu można szukać innych możliwości łączenia roślin techniką przeszczepu.


17. Hodowla na siatce

Hodowla na siatce ma na celu wyprodukowanie maksymalnie dużej ilości marihuany z jednej rośliny. Dzięki tej technice roślina maksymalnie pnie się ku górze i rozgałęzia (nawet najdrobniejszymi odrostami). Potrzebnych jest kilka słupków. Ustawia się je co 1-2 m, między słupkami rozciąga żyłki na wysokości 30-45 cm od siebie. Najlepiej ustawić słupki w kierunku z zachodu na wschód, aby uzyskać najlepsze nasłonecznienie. Rośliny umieszcza się pośrodku między słupkami (1 sadzonka między 2 słupkami). Odgałęzienia przymocować sznurkami - przeplatając między żyłkami - aby rosły poziomo. Zamiast żyłek i słupków można również stosować siatkę. Postępowanie tak jak przy słupkach i żyłkach.


18. Wspinanie

Odgałęzienia wychodzące z dolnej części rośliny są zaciemnione przez górne partie rośliny, w związku z czym słabo się rozwijają. Dlatego też usuwając dolne części rośliny powoduje się, że roślina ma więcej energii na rozwój górnych partii, które są lepiej naświetlone, skutkiem czego jest fakt wspinania się konopi ku górze. Można usuwać z dolnych części tylko liście lub cale gałęzie.


===============================================


Pomieszczenie do uprawy

Aby konopie rosły duże, zdrowe i odpowiednio zakwitały, pomieszczenie, w którym będziemy hodować roślinę musi być odpowiednio przygotowane i wyposażone. Jeśli myślimy o zasadzeniu kilku roślin w większej skrzyni, miejsce, w którym będzie ona stała należy wyłożyć wcześniej papą lub folią, tak aby wilgoć od ziemi nie przedostawała się na zewnątrz, lecz trzeba zostawić otwór przy dnie, którym można będzie odprowadzić nadmiar wody. Wysokość pojemnika nie powinna być niższa niż 25cm, rozstaw roślin powinien mieć 40-50cm. Dobre oświetlenie jest bardzo potrzebne do prawidłowego wzrostu rośliny. Im więcej światła tym szybszy jest rozwój rośliny. Dlatego ściany pomieszczenia powinny być pomalowane na biało lub wyłożone mylarem aby mogły odbijać światło. Kolejną ważną sprawa jest wentylacja pomieszczenia i możliwość dostarczenia świeżego powietrza o odpowiedniej temperaturze, wilgotności i zawartości CO2. Jeżeli mamy zamontowany wentylator wymieniający powietrze w pomieszczeniu, to lepiej aby wysysał powietrze na zewnątrz niż ssał do środka. Na każde 25m3 pomieszczenia powinien przypaść minimalnie wentylator o wydajności 300m3/godzinę. Gdy jednak brak wentylacji musimy dość często wietrzyć pomieszczenie. Dobrze jest mieć źródło ciepła aby utrzymać temperaturę na poziomie 25 - 30oC oraz otwarty pojemnik z wodą by zwiększyć wilgotność powietrza. Przydatny jest też wentylator wolno-stojący do ruszania powietrza wewnątrz. Oprócz hodowli w "otwartym" pomieszczeniu, można użyć tzw. BOXA. Odpowiednio przygotowana szafa powinna być wysoka na ok. 240cm, głębokość ok. 150cm i szerokość ok. 300cm. Natomiast, mając na uwadze, że większość szaf takich wielkości nie zmieściła by się w miejsca, w które chciałoby się je wstawić, roślinę powinno się odpowiednio wcześnie kształtować przycinając je. Szafa musi być pomalowana na biało lub być wyłożona mylarem aby ściany nie absorbowały światła ale je odbijały. Co do wyposażenia to musi być zamontowany w szafie wentylator wysysający z niej powietrze, lampa mająca możliwość zamontowania jej pod samym sufitem, miska lub wiadro z wodą poprawiające wilgoć oraz (na wypasie) czasowy wyłącznik światła oraz automat do podlewania. Nie wspominając już o komputerze sterującym całą aparaturą i dbającym aby wszystko przebiegało idealnie.


Uprawa na zewnątrz

Ze względu na uwarunkowania pogodowe panujące w naszej szerokości geograficznej, najlepiej sadzić wczesne odmiany. Jeżeli chcemy zasadzić konopie na zewnątrz musimy stworzyć jej odpowiednie warunki. Po pierwsze z wiadomych powodów nie powinna rosnąć w miejscu łatwo dostępnym dla każdego człowieka (gdyż może: zniszczyć uprawy, wezwać policję lub co gorsza samemu zająć się zbiorami) i zwierzęcia (gdyż może jedynie zniszczyć uprawy). Nasiona można zasiać bezpośrednio do ziemi (ziemia może być uprzednio przygotowana) lub najpierw wykiełkować w pomieszczeniu. W tym drugim przypadku lepiej jest siać i sadzić w taki sam sposób jak rośliny przeznaczone do hodowli wewnątrz. W okresie kwitnięcia (wrzesień-październik) trzeba uważać na pogodę. Nawet najmniejszy przymrozek może uszkodzić naszą roślinę.


Ziemia i nawożenie

średnica doniczki nie powinna być mniejsza od 25 cm.
Wysokość pojemnika nie powinna być niższa niż 25 cm oraz rozstaw roślin powinien mieć 40 - 50 cm. Przepuszczalność ziemi jest ważna gdyż pozwala przenikać powietrzu i wodzie przez grunt. Można użyć też takich dodatków:
- specjalna pianka (do zachowania wody i powietrza w glebie);
- żwir (dla powietrza);
- lawa (bardzo dobrze trzyma powietrze i wodę, jest również pożywna);
- kulki styropianu (nie dopuszczają do sklejania się ziemi).

Najważniejszymi minerałami potrzebnymi do odpowiedniego rozwoju rośliny są:
- azot;
- potas;
- fosfor.

PH ziemi powinno być na poziomie 5,5-6,5
Do równoważenia pH używa się wapnia, dolomitu i specjalnych środków PH up i PH down.

Dobrze jest ziemię wcześniej "wysterylizować" w piekarniku (100*C przez pół godziny) lub mikrofali by pozbyć się wszelkich szkodników, grzybów i zarazków.
Nie zapomnij ziemi wcześniej zmoczyć. Ze względu na zdrowie nie powinno się stosować nawozów szkodliwych. Podczas wegetacji roślina potrzebuje najwięcej składników odżywczych. Najlepszym sposobem jest raz na dwa tygodnie dosypać garść kompostu. żeby wyhodować zdrową i dużą roślinę należy regularnie dostarczać odżywek, najlepiej mieszać je z wodą. Najlepiej stosować nawozy z dużą zawartością azotu, fosforu i wapnia. Wapń nie jest dodawany do ziemi jako pożywka, ale by równoważyć pH ziemi. Konopie najwięcej potrzebują fosforu podczas wyrastania z nasion i podczas całego okresu kwitnięcia. Dzięki potasowi konopie rosną z mocniejszym pniem i odgałęzieniami, wyższa zawartość THC i zwiększa odporność na szkodniki. Ilość dodawanych nawozów do wody zależy od naczynia w którym rośnie konopia i stanu ziemi.


Oświetlenie

Oświetlenie jest jedną z najważniejszych rzeczy w hodowli konopi zależy od niego szybkość rozwoju, wysokość i czas kwitnięcia zależy od ilości. Na boxa o powierzchni 1m² potrzeba ok 50000 lumenów HPS 400W. Lampa powinna być zamontowana w odległości nie mniej niż 40cm. Bardzo przydatne jest zamontowanie jej na łańcuchu umożliwiającym podniesienie w miarę wzrostu rośliny. Luksusem jest zamontowaniem wyłącznika czasowego. Choć światło słoneczne jest najlepsze dla roślin, ich cykl życia może być kontrolowany równie skutecznie przez sztuczne światło. Aby zbiory były dostatecznie duże trzeba dostarczyć roślinie odpowiednią ilość światła tj. 45,000-50,000lm/m2. Jeżeli żarówka o mocy 400 Wat wytwarza 52,000 lumenów i zawieszona jest na wysokości 0.8m to na jeden m2 przypada 44,000lm. 0.8x52,000 = 44,000lm/m2. Dla żarówek o mocy 400 Wat odległość od czubka rośliny powinna wynosić 60 cm, oraz o mocy 600 Wat odległość od czubka rośliny powinna wynosić 80 cm. Najczęściej do oświetlania używa się żarówek sodowych o mocy od 150 do 1000 Wat. Lampy powinny być utrzymywane jak najbliżej rośliny lecz nie powinny jej dotyka?. Zbytnia bliskość źródła światła może spowodować spalenie roślinki. Roślina przechodzi w stadium "pączkowania" gdy światło w ciągu dnia spada poniżej 12 godzin. Lecz młode rośliny potrzebują światła około 18 godzin. Można naświetlać nawet przez 24 godziny. Zmianę oświetlenia do 12 godzin, należy przeprowadzić gdy roślina jest już odpowiednio duża

Powietrze i wentylacja

Rośliny potrzebują dużo CO2 do swojego metabolizmu. W nieodpowiednio wentylowanym pomieszczeniu konopie zużywają CO2 w bardzo krótkim czasie. Dobra wentylacja pomaga w lepszym procesie wzrostu. Aby polepszyć wentylację można użyć wentylatorów. Na każde 25m3 pomieszczenia powinien przypaść minimalnie wentylator o wydajności 300m3/godzinę. Zawartość CO2 w powietrzu jest na poziomie 0.03-0.04%, dla konopi najlepsza jest na poziomie 50%. Do zwiększenia ilości tego gazu w pomieszczeniu można użyć butli gazowej. Wilgotność powietrza powinna być na poziomie 40-60%.
Przydatny jest też wentylator wolno stojący do ruszania powietrza wewnątrz. Rośliny bardzo nie lubią dymu tytoniowego.

Nasiona i kiełkowanie

Rośliny z oryginalnych nasion (np. sprowadzonych z Holandii) często różnią się bardzo od zwykłych (np. kupionych z materiałem). Oryginalne cechują się lepszym wzrostem, ładniejszymi liśćmi, żywszymi kolorami, gęstszym "zarostem", łatwością kiełkowania nasion, szybkością wzrostu, ładniejszym i mocniejszym zapachem a co za tym wszystkim idzie lepszym plonem. Wybierając rodzaj konopi mamy do wyboru kilka rodzaj - Indica, Sativa, krzyżówka Indica/Sativa i Rudealis.

Indica rośnie szybciej i wcześniej zakwita. Wysokość do dwóch metrów. Liście z szerokimi "palcami", ciemnozielone. Silny, intensywny zapach. Dym gryzący, powodujący często kaszel. Jest lepszym wyborem pod lampę.

Sativa zakwita około miesiąca później (po Indice), roślina zwykle jest wyższa (do kilku metrów) i smuklejsza. Liście z wąskimi "palcami", kolor jasnozielony. Pąki długie i cienkie, w ciepłym otoczeniu czerwone, z zimnym purpurowe. Zapach słodki i łagodny smak.

Rudealis, pochodzą ze wschodniej części Europy i Azji. Cechą ich są wielkie nasiona. Wysokość do pół metra (choć zdarzają się do dwóch metrów). Mniejsza zawartość THC niż przy Indice czy Sativie.

Przed zasianiem musimy się upewnić czy ziarenka nie są uszkodzone. Nasiona muszą być szare lub brązowe (często kropkowane lub nawet czarne), nie białe czy zielone (choć i takie się zdarzają). Nasiona trzeba położyć na podstawkę (płytce, miseczce) pokrytą ligniną lub watą wcześniej zmoczoną (można nasiona delikatnie przykryć) i następnie wstawić w zaciemnione miejsce na co najmniej 24 godziny. Temperatura nie powinna być niższa niż 21*C. Nasiona trzeba kontrolować codziennie i w razie potrzeby skropić wodą. Gdy skorupka pęknie i wysunie się korzonek o długości ok. 5 mm, należy je przenieść najlepiej pęsetą) do ziemi na głębokość ok. 10 - 20 mm. Szybkość przebicia się korzonka zależne jest w głównej mierze od wieku nasion. Jedne potrzebują 24 godzin inne całego tygodnia. Młode roślinki są teraz bardzo delikatne, nie można dopuścić do przelania lub zasuszenia. Nie można również dawać ich od razu pod lampę 400 Watową.

Podlewanie

Konopie wolą regularny cykl podlewania, ale nie powinno się podlewać ich codziennie. Nie należy lać wody bezpośrednio na roślinę. Pojemnik w którym hodujemy powinien mieć drenaż (dziury w dnie) by nadmiar wody nie powodował gnicia korzeni. Na samym początku roślinkę należy podlewać dwa razy w tygodniu, później raz w tygodniu (zależnie od warunków panujących w pomieszczeniu oraz pogodowych). Małe roślinki potrzebują odpowiednio mniej wody niż większe rośliny. Najlepiej podlewać wodą o temperaturze 21*C z PH na poziomie ok. 6,5. Najczęściej dostępną wodą jest woda z chlorem, najlepiej jest więc pozostawić ją w otwartym zbiorniku na 24 godziny by odparować. Gdy roślina ma za sucho podlewamy częściej mniejszymi dawkami. Za duża ilość wody może spowalniać wzrost rośliny.


Przesadzanie

Po wykiełkowaniu powinniśmy wsadzić zarodek do doniczki z ziemią z małą zawartością środków odżywczych. Robi się to w celu zmuszenia rośliny aby wykształciła zdrowy i w pełni działający system korzenny. Gdy pojawią się pierwsze charakterystyczne listki należy przesadzić roślinkę do ziemi bogatej w składniki odżywcze. Trzeba to robić bardzo delikatnie, tak aby nie poniszczyć systemu korzennego. Po wyjęciu roślinki z ziemi należy odczekać kilka godzin przed wsadzeniem do nowej ziemi aby ewentualne oberwane korzenie mogły przeschnąć i zagoić ranki aby nie dostało się żadne zakażenie.


Płeć roślin

Męska roślina zwykle jest wysoka, chuda z rzadkim zagęszczeniem łodyg (ale nie zawsze). W pierwszym okresie rozwoju rośnie szybciej od żeńskiej. Kwiaty są w małych pąkach rosnące przy pniu w formie "dzwoneczków". Jeśli zobaczysz zwisające kwiaty i żółtawo - biały pyłek, możesz być pewny że to jest "facet". Jeśli dojrzeje pyłek sypie się przy delikatnym dotknięciu lub podmuchu. Męskie kwiaty zaczynają się kształtować dwa, trzy tygodnie wcześniej od żeńskich. Jeśli nie chcesz mieć nasion powinieneś natychmiast go usunąć. We wczesnych stadiach wzrostu niektóre rośliny męskie miewają więcej THC niż żeńskie.

Żeńska roślina jest szersza i gęstsza, ma zielone soczyste liście. Zaczyna kwitnąć do trzech tygodni po męskich. Z kwiatostanów wysuwają się dwa małe nitkowate włoski uformowane w literę V koloru białego lub lekko żółtego, w trakcie późniejszego rozwoju zmieniają kolor na rudo-brązowy. Rosną bardzo blisko głównego pnia. Po zapyleniu z kwiatostanów tworzą się nasiona. Jeśli oderwie się kwiat, dokładnie w tym samym miejscu po kilku tygodniach wyrośnie nowy.

Obojnaki też się zdarzają w rodzinie konopi. Cechują się tym, że jednocześnie na jednej roślinie występują kwiatostany męskie i żeńskie.
Można jednak "zrobić" z tej rośliny osobnika płci takiej, jakiej potrzeba jest nam. Aby to uczynić należy ostrożnie, nie uszkadzając rośliny, pozbawić jej określonych wcześniej typów kwiatostanów.

Choroby i szkodniki

Jeżeli zauważymy żółknące liście oznacza to, że gleba ma odczyn kwaśny i trzeba w takim przypadku ją "nawapniać". Odpowiednimi do tego celu środkami są kreda, skorupki jajek, gaszone wapno. Gdy zauważymy następujące objawy należy dodać nawóz zawierający odpowiednie minerały :
- starsze liście żółkną - brak azotu;
- starsze liście żółkną, pojawiają się plamki oraz obrzeża liścia szarzeją - brak potasu;
- starsze liście skręcają się i ciemnieją - brak fosforu;
- łatwo łamiące się łodygi - brak boru;
- pomarszczone liście z żółtymi żyłkami - brak cynku.
Gdy zauważymy jakiekolwiek plamki na liściach, łodygach lub ruch na powierzchni ziemi warto się temu przyjrzeć, gdyż mogą to być szkodniki atakujące roślinę. Pierwszym krokiem jest oddzielenie chorej rośliny od innych. Pierwszym, najprostszym sposobem na pozbycie się robaków jest potraktowanie ich odpowiednim środkiem owadobójczym. Niektóre środki mogą powodować skręcanie lub wypalanie się liści. Kolejny sposób to wymiana ziemi i przemycie w wodzie z mydłem całej rośliny - korzeni, liści i łodyg.


Przycinanie

Przycinanie nie jest rzeczą obowiązkową. Robi się to by zmienić kształt rośliny lub zmusić ją do wzrostu wszerz lub wzwyż. Przycięcie szczytu rośliny powoduje wzrost dwóch następnych "na jego miejscu". Przycinanie można rozpocząć po trzech tygodniach od posadzenia lub gdy roślina ma już dwa "piętra liści właściwych" lecz nie później jak po rozpoczęciu kwitnienia. Do takich czynności należy używać żyletek lub skalpeli o nie poszarpanej linii ostrza gdyż mogą one uszkodzić roślinę. Gdy przytniemy sam czubek głównego pędu rośliny wtedy zacznie ona rozrastać się na boki lecz tym samym jej wzrost w górę zostaje zwolniony a roślina będzie zmuszona zagoić swe rany. Przy robieniu szczepek zaleca się zachowanie szczególnej ostrożności, gdyż szczepki są bardzo delikatne. Należy odciąć zdrowy pęd o długości ok. 70 mm i średnicy ok. 4 mm, najlepiej z dolnej części rośliny, zanurzyć w "ukorzeniaczu" i następnie przenieść delikatnie do ziemi. Powietrze powinno być wilgotne i ciepłe. Przez cały czas trzeba bacznie opiekować się sadzonkami. Ziemia powinna być przez cały czas wilgotna (nie mokra). Sadzonki ukorzenią się po około 3 tygodniach.

[Gość]

OUT-DOOR

W przeciwieństwie do popularnego przekonania konopie rosną dobrze w wielu miejscach na kontynencie Północno Amerykańskim Zakwitnie nawet w sytuacji, gdy temperatura nie przekroczy 75 stopni Fahrenheita [~24 stopnie Celsjusza]. Rośliny potrzebują minimum 8 godzin słońca dziennie i powinny być sadzone w kwietniu/wczesnym maju, ale definitywnie po ostatnich mrozach w roku. Uprawa na zewnątrz, lub 'au naturel', było faworyzowana metoda przez lata, ponieważ konopie wydaja się rosnąć lepiej gdy nie poświęca się mu tyle uwagi i gdy jest w swoim naturalnym środowisku. Oczywiście zewnętrzna hodowla wymaga specjalnych uwag, nie wliczanych, gdy chodzi o plantacje pod dachem: musisz być w stanie zapobiec detekcji, przez świrów ze służby prawa i przez zwykłych świrów, obydwie grupy najprawdopodobniej ukradną twoje plony i jeszcze bardziej prawdopodobne jest, że ich użyją. Oczywiście dodatkowo cię aresztują [lub obłożą grzywnami].

Musisz mieć także dostęp do dobrej ziemi, aby przygotować porządne podłoże i zebrać spore plony. Istnieją dwie szkoły sadzenia nasion. Jedna mówi, iż powinieneś/naś zasadzić nasiona na około 10 dni pod lampą, w doniczce startowej, a potem przesadzić na zewnątrz. Inna teoria głosi, że powinno się je sadzić od razu w konkretnym miejscu. Mniej roślin wyrośnie w ten sposób, ale za to rośliny nie szokują się przy przesadzaniu, które zabija niektóre rośliny. Ziemia pod te małe diabełki powinna być przygotowana przez kilkakrotne przekopanie i dodanie jednej szklanki wapna uwodnionego [hydrated lime] na yard kwadratowy [0.836 metra kwadratowego] i odrobinkę (tym razem nie za dużo) dobrego, rozpuszczalnego w wodzie nawozu azotowego. Ziemia powinna być teraz nawadniana kilkakrotnie i pozostawiona aby osiąść na ok. 1 tydzień. Rośliny powinny być sadzone w odstępach przynajmniej 3 stóp [0.91 metra]. Będąc chytrym i sadząc je zbyt ciasno spowodujemy, iż wyrosną nam zniekształcone roślinki. Marysia lubi wodę w czasie sezonu wzrostu, ALE nie za dużo. To jest szczególnie ważne w okolicach korzeni, jako iż zbyt wiele wody wywoła ich gnicie i niedotlenienie. Grass rośnie dobrze w kukurydzy lub chmielu, i te rośliny pomagają zapewnić nieco kamuflażu. Nie rośnie dobrze z żytem, szpinakiem, papryka. Jest dobrym pomysłem, aby uprawiać w wielu małych, rozwidlających się ścieżkach, gdyż ludzie maja tendencje do zauważania wzorków.

============================================

IN-DOOR

Uprawa w pomieszczeniach zamkniętych posiada wiele zalet, poza oczywistym faktem, iż znacznie ciężej komuś znaleźć twoja uprawę, możesz kontrolować warunki środowiskowe dokładnie tak, jak tego chcesz i otrzymać gwarantowane, dobre rośliny. Roślinki uprawiane w pomieszczeniach nie są takie same, jak ich zewnętrzni kuzyni. Będą mniejsze, ze słabszymi łodygami i mogą nawet wymagać, aby je przywiązywać do patyczków, by rosły prosto, ale będą miały taką samą lub nawet większą moc! Jeżeli uprawiamy w pokoju, powinniśmy położyć papier na ziemi, a potem kupić profesjonalnie zapakowane torby ziemi ze sklepu ogrodniczego. Będzie potrzebne około jednej stopy sześciennej [28.3 litra] ziemi aby uprawiać jedną roślinkę. Rośliny będą wymagać około 1 litra wody/roślinę na tydzień. Będą też potrzebować świeżego powietrza, toteż pokój powinien być przewiewny. (aczkolwiek świeże powietrze nie powinno zawierać dymu tytoniowego) Powinno być zapewnione przynajmniej 8 godzin światła dziennie. Wraz ze zwiększaniem ilości światła, rośliny rosną szybciej i staja się częściej żeńskie niż męskie. Osiemnaście godzin światła wygląda na najlepsza kombinacje, powyżej tego nie zauważa się dużych/zauważalnych w przyroście masy zielonej (~3%). Kolejnym dobrym pomysłem jest przerywanie cyklu nocnego godzina światła. To daje więcej kobiet, jednak podwyższa ryzyko otrzymania hermafrodyty (rośliny jednopiennej - jednopłciowej). Ściany oranżerii powinny być pomalowane na biało lub pokryte mylarem, aby odbijały światło. Jako źródło światła można wykorzystać żarówki [chodzi o HPSy i MH], jak i świetlówki. Zakłada się około 75 watt [przy ilości lumenów otrzymywanych z HPSa] na roślinę lub jedną roślinę na dwie stopy [61 cm] świetlówki [polskie świetlówki 40 watt maja 120 cm, 20 watt - 60 cm]. Kupuje się daylight - polamp produkuje i sprzedaje takowe dość tanio. Świetlówki mają tą wadę, że dają bardziej rozproszone światło, ale za to są dosyć wydajne i dają mniej ciepła, przez co można ich zastosować więcej. Źródło światła powinno znajdować się w odległości około 18 cali [~45 cm], ale nie bliżej niż 5 cali [~12 cm] w zależności od rodzaju źródła światła. Może być ono montowane na łańcuchach i przesuwane co kilka dni wraz ze wzrostem roślinki.

OŚWIETLENIE

Istnieje kilka głównych typów systemów oświetleniowych dostępnych współcześnie:

- żarowe,

- fluorescencyjne,

- wyładowcze.

Żarowe (żarówki wolframowe)

Światła żarowe są niezwykle nieefektywne i naprawdę nie akceptowalne przy uprawie żadnych roślin. Wprawdzie one same są tanie, ale koszt ich używania sprawia, iż są także najbardziej kosztownym źródłem światła. W dodatku strasznie się grzeją, co robi z naszych boxów piekarnik .

Fluorescencyjne (świetlówki, żarówki energooszczędne)

Az do wczesnych lat 1980 większość growerów uprawiających w pomieszczeniach zamkniętych używało świateł fluorescencyjnych do iluminacji swojego ogrodu. Rury te maja wiele przewag nad żarówkami. Emitują około 3 razy więcej światła, niż tradycyjne żarówki (przy tej samej mocy), a widmo światła jest wykorzystywane przez rośliny bardzo efektywnie (zwłaszcza w fazie wzrostu). Jednakże, zdecydowanie maja swoje wady. Światło jest emitowane na większą powierzchnię, co skutkuje większym rozproszeniem. Z tego powodu, światła muszą być zawieszone bardzo blisko roślin (zwykle około 5cm od czubków liści), i ciągle przesuwane, aby dopasowywać się do wzrostu roślin. To powoduje, iż utrzymanie ogrodu jest trudniejsze, nawet gdy lampy wiszą na łańcuchach. Świetlówki są, pomimo tego, bardzo użyteczne przy klonowaniu, kiełkowaniu nasion i wzroście wegetatywnym, ponieważ w tych stadiach roślina nie potrzebuje tyle światła, co w fazie kwitnienia.

Dają także bardziej łagodne światło, niż lampy wyładowcze i mniej się nagrzewają. Fakt, że wydzielają mało ciepła jest bardzo ważny dla tych, którzy uprawiają w gorących i niespecjalnie dobrze wentylowanych pomieszczeniach. Przy wyborze świetlówek, najlepiej jest zakupić rurę typu cool white. Te które są sprzedawane jako lampy do uprawy (wliczając grow-lux, vitalite, etc.) są wbrew pozorom o wiele mniej efektywne niż standardowe świetlówki i po prostu nie dają odpowiedniej ilości światła. Delikatnie inne widmo produkowane przez te lampy nie daje nic większości roślin. Niektórzy growerzy zgłaszali doskonałe wyniki osiągnięte przez używanie mieszanki lamp cool-white i warm-white.

Lampy wyładowcze (LRF - lampy rtęciowe, HPS - lampy sodowe, MH - lampy metalohalogenowe)

Lampy wyładowcze są obecnie najwydajniejszymi sztucznymi źródłami światła dostępnymi człowiekowi oraz są najbardziej efektywne przy uprawie roślin. Lampy wyładowcze małej mocy są często sprzedawane do domowego użycia zewnętrznego (np. oświetlenie podwórka). Lampy o wysokich mocach są używane do oświetlania ulic, parkingów, stadionów i innych dużych powierzchni. Można je zakupić w trzech podstawowych odmianach:

LAMPY RTĘCIOWE I METALOHALOGENOWE (LRF i MH), emitują białe światło, które wygląda lekko niebieskawo. Są używane do oświetlania stadionów, sklepów, szkół i innych dużych powierzchni, gdzie ważny jest naturalny (dzienny) wygląd.

LAMPY SODOWE (HPS i LPS), emitują różowe lub bursztynowe światło, widmowo podobne do zachodzącego słońca. Są używane do oświetlania parkingów, i innych miejsc, gdzie kolor światła nie gra roli. Lampy sodowe są znacznie bardziej efektywne niż lampy rtęciowe, produkując więcej światła i mniej ciepła przy tej samej mocy. Są często używane w pojedynkę, przynosząc zadowalające efekty przy uprawie roślin i powodują szybszy wzrost rośliny (głównie kwiatostanów) niż lampy rtęciowe. Kombinacja żarówek nie jest wymagana, lecz nie zaszkodzi dać dwie słabsze lampy o różnych barwach, niż jedna mocniejszą.

Potencjał rośliny, którą uprawiasz zależy głównie od genów zawartych w nasionach. Nie można otrzymać wysokowartościowej rośliny z nasion niskiej jakości, jednakże nieprawidłowe warunki wzrostu powodują słabe plony niezależnie od jakości nasion. Najlepsze są nasiona południowo-azjatyckie, które zwykle szybciej rosną i są często naturalnie poliploidalne.

Jedną z metod kiełkowania jest włożenie nasion pomiędzy 6 płatków ligniny i umieszczenia ich w ciepłym i ciemnym miejscu. Natychmiast po wykiełkowaniu nasiona należy zasadzić w ziemi. Jeśli pozwolisz korzonkom rosnąć na ligninie, to embrion ucierpi, gdy włożysz je do ziemi - korzeń posiada setki delikatnych włosków, które łatwo jest uszkodzić. Jeśli roślina nie zaczyna gwałtownie swego wzrostu to zazwyczaj nie osiąga pełni swoich możliwości.

Nasiona kiełkują w czasie 12 godzin do jednego tygodnia. Nasiona, które wykiełkują pierwsze są zwykle najsilniejsze i najzdrowsze. Z nich najszybciej wyrosną porządne rośliny. Jeśli masz więcej nasion, to wyrzuć te, które zaczynają kiełkować późno i wykiełkuj następną partię, sadząc tylko najlepsze nasiona.

WYBÓR ZIEMI

To jakiej ziemi użyjesz będzie miało duży wpływ na to, jak prędko rośliny będą zdrowe. Użyj ziemi zapewniającej dobre drenowanie i bogatej w składniki odżywcze. Użycie ziemi wysterylizowanej zapobiegnie występowaniu grzybicy nasion oraz zwilgotnieniu gleby. Aby rozrzedzić glebę możesz użyć perlitu, wermikulitu, piasku, mchu torfowego albo pumeksu.

Roślina potrzebuje dużo azotu, potasu, wapnia, magnezu i fosforu.

pH odnosi się do kwaśności gleby i określa się je w skali od 1 do 14. 7 jest obojętne. Liczba powyżej 7 wskazuje, że gleba jest zasadowa, poniżej - kwaśna. Dla roślinki najodpowiedniejszy jest przedział od 5,8 do 6,8 pH. pH gleby po pewnym czasie opada w rejony kwasowe. Mierz pH wody, której używasz i kontroluj pH twojej ziemi. Staraj się utrzymać glebę w zakresie sugerowanym powyżej. Krzaczek uprawiany na glebie kwaśnej ma żółknące liście i nie rośnie. Jeśli okaże się, że twoja gleba jest kwaśna to nawapniaj ją używając (podane według szybkości działania) gaszonego wapna, kredy, dolomitu, sproszkowanego wapienia lub skorup od jajek. Te ostatnie najlepiej zmielić w młynku do kawy. 3 kubki dadzą ci wzrost o 1 PH na jedną stopę sześcienną ziemi. Pamiętaj, że skorupki są stosunkowo wolno działającym źródłem wapnia.

WODA

Gdy kiełki są młode należy podlewać je codziennie. Ich korzenie są małe i nie sięgają za głęboko, a w dodatku tracą wodę szybciej niż duże. Gdy konopia rozwinie już system korzeniowy i będzie rosła w dużej doniczce, to korzenie będą sięgały miejsc, gdzie zazwyczaj jest wilgotno. Podlewać należy wtedy, gdy ziemia jest prawie sucha. Często powierzchnia gleby jest sucha, lecz kilkanaście centymetrów głębiej, tam gdzie sięgają korzenie, ziemia bywa mokra. Może to spowodować śmierć rośliny, bo korzenie znajdują się ciągle w wodzie i gniją oraz nie mają dostępu do tlenu, niezbędnego w procesie przyswajania składników pokarmowych. Podstawową sprawą jest właściwe odprowadzenie wody z doniczki. W jej dnie muszą znajdować się otwory, a ziemia musi być dostatecznie spulchniona. Jeśli odstawisz wodę na 24 godziny, to część chloru ulotni się, a rośliny będą zdrowsze. Jeśli końcówki liści brązowieją znaczy to, że roślina jest zalana (zbyt często podlewana lub nie ma odpowiedniego odprowadzenia wody z doniczki).

Najlepsze rezultaty daje podlewanie co 3-4 dni, w zależności od ilości wody zużywanej przez roślinę oraz szybkości wysychania gleby (zależnej od temperatury i wilgotności w pomieszczeniu). Rośliny kilkutygodniowej nie należy podlewać co dzień po trochu, gdyż tym sposobem woda nie dociera do wszystkich warstw gleby jednakowo. Należy więc trzymać się zasady 'raz, a dobrze'.

TEMPERATURA POWIETRZA

Roślinka może rosnąć w temperaturze od 10 do ponad 40 stopni Celsjusza. Idealną temperaturą w ciągu dnia jest przedział między 24 a 29 stopni.

Jeżeli uprawiasz rośliny w domu, to nie musisz się martwić o temperaturę. Jeżeli uprawiasz je w temperaturze poniżej 20 stopni, to będą rosły wolniej i nie osiągną największych rozmiarów.

NAWOŻENIE

Najczęściej stosuje się nawozy zawierające dużo azotu, np. 23%, fosforu - 19%, potasu - 17% oraz elementy śladowe: sód, cynk, siarka, krzem, wapń, kobalt, żelazo, chrom, molibden, magnez, mangan, witaminy B1 i B2 oraz hormony.

Nawożenie rozpocznij po 3-4 tygodniach od rozpoczęcia wzrostu krzaczka stosując nawóz wysoko-azotowy. Gdy rośliny mają już 3,5 miesiąca i jeśli chcesz, by zakwitły, to stosuj nawóz z małą ilością azotu, a większą - potasu i fosforu.

Nawóz można rozpylać przy pomocy rozpylacza bezpośrednio na liście, lecz tylko wtedy, gdy roślina ma powyżej 30 cm wzrostu.

Organiczny system kultywacji gleby polega na niestosowaniu nawozów sztucznych. Najlepszym pomocnikiem hodowcy organicznego jest dżdżownica, która spulchni ziemię, a jej odchody będą doskonałym nawozem. Dżdżownice doskonale rozwijają się na substancjach organicznych, a nie tolerują żadnych nawozów sztucznych.

Im więcej światła, tym szybciej roślina rośnie. Dwie lampy obok siebie są bardziej efektywne niż jedna. Aby roślina miała kwiaty, a później ew. nasiona należy wprowadzić fazą ciemną trwająca co najmniej 12 godzin w skali dobowej. Jeśli chcesz zachować wzrost liści, możesz utrzymywać oświetlenie non-stop. Przy 12 godzinach światła na dobę drzewko zakwita po 2-2,5 miesiącach.

STERYLIZACJA

Sterylizacja gleby, czyli uwolnienie jej od bakterii powodujących gnicie: ziemię wsadzić do piecyka o temperaturze max 78 (w wyższych wydzielają się szkodliwe dla roślin toksyny) stopni na 60 minut.

Przy przesadzaniu krzaczka do większej doniczki należy roślinę osadzić głębiej wraz z poprzednią formą, w której rozwinęły się korzenie (nie otrzepywać z ziemi!) - spowoduje to lepsze podtrzymanie.

WILGOTNOŚĆ

W suchym powietrzu konopia ma liście o blaszkach węższych, za to produkuje więcej żywicy. Wybór należy do TYTUSA.

PRZYCINANIE

Przycinanie powoduje zwiększenie ilości szczytów. Po raz pierwszy należy przyciąć roślinkę najwcześniej po trzech tygodniach - główny szczyt - roślina się bardziej rozkrzyczy. Na dwa tygodnie przed żniwami należy przestać podlewać i nawozić. Zwiększ temperaturę i przybliż lampy niemal do samej rośliny. Gdy liście staną się lśniące od żywicy będzie to dla rośliny oznaką jesieni.

ZBIERANIE I SUSZENIE

Oddziel kwiaty od łodygi, włóż je do papierowej torebki, zostawiając ją otwartą. Po kilku dniach, kiedy liście będą już bardziej suche, ale jeszcze giętkie, przenieś je do słoja ze szczelną zakrętką. Wtedy trzeba uważnie obserwować - jeśli jest zbyt wilgotno, to spleśnieje. Otwieraj słoik kilka razy dziennie, aby uwolnić wilgoć. Suszona w ten sposób marihuana będzie przypominała tytoń.

ROZKRZEWIANIE

Możesz wybrać największą i najzdrowszą roślinę i rozkrzewić ją tak, aby wszystkie młode rośliny miały tą samą strukturę genetyczną i rosły w tym samym tempie co rodzic. Ogrzej żyletkę do 80 stopni i odetnij nią gałązkę pod kątem 15 stopni. Odcięta łodyżka powinna mieć 3 grupy liści. Tą nową sadzonkę umieść w doniczce z wysterylizowaną ziemią. Przykryj je czymś, aby przebywały w wilgotnej atmosferze. Powinny ukorzenić się w ciągu 4 tygodni.

GDY ROŚLINA CHORUJE

Trudno jednoznacznie określić przyczynę nieprawidłowego rozwoju rośliny. Wiadomo, że gdy:

* czubki liści brązowe - roślina jest zalana: zrób więcej utworów w dnie naczynia lub nie podlewaj;

* roślina rośnie bardzo wolno - temperatura poniżej 50 stopni F, brak światła lub zła gleba (gdy nie ma próchnicy ziemia zbija się i zahamuje rozwój korzeni, gdy PH gleby jest poniżej 5 - drzewko będzie źle rosnąć, tak samo przy zbyt słonej glebie - zasolenie występuje zawsze przy stosowaniu nawozów sztucznych);

* starsze liście żółkną - mało azotu, zbyt niskie PH, brak żelaza;

* szarawo-białe plamki na brzegach liści - brak potasu;

* żółknięcie liści występujące najpierw wokół żyłek - brak manganu, magnezu;

* górne liście poskręcane - brak molibdenu.