Marihuana i haszysz

[Gość MicBar]

MARIHUANA

Działanie

Marihuana należy do grupy środków halucynogennych, zwanych również środkami psychodysleptycznymi, psychomimetycznymi lub psychodelicznymi. W tej grupie środków znajdują się substancje zarówno pochodzenia naturalnego jak i syntetycznego. Marihuana jest naturalnym halucynogenem stanowiącym mieszaninę liści i kwiatostanów głównie roślin żeńskich. Za działanie psychotropowe marihuany odpowiada głównie tetrahydrokanabinol (kannabinole). Substancja ta znajduje się również w innej pochodnej konopi - haszyszu.

Ma ona działanie psychotropowe, jak również uspokajające i przeciwbólowe, pobudzające apetyt. Jest też wykorzystywana w leczeniu niektórych chorób.

Stosowanie marihuany w celach odurzających

Konopie należą do najpopularniejszych substancji psychoaktywnych. Główną substancją psychoaktywną jest delta-9-tetrahydrokannabinol (THC), jednak działanie wpływające na percepcję mają też inne zawarte w niej związki chemiczne.

W efekcie zażywania marihuany, zarówno drogą wziewną jak i doustną, dochodzi do oddziaływania głównie na dwa układy: ośrodkowy układ nerwowy oraz układ krążenia.Jeden papieros marihuany zawiera około 5 mg THC. Zażycie nawet 2,5 mg tetrahydrokanabinolu powoduje euforią, zaburzenia percepcji, uczucie odprężenia oraz senność. Często towarzyszy temu uczucie dystansowanie się od problemów życia codziennego. Zażyciu towarzyszą również pseudohalucynacje wzrokowe i słuchowe. Ze strony układu krążenia występuje przyspieszenie akcji serca.

Większe dawki THC powodują zaburzenia myślenia, depersonalizację, omamy słuchowe i wzrokowe, niekiedy stany lękowe. Duże lub często ponawiane dawki mogą wywołać objawy psychozy toksycznej. Oprócz wpływu na układ nerwowy i krążenia, THC ma również szereg innych niekorzystnych oddziaływań na organizm człowieka, występujących zwłaszcza przy przewlekłym zażywaniu. Mogą wystąpić:

-objawy suchości w jamie ustnej

-zapalenia gardła

-zapalenia krtani i oskrzeli

-uczucie głodu, biegunki lub zaparcia

-bóle głowy

-przekrwienie i obrzęk spojówek

-spadek potencji płciowej.

Tetrahydrokanabinol zawarty w marihuanie ma silną tendencję do kumulacji w organizmie. Jego okres półtrwania wynosi 50-60 godzin a metabolity są wykrywane nawet przez 7 dni od podania dawki jednorazowej. Może to powodować przy regularnym stosowaniu osiągnięcie w wyniku kumulacji poziomów toksycznych.

Przyjmowanie marihuany, podobnie jak każdej innej używki może prowadzić do uzależnienia. W odróżnieniu od niektórych narkotyków "twardych" (np.: heroiny) nie występuje uzależnienie fizyczne. Przy stałym używaniu pojawia się jednak uzależnienie psychiczne. Odpowiada za to głównie efekt euforyczny i uczucie odprężenia występujące po zażyciu marihuany. Przy braku dostępu do używki osoba uzależniona odczuwa stan zaniepokojenia i niepewności, występujące przy uzależnieniu psychicznym przy wszystkich używkach działających euforycznie. Uzależnienie to jednak ustępuje bardzo szybko po odstawieniu używki i nie powoduje długotrwałych efektów ubocznych, tak jak uzależnienie fizyczne.

Zagrożenia

Konopie są relatywnie bezpieczne w stosunku do innych substancji psychoaktywnych, gdyż:

bezpośrednia toksyczność marihuany jest bardzo niska

nie prowadzą do uzależnienia fizycznego

dawka śmiertelna jest szacowana na 20 000 do 40 000 pojedynczych dawek i jak na razie nie odnotowano ani jednego przypadku śmiertelnego z powodu przedawkowania.

wg zwolenników jej zażywania, przyjmowanie marihuany nie powoduje wzrostu agresji ani skłonności do łamania prawa, choć istnieją na ten temat rozbieżne opinie.

Możliwe skutki przedawkowania marihuany to:

mdłości

zawroty głowy

myślotok (zazwyczaj o nieprzyjemnej treści)

wzrost wrażliwości na dźwięki i światło (rażące)

dezorientacja

W pewnych przypadkach (jest to najprawdopodobniej uwarunkowane stanem psychofizycznym osoby):

śpiączka

depresja

schizofrenia

Zdrowotne efekty długotrwałego stosowania marihuany są w trakcie badań i pełna ocena w chwili obecnej nie jest możliwa.

Wpływ nadmiernego palenia na układ oddechowy

Wśród osób palących marihuanę przypadki nadmiernego jej spożycia występują rzadko, niemniej mogą one mieć negatywne konsekwencje dla organizmu palacza, na przykład w związku z większą niż w papierosach ilością substancji smolistych. Częste palenie dużych ilości marihuany, szczególnie w połączeniu z tytoniem, wpływa negatywnie na układ oddechowy i może wywoływać objawy przewlekłego zapalenia oskrzeli w postaci kaszlu, odkrztuszania plwociny, duszności oraz powstania nowotworów układu oddechowego. Potencjalny niekorzystny wpływ konopi na układ oddechowy ogranicza się do palenia jako sposobu przyjmowania tego środka; wpływ taki jest niemożliwy w przypadku zażywania konopi doustnie. Palenie jest jednak znacznie popularniejsze

Odmiany marihuany

Cannabis sativa

Uważa się, że marihuana pochodząca z podgatunku Cannabis sativa subsp. indica ma działanie bardziej uspokajające i odurzające, niż marihuana z roślin Cannabis sativa subsp. sativa, która działa bardziej pobudzająco i euforycznie oraz wprowadza w stan wesołości. Najprawdopodobniej ma to związek z wyższą zawartością CBN (kannabinoidu) w roślinach typu indica, który jest substancją uspokajającą. Wływ na zawartość CBN ma również pora ścięcia roślin - zawartość CBN w roślinach rośnie z czasem.

Skun

Skun to jedna z odmian marihuany, po raz pierwszy wyselekcjonowana w latach 70 XX wieku w Kaliforni. Po zaostrzeniu przepisów w latach 80 wielu hodowców wraz ze swoim dorobkiem przeniosło się do bardziej liberalnej Holandii, a uzyskane przez nich odmiany od tej pory stanowią podstawę większości współczesnych odmian holenderskich. Za protoplastę rodziny Skunk uważa się odmianę Skunk#1, której twórca znany jest pod pseudonimem Sam Skunkman.

Skun to również w polskim slangu palaczy nazwa marihuany powstałej poprzez modyfikację chemiczną roślin lub suszu konopi indyjskich. Celem dodawania do marihuany substancji chemicznych jest wzmocnienie ich działania psychoaktywnego na człowieka (np. przez wzbogacenie otrzymanego w ten sposób produktu w THC).

Działanie na roślinę

Wśród hodowców panuje pogląd, że podlewanie eterem dietylowym pozwala wyhodować z siewki, roślinę żeńską, która ma większą zawartość THC. Nie znalazło to żadnego potwierdzenia naukowego.

Inną, skrajną, ingerencją w roślinę jest kuracja kolchicyną, która tworzy organizmy poliploidalne. Rośliny takie mają silniejsze właściwości psychoaktywne niż zwykłe i zachowują poliploidalność z pokolenia na pokolenie. Należy zauważyć jednak, że pierwsze pokolenie zawiera w sobie kolchicynę i rośliny takie są trujące, co może powodować tragiczne skutki u nieświadomych palaczy.

HASZYSZ

Haszysz – narkotyk otrzymywany ze zlepionej i sprasowanej żywicy konopi indyjskich bądź siewnych (Cannabis sativa sativa i Cannabis sativa indica), bogatej w substancję psychoaktywną THC. Haszysz jest przetworem konopi, podobnie jak marihuana, z reguły zawiera jednak więcej THC. Palony jest zazwyczaj z tytoniem w postaci ręcznie robionych papierosów (jointów) bądź ze specjalnych fajek wodnych. Haszysz posiada wiele odmian wynikających z pochodzenia i w związku z tym różniących się właściwościami. Najczęściej występuje w postaci niewielkich grudek (kilka gramów) bądź większych sztabek (100-2000 gramów). Haszysze pochodzące z Afganistanu i Nepalu mają bardzo ciemną, niemal czarną barwę, są plastyczne, oleiste, stosunkowo łatwopalne i mają dużą zawartość THC - do ok. 20%. Haszysze pochodzące z Maroko, Libanu i Turcji są suche, kruche, nieplastyczne, stosunkowo trudno się palą bez dodatków, mają barwy od miodowo żółtej, przez jasno- i ciemnobrązową, do ceglastoczerwonej, i ze względu na dużą zawartość niewiadomych dodatków, zawierają stosunkowo niewiele THC - od 1 do 10%. Haszysz produkowany w Holandii może mieć barwę nawet zielonkawą i zawierać olbrzymie ilości THC - najsilniejszy wyprodukowany w Holandii haszysz zawierał 59% THC.

Nazwy slangowe: afgan, gruda, plastelina, kupa, kostka (kocha), chałwa, hasz, czekolada, plak, placek, żyd, piasek.