Macky

Bravo bravo Zmienił bym tylko ułożenie winga, teraz jest powiedzmy "przodem" a powinien być "bokiem" edit: teraz zobaczyłem że masz niestandardowy wymiarami box więc wing pewnie musi tak być

Nie ma jak pierwsza roślinka, u mnie już z 12 lat minęło od pierwszej... Początkujący420 wrzuć zdjęcie jak wygląda sytuacja gdy roślina jest w boxie. Odpuść sobie treningi na pierwszy raz, i tak brakuje Ci wiedzy podstawowej I zacznij zbierać na dobry growbox Doniczka przemysłowa (zwykła czarna) 5L kosztuje złotówkę więc radzę nabyć wraz z dobrą glebą z growshopu lub przy braku pieniędzy poszukać czarnoziemu spod pokrzyw, taka gleba jest też bardzo dobra. To na początek, a później się zobaczy

Pogratulował

Czy rośliny słuchają muzyki? W jaki sposób roślina może zareagować na muzykę? Otóż rośliny oddychają swymi licznymi „ustami”, noszącymi nazwę szparek – i odkryto, że owe szparki reagują na muzykę! Autor: mgr D.Kroeze – CANNA Research Przed kilkoma laty naukowcy z Uniwersytetu Kalifornijskiego w San Diego odkryli mechanizm przekazywania sygnałów odpowiedzialny za funkcjonowanie roślinnych szparek. Para składających się na szparkę wyspecjalizowanych komórek, nazywanych przyszparkowymi, jest przystosowana do częstotliwości rezonansowej wapnia: pod wpływem takiej częstotliwości szparki zamykają się. Jednakże kiedy częstotliwość od owego poziomu odbiega, w ciągu godziny następuje rozwarcie komórek z powrotem; dochodzi do tego nawet wtedy, gdy występująca wysoka zawartość wapnia powinna spowodować zamknięcie szparek. Doświadczenia wykazały, że oddziaływanie wysokich tonów jest bardziej lub mniej bezpośrednio związane z wymianą gazów, i to nie tylko na przestrzeni jednej godziny. Muzyka wzmaga wzrost Kiedy pewnego rodzaju muzyka, wysokie tony albo ptasi śpiew wprawiają roślinę w drgania o częstotliwości różnej od rezonansowej wapnia, po upływie pewnego czasu szparki otwierają się, mimo że ze względu na pozostałe okoliczności powinny pozostać zamknięte. W drodze prób stwierdzono, iż wpływ na rozwój i wzrost rośliny wywierany przez ściśle określony nawóz do liści, dostrojony do danego gatunku, jest większy, gdy jej szparki są szeroko rozwarte – to logiczne, bowiem rośliny wchłaniają nawozy do liści właśnie za pośrednictwem szparek. Optymalne zestawienia częstotliwości z nawozem do liści wyznaczono wodniesieniu do wielu różnych upraw. W metodzie tej kryje się wszakże jeszcze kilka pułapek. Wymuszenie otwarcia szparek rośliny uniemożliwia jej kontrolowanie ilości wody traconej w procesie transpiracji, co grozi odwodnieniem; w związku z tym, poddawanie roślin działaniu muzyki dłużej niż przez trzy godziny dziennie może narazić ich zdrowie na niebezpieczeństwo. Twoje ulubione rośliny mogą ucierpieć także na skutek za dużej głośności lub zbyt wysokich częstotliwości – tego jednak jeszcze nie wyjaśniono samym otwieraniem i zamykaniem szparek; szkodliwe oddziaływanie nadmiernej częstotliwości być może dałoby się natomiast wytłumaczyć w świetle techniki ochrzczonej mianem „rezonansu powłoki”. Rezonans powłoki Oprócz rezonansu, powodującego rozwieranie szparek pod wpływem muzyki lub określonych tonów, istnieje inny mechanizm, który tłumaczyć mógłby to, jak muzyka oddziałuje na rośliny. Nazywany rezonansem powłoki, stymuluje on lub hamuje w roślinach syntezę białek. Istotną rolę odgrywają tu różnej wysokości tony. Stojąca za tym teoria mówi, że białka, składające się z aminokwasów, są syntetyzowane zależnie od występujących drgań. Każdemu aminokwasowi właściwa powinna być pewna częstotliwość, a zatem i każdemu białku właściwy powinien być pewien zakres częstotliwości; toteż teoretycznie, emitowanie prawidłowo dobranej sekwencji tonów powinno stymulować generowanie białek – na zasadzie rezonansu.. Przedmiotem badań jest również oddziaływanie rezonansu w ludzkim ciele. Na przykład technika TENS (Transcutaneous ElectroNeural Stimulation, przezskórna stymulacja nerwów) wykorzystuje szczególną częstotliwość do celów stymulacji, w której następstwie ciało wytwarza określone substancje. Przykładowo uważa się, że poziom 10 Hz – równy częstotliwości fal α – stymuluje powstawanie neuroprzekaźnika serotoniny. Rzecz w tym, że… serotonina jest aminokwasem! Przyczyna tak silnego oddziaływania różnych tonów na rośliny mogłaby tkwić w hormonach, takich jak auksyny – należą one do substancji odpowiadających za rozszerzanie komórek i formowanie owoców, a składają się na nie zaledwie dwa aminokwasy. Wprawianie rośliny w optymalnie długo- czy krótkotrwałe drgania o częstotliwościach owych dwóch aminokwasów powinno wzmagać wytwarzanie pożądanych hormonów roślinnych i tym samym przyczyniać się do uzyskiwania większych odrośli. Muzyka może wpływać też na kiełkowanie nasion. W jednej z publikacji wydrukowanych w specjalistycznym przeglądzie poświęconym medycynie alternatywnej i komplementarnej opisany został eksperyment, podczas którego stwierdzono wzrost procentowego wskaźnika kiełkowania (P < 0,002) oraz przyspieszenie kiełkowania (P < 0,000002) za sprawą muzyki. Wygląda przy tym na to, że sam dźwięk nie miał na kiełkowanie jakkolwiek znaczącego wpływu; zdaje się więc, że znaczące jest występowanie szeregu różnych częstotliwości – a ponieważ do kiełkowania dochodzi nade wszystko dzięki hormonom, wysoce prawdopodobne, że ma tu do odegrania rolę rezonans powłoki. Możliwe wytłumaczenie obserwacji, wedle której rośliny reagują korzystnie na muzykę klasyczną, a nie na heavy metal, odnosi się do faktu, iż muzyka klasyczna składa się z czystszych tonów, podczas gdy metalowa pełna jest gitarowych efektów – zniekształceń i przesterowań, które z całą pewnością nie sposób uznać za czyste. Jeszcze o rezonansie Choć rozmaite techniki wzmagania wzrostu roślin istnieją od niepamiętnych już czasów, sztuka ta obecnie obumiera, i współcześni hodowcy posiadają jedynie drobny ułamek wiedzy zdobytej przez ich przodków. Co prawda nie jest w tej chwili całkiem jasne, w jaki sposób muzyka wpływa na rozwój i wzrost roślin, niemniej kolejne odkrycia na polu fizyki rezonansu zbliżają nas – i to w niespotykanym dotąd stopniu – do solidnych naukowych dowodów i teorii na ten temat. Niewykluczone, że za dwadzieścia lat śmiech będzie wzbudzać stwierdzenie, że rośliny uszu nie mają! http://www.canna-pl.com/wplyw_muzyki_na_roslinnosc

Woda wysokiej jakości jest podstawą wszelkiej uprawy bezglebowej , jednak nie każdemu się poszczęściło pod względem dostępu do źródła odpowiedniego dla hydroponiki. Nawet krystalicznie czysta woda może zawierać szereg minerałów, uzdatniających środków chemicznych i patogenów, mogących uszkodzić rośliny i spowolnić ich wzrost. Na szczęście uzdatnianie wody jest dość prostym procesem, a część hodowców instaluje małe jednostki działające na zasadzie odwróconej osmozy (RO), aby zapewnić, że ich woda będzie zawsze najwyższej jakości. Autor: Lynette Morgan, Suntec Typy wody i potencjalne problemy Źródłem wody mogą być studnie lub deszczówka, strumienie, rzeki lub zapory, jednak wielu hodowców musi polegać na wodzie wodociągowej, która – choć zwykle bezpieczna do picia – może stwarzać problemy w uprawie roślin. Poniżej przedstawiono główne problemy z jakością wody w odniesieniu do różnych typów wody. Niektóre źródła wody mogą przenosić patogeny chorób, np. zgorzeli, powodującej u słabszych roślin brunatne zmiany na korzeniach i ostatecznie śmierć rośliny. Wody gruntowe (strumienie, rzeki i zapory) Źródła wody gruntowej, takie jak rzeki, strumienie lub spiętrzenia za zaporami / w rezerwuarach, z reguły stwarzają najwięcej problemów w uprawach bez gleby, szczególnie, jeżeli woda nie jest uzdatniana przed zastosowaniem. Woda stale wystawiona na działanie powietrza i gleby zostaje skażona materią organiczną, minerały przenikają z otoczenia, a obciążenie zarodnikami patogenów może być duże. W wielu uprawach szklarniowych wykorzystuje się zewnętrzne zbiorniki gromadzące – ekonomiczną metodę przechowywania dużych ilości wody zbieranych z dachu szklarni lub innych powierzchni. Woda ta jednak zwykle jest filtrowana i poddawana uzdatnianiu przed użyciem. Woda z rzek lub strumieni często ma zmienną jakość, ponieważ działania wykonywane poza strumieniem wpływają na skład wody a opady deszczu i objętość przepływu zmieniają się w ciągu roku. Woda ze studni Jakość wody ze studni może różnić się znacząco w poszczególnych częściach świata. Bardzo głębokie studnie, przecinające określone warstwy gleby będą dostarczać niemalże „filtrowaną wodę”, chociaż prawdopodobieństwo wystąpienia niektórych minerałów w wodach gruntowych jest duże. Niektóre studnie, w szczególności studnie starszych typów, niepoddawane dostatecznej konserwacji lub płytkie mogą wykazywać problemy związane ze skażeniem patogenami, nicieniami i agrochemikaliami, które przenikają przez górne warstwy gleby do wody2. Woda ze studni może być „twarda” i zawierać pewne poziomy rozpuszczonych minerałów takich jak wapń i magnez oraz inne pierwiastki, odpowiednio do rodzaju gleby wokół studni. Największe problemy w uprawach hydroponicznych sprawia wysoki poziom sodu i pierwiastków śladowych. W studniach w głębi kraju, w regionach częściej dotykanych suszą, stwierdzono poziomy sodu przekraczające 2000 ppm. W większości przypadków tak ekstremalny problem jednak nie występuje. Rośliny nie pobierają sodu w znacznym stopniu, w związku z czym sód odkłada się w systemach recyrkulacyjnych, wypierając inne pierwiastki. Pierwiastki śladowe, takie jak miedź, bor i cynk mogą czasem występować w wodzie gruntowej w większych ilościach. W uprawach bezglebowych, w których wykorzystywana jest woda ze studni zaleca się przeprowadzenie jej pełnej analizy w celu stwierdzenia obecności potencjalnych problemów. Deszczówka Zwykle deszczówka zawiera niewiele substancji mineralnych, jednak nadal występują kwaśne deszcze w pobliżu stref przemysłowych, sód w opadach w strefach przybrzeżnych i patogeny na terenach rolniczych3. Wiele z tych skażeń występuje, gdy deszczówka spada na dachy, zbierając materiał organiczny, kurz i zanieczyszczenia, gromadzące się tam w naturalny sposób. W rzeczywistości badania wykazały, że ze względu na skażenie wskutek kontaktu z powierzchniami spływu, przechowywana deszczówka często nie spełnia standardów Światowej Organizacji Zdrowia dla wody pitnej, szczególnie w zakresie skażenia mikrobiologicznego3. W Stanach Zjednoczonych nie zaleca się pić deszczówki zebranej w strefie 48 km wokół miast ze względu na zanieczyszczenie atmosferyczne3. Mimo że standardy dla wody pitnej nie muszą koniecznie obowiązywać dla upraw hydroponicznych, występowanie wysokich poziomów skażenia mikrobiologicznego w magazynowanej deszczówce oznacza wysokie prawdopodobieństwo występowania w niej również patogenów. Deszczówkę najlepiej zbierać z czystych źródeł z wykorzystaniem instalacji „pierwszego płukania”, dzięki której woda przez pierwsze kilka minut deszczu jest odprowadzana z dachu do kanalizacji, a dopiero później zbierana do późniejszego wykorzystania. W systemach recyrkulacyjnych, takich jak NFT (system cienkowarstwowych kultur przepływowych), mogą występować pewne problemy z wodą, a z czasem może dochodzić do kumulacji niepożądanych pierwiastków, takich jak sód. Deszczówka może również zawierać śladowe ilości cynku i ołowiu5, pochodzące z galwanizowanych powierzchni dachu lub miejsc, w których mogły zostać zastosowane farby i powłoki ołowiowe4, co stanowi jeszcze większy problem, gdy pH wody jest niskie. Co do zasady problem cynku i ołowiu nie występuje w deszczówce zbieranej z dachów szklarni. Twarda lub miękka woda „Twarda” lub „miękka” to terminy używane do opisania jakości wielu źródeł wody. Twarda woda ma dużą zawartość substancji mineralnych, zwykle pochodzących z magnezu, węglanu wapnia, wodorowęglanu lub siarczanu(VI) wapnia, mogących powodować osadzanie się twardej wapiennej powłoki na powierzchniach zewnętrznych i sprzęcie wykorzystywanym do upraw. Twarda woda może mieć również silnie zasadowy odczyn i wysokie pH, co oznacza konieczność zastosowania znacząco większej ilości kwasu do obniżenia pH w systemie hydroponicznym do idealnych poziomów. Mimo że źródła twardej wody dostarczają cennych minerałów (Ca i Mg), mogą one naruszyć równowagę roztworu odżywczego i sprawić, że roślina będzie miała problem z absorpcją pozostałych jonów. W mniejszych uprawach można temu przeciwdziałać, korzystając z jednego z licznych produktów odżywczych „do twardej wody”, dostępnych na rynku. W odróżnieniu od tego miękka woda, jest słabym źródłem składników mineralnych. Często deszczówka jest „miękka”, podczas gdy woda wodociągowa ma różną twardość, w zależności od lokalizacji ujęcia. Inne rodzaje wody Niektórzy hodowcy wolą rozpocząć od wody, którą uzdatniono, usuwając wszelkie środki chemiczne, patogeny i inne zanieczyszczenia. RO (odwrócona osmoza), woda destylowana, filtrowana i butelkowana to różne rozwiązania dla małych systemów upraw i osób, dla których liczy się jakość wody. Woda wodociągowa To, w jaki sposób obchodzimy się z określonym źródłem wody, zanim dotrze do uprawy albo później, ma istotny wpływ na jakość wody. Woda wodociągowa jest uzdatniana w celu zapewnienia zgodności ze standardami Światowej Organizacji Zdrowia w zakresie dopuszczalnego poziomu skażenia substancjami mineralnymi, chemicznymi i biologicznymi. Oznacza to, że istnieje szeroki zakres uzdatniających substancji chemicznych, które mogą być dodawane do wody wodociągowej. Wiele z nich służy wprawdzie ograniczaniu patogenów, jednak możliwe jest również stosowanie „zmiękczaczy” do twardej wody, regulatorów pH do wody kwaśnej, mogą być dodawane fluorki i inne substancje chemiczne, usuwające substancje organiczne. Ma to na celu produkcję wody bezpiecznej do picia, zapobieganie korozji i osadzaniu się wapna w rurach, eliminacji nieprzyjemnych zapachów i ogólnej przydatności do wykorzystania przez ludzi. To jednak, co jest bezpieczne dla ludzi, może nie być odpowiednie dla roślin, w szczególności dla roślin w kulturach wodnych i systemach recyrkulacyjnych o niewielkiej zawartości czynników wzrostu, służących jako bufor. Jakość wody wodociągowej Wiele źródeł wody wodociągowej doskonale nadaje się do upraw bezglebowych i systemów hydroponicznych i można je wykorzystywać bez dostosowywania lub uzdatniania. Pomimo tego, sposoby uzdatniania wody, stosowane w przedsiębiorstwach wodociągowych, zmieniają się z biegiem czasu i postępem technologii. W przeszłości głównym problemem było chlorowanie wody wodociągowej. Chlor jest środkiem dezynfekującym, niszczącym bakterie i patogeny szkodliwe dla ludzi, a resztkowy chlor w wodzie można wykryć po zapachu. Choć wysoka zawartość chloru może być toksyczna dla wrażliwych roślin, to jednak chlor szybko rozpuszcza się w powietrzu i można go łatwo usunąć napowietrzając wodę lub po prostu odstawiając ją na kilka dni przed użyciem. Z chlorem można było sobie łatwo poradzić. Dziś jednak przedsiębiorstwa wodociągowe kierują się ku innym metodom uzdatniania wody pitnej. Stwierdzono, że niektóre patogeny szkodliwe dla ludzi są odporne na działanie chloru, w związku z czym zmieniono regulacje dotyczące wody pitnej i częściej używa się alternatywnych metod dezynfekcji. Obecnie w niektórych miejscach dalej stosuje się chlorowanie wody, lecz coraz więcej przedsiębiorstw wodociągowych przechodzi na ozon, promieniowanie UV, chloraminy oraz dwutlenek chloru. Większość z tych metod nie stanowi problemu dla hydroponiki oraz upraw bezglebowych, jednak zastosowanie chloramin i innych środków chemicznych przez wiele przedsiębiorstw uzdatniających wodę może spowodować problem dla roślin, jeżeli środki te są regularnie dodawane do udostępnianej wody w dużych ilościach. Chloraminy są znacznie trwalsze od chloru i potrzebują znacznie więcej czasu, aby ulotnić się z uzdatnionej wody, w związku z czym mogą odkładać się w systemach hydroponicznych, powodując szkody w uprawach. Szkody w uprawach spowodowane przez chloroaminy w wodzie wodociągowej są również bardzo trudne do wykrycia, ponieważ przypominają szkody spowodowane przez wiele patogenów powodujących gnicie korzeni i hodowcy często nie zdają sobie sprawy, co jest źródłem problemu. Niektóre rośliny w naturalny sposób są wrażliwsze na chloroaminy niż inne, co sprawia, że określenie poziomów toksyczności jest trudne. W jednym z badań hydroponiki oszacowano, że krytyczny poziom chloroamin, wpływający znacząco niekorzystnie na uprawę sałaty wynosi 0,18 mg Cl/g masy korzeni w stanie świeżym1. Hodowcy prowadzący uprawy hydroponiczne, zaniepokojeni wykorzystaniem chloroamin w swoich sieciach wodociągowych, mogą poddać wodę uzdatnianiu przez specjalne filtry z węglem aktywnym lub zastosować środki chemiczne eliminujące chlor albo uzdatniacze wody wykorzystywane w akwarystyce. Chloraminowe filtry węglowe muszą być prawidłowego typu i zawierać wysokiej jakości granulowany węgiel o długim czasie kontaktu, niezbędnym do usuwania chloraminy. Systemy uprawy wykorzystujące podłoża takie jak kokos są bezpieczniejszym rozwiązaniem niż systemy bezglebowe lub recyrkulacyjne, w których środki chemiczne do uzdatniania wody mogą być problemem. Podłoża naturalne zapewniają „bufor” w sposób zbliżony do gleby i są w stanie dezaktywować niektóre substancje chemiczne w zasilającej wodzie. Systemy upraw w roztworze nie mają możliwości buforowania dostępnych dla upraw z podłożem bezglebowym, wobec czego są bardziej wystawione na niekorzystne skutki niskiej jakości wody. Inne często spotykane problemy z jakością wody dotyczą stosowania „zmiękczaczy” chemicznych zarówno przez wodociągi, jak i poszczególne gospodarstwa. Często są to sole sodowe, które skutkują nadmiernymi poziomami sodu w hydroponicznych substancjach odżywczych. Jeżeli poziomy sodu są zbyt wysokie, czy to z powodu zastosowania środków chemicznych do zmiękczania wody, albo ze względu na skład wody zasilającej, najlepszym rozwiązaniem dla zbiorów wrażliwych na sód jest odwrócona osmoza (RO). Porady i wskazówki dla hodowców Jak rozpoznać problem z jakością wody? Ustalenie, czy za problemy przy wzroście roślin odpowiada jakość wody, może być bardzo trudne. Wiele chorób i błędów w zarządzaniu odżywianiem oraz nieprawidłowe warunki środowiskowe będzie miało zbliżone skutki do zwykłych problemów z jakością wody. Najlepszym rozwiązaniem dla większości hodowców byłoby pozyskanie pełnej analizy wody, choć wykrycie innych problemów, takich jak skażenie chemiczne lub mikrobiologiczne jest skomplikowane. Najprostszą metodą określenia, czy jakość wody jest przyczyną problemów ze wzrostem roślin, jest przeprowadzenie testu rozsady – uprawa wrażliwej rozsady, np. sałaty z wykorzystaniem odwróconej osmozy jako „kontrolnej” lub porównawczej dostarczy informacji o problemach związanych z dostarczaną wodą. Jeżeli wszystkie pozostałe czynniki, takie jak substancje odżywcze, temperatura i naświetlenie pozostaną takie same dla roślin w różnych próbkach wody, zastosowanie uprawy opartej na roztworze zapewni najdokładniejsze wyniki testu. Porównanie wzrostu w czystej wodzie ze wzrostem w badanej próbce wody pozwoli ustalić wszelkie problemy (jeżeli problemy wystąpią w obu próbkach, winę ponosi inny czynnik, nie jakość wody). Problemy z jakością wody mogą być widoczne w postaci zahamowania wzrostu korzeni, które nie rozwijają się w dół, krótkiej długości i brązowej barwie korzeni, zażółcenia liści, zahamowaniu wzrostu liści, podwodnych brązowych plam na liściach, oparzeniach liści a nawet śmierci rośliny. Co zrobić w przypadku podejrzeń skażenia mikrobiologicznego Patogeny grzybicze (zoospory), takie jak zgorzel i bakterie mogą przeżyć w środowisku wodnym i być w nim rozprowadzane6. Źródła nieuzdatnionej wody mogą zawierać czynniki chorobotwórcze. Wodę ze źródeł takich jak wody gruntowe, rzeki czy strumienie można względnie łatwo oczyścić i przygotować do zastosowania w uprawach. Najbezpieczniejszymi rozwiązaniami są tutaj naświetlanie promieniami UV, ozonowanie i powolna filtracja w piasku, ponieważ metody te nie zostawiają osadów chemicznych, mogących negatywnie wpłynąć na młode, wrażliwe systemy korzeniowe. Niewielkie systemy do uzdatniania promieniami UV i filtracji, takie jak te wykorzystywane w akwarystyce, są wystarczające do uzdatniania wody do upraw hydroponicznych i eliminują patogeny i glony. Mimo najlepszej przydatności do uzdatniania wody, rozwiązania nieodżywcze, takie jak naświetlanie promieniami UV, mogą spowodować, że roślina nie będzie w stanie wchłonąć niektórych składników pokarmowych. Nawet krystalicznie czysta woda może zawierać szereg minerałów, uzdatniających środków chemicznych i patogenów, mogących uszkodzić rośliny i szkodliwych dla jej wzrostu. Co zrobić z innymi skażeniami i środkami chemicznymi do uzdatniania wody Filtry z aktywnym węglem (wolne) nadal są jednym z bardziej niezawodnych i ekonomicznych sposobów usuwania podejrzanych zanieczyszczeń ze źródła wody. Po przefiltrowaniu poziom herbicydów, pestycydów, chloru, chloraminy i innych substancji chemicznych zostaje zminimalizowany. Filtry te nadają się do stosowania zarówno w małych, jak i dużych uprawach. Jeżeli jedynym obciążeniem wody jest chlor, rozwiązaniem jest napowietrzanie wody przez 48 godzin z zastosowaniem małej pompy powietrza. W przypadku podejrzenia występowania zanieczyszczeń chemicznych, zastosowanie systemów opartych na podłożu, zawierającym takie składniki jak włókna kokosowe, zapewni większy stopień ochrony i „buforu”. Napowietrzanie wody z chlorowanych źródeł spowoduje ulotnienie się chloru, przez co wodę będzie można bezpiecznie wykorzystać w systemach hydroponicznych. Co zrobić z nadmiarem substancji mineralnych Często istnieje możliwość rozcieńczenia wody ze źródła, w którym występuje nieco podwyższone stężenie określonych substancji mineralnych, w szczególności pierwiastków śladowych, wodą o wyższej jakości. Jednocześnie w przypadku wody ze źródeł o silnym zasoleniu naturalnym jedynymi metodami demineralizacji jest odwrócona osmoza lub destylacja. Należy wziąć pod uwagę, że niektóre zbiory, takie jak pomidory, są znacznie bardziej odporne na nadmiar minerałów i zasolenie niż inne, takie jak sałata. Co zrobić z „twardą” wodą o wysokim pH Najlepszym sposobem uzdatniania twardej wody jest obniżenie pH do wartości 6,5 poprzez zastosowanie kwasu przed dodaniem jakichkolwiek substancji pokarmowych w celu wytworzenia roztworu odżywczego lub przed wykorzystaniem wody do uzupełnienia zbiornika. Ograniczy to całkowitą ilość kwasu wymaganego w systemie do utrzymania pH pod kontrolą. Twarda woda zawiera również minerały, takie jak wapń i magnez. W związku z tym w systemach recyrkulacyjnych zaleca się stosowanie specjalnych preparatów lub produktów do twardej wody (takich jak CANNA Hydro Hard Water). Substancje te pozwolą na lepsze zbilansowanie poziomów składników odżywczych i utrzymanie pH pod kontrolą. Odwołania Date S, Terabayashi S, Kobayashi Y, Fujime Y., 2005. Effects of chloramines concentration in nutrient solution and exposure time on plant growth in hydroponically cultured lettuce. Scientia Horticulturae Volume 103(3) pp 257-265. Richards et al., 1996. Well water quality, well vulnerability and agricultural contamination in the Midwestern United states. Journal of Environmental Quality Volume 25 pp389-402. Gould J., 1999. Is rainwater safe to drink? A review of recent findings. Anais da 9 Conferencia Internacional sobre Sistemas de Captacao de Agua de Chuva, Petrolina, PE, 06-09 De Julho de 1999. Thomas PR, Greene GR., 1993. Rainwater quality from different root catchments. Water Science and Technology Vol. 28, no3/5 pp291-299 Yaziz MI et al., 2003. Variations in rainwater quality from roof catchments. Water Research Volume 23 issue 6, 761-765. Zhou T and Paulitz TC., 1993. In vitro and in vivo effects of Pseudomonas spp. On Pythium aphanidermatum: Zoospore behaviour in exudates and on rhizoplane of bacteria-treated cucumber roots. Phytopathology Volume 83, no.8 pp 872-876. http://www.canna-pl.com/rodzaje_jakosc_i_uzdatnianie_wody

Nawozy z serii CANNA HYDRO dostępne są w dwóch wersjach: dla twardej wody i miękkiej wody. Jeśli twardość wody wynosi 6 dH lub więcej, wybierz wariant dla wody twardej. Jeśli twardość wody wynosi mniej niż 6 dH, zalecane jest użycie wariantu dla wody miękkiej. Twój lokalny dostawca wody udzieli ci dokładnych informacji na temat twardości wody wodociągowej. Na niektórych obszarach jakość wody ulega ciągłym zmianom, dlatego jeśli mieszkasz w takim miejscu, doradzamy zakup własnego zestawu do testowania wody. W ten sposób będziesz mieć pewność, że już na starcie dysponujesz najlepszymi substancjami, dzięki czemu wzrastają twoje szanse na osiągnięcie doskonałych rezultatów i zminimalizowanie ilości resztkowych substancji odżywczych! Dokładnie zrównoważone substancje odżywcze umożliwiają maksymalne ograniczenie marnowanego nawozu, trafiającego następnie do środowiska. Korzyści są obopólne: z jednej strony otrzymujemy produkt zdrowy dla hodowcy i konsumenta, z drugiej strony ograniczamy negatywny wpływ na otoczenie. Moczenie wełny skalnej przed użyciem Zanim włożysz jakiekolwiek rośliny w nową płytkę z wełny kamiennej, upewnij się, że płytka jest całkowicie namoczona. Ten proces nazywany jest nasączaniem wstępnym. Wełnę trzeba namoczyć przed użyciem z dwóch powodów: 1.Aby zoptymalizować działanie kapilarne wełny skalnej. Jeżeli części bloku pozostaną suche, będą one suche też podczas uprawy, co uniemożliwi osiągnięcie maksymalnej teoretycznej zdolności do retencji wody. W rezultacie rośliny nie będą mogły pobierać dostatecznej ilości wody i substancji odżywczych. To tak samo jak z zamszem: jeśli jest bardzo suchy, trudno odpowiednio go namoczyć; jeśli jednak będzie trochę wilgotny, wchłonie o wiele więcej wody. Nieprawidłowe nasączanie, albo co gorsza jego brak, może mieć zgubny skutek: możliwe, że wiele z sadzonek obumrze w ciągu kilku pierwszych dni. 2.Poza tym, wełna skalna to obojętne podłoże, niezapewniające idealnych warunków niezbędnych dla początkowego rozwoju twoich cennych sadzonek. Poprzez idealne warunki rozumiemy środowisko dla korzeni o konduktancji wynoszącej ok. 1,3 i pH o wartości 5,6. Jeśli nasączysz wełnę kamienną zwykłą wodą wodociągową, w zależności od twojego dostawcy wody, konduktancja i pH wyniosą odpowiednio ok. 0,5 i 7,5; to nienajlepszy start dla twoich młodych roślin! Zalecamy nasączenie początkowych bloków na kilka dni przed moczeniem płytek; zanim rozpoczniesz stosowanie płytek, korzenie roślin muszą przebić się przez bloki. Zatem płytki używane są tylko wtedy, gdy systemy korzeniowe wszystkich roślin są już dostatecznie rozwinięte. Początkowe wartości nasączenia dla bloków i płytek są takie same, konduktancja wynosi ok. 1,3, a pH ok. 5,6. W naszym przykładzie zaczynamy od wody wodociągowej o konduktancji ok. 0,5 i pH ok. 7,3. Te wartości można określić, używając mierników pH i konduktancji, które są niezbędne przy hodowli na wełnie kamiennej. Do nasączania potrzebujesz roztworu wodnego o konduktancji 1,3 i niskim pH – pH roztworu powinno wynosić 5,1. UWAGA: Tak gwałtowna zmiana pH będzie potrzebna tylko raz! Następnie w plastiku otaczającym wełnę skalną zrób otwór o średnicy węża ogrodowego Podłącz wąż do pompy zanurzeniowej i wlej do płytek co najmniej 10 litrów sporządzonego roztworu. Pozostaw roztwór w płytce na co najmniej 12 godzin, najlepiej na czas od 24 do 48 godzin. Wartość konduktancji jest stała, ale z powodu oddziaływania wody na wełnę początkowa wartość pH spadnie do ok. 6,2, zatrzymując się na ok. 5,8. Wełna skalna ma stały aktywny wpływ na wartość pH, dlatego istotna jest jej regularna kontrola. Po nasączaniu płytki przez 48 godzin należy wykonać rozcięcie w plastikowej powłoce, aby pozostała woda mogła wypłynąć. Wykonaj rozcięcie na dole płytki i w najniższym punkcie zbiornika. Ciągłe zmiany wartości pH w płytce Zawsze zanim przygotujesz pojemnik z substancjami odżywczymi sprawdź poziomy konduktancji i pH w płytkach. To proste, wystarczy nabrać strzykawką trochę substancji odżywczych z płytki. Poziom pH w płytce będzie ulegał ciągłym zmianom, dlatego należy kontrolować go regularnie i w miarę potrzeby wykonywać pomiary korygujące. Zalecana wartość pH w zbiorniku z substancjami odżywczymi wynosi od 5,2 do 6,2. Po przygotowaniu prawidłowej pożywki w pojemniku możesz rozpocząć karmienie roślin. Obficie dolewaj wody do płytek, tak aby ok. 20% spływało na dno przez wcześniej wykonane nacięcia. Zawsze sprawdź, czy dostateczna ilość wody wypływa ze zbiornika. Jeśli nie, zwiększ ilość dolewanej wody. Nawadnianie i odżywianie roślin: systemy fertygacji Systemy fertygacji to systemy nawadniające rośliny wodą zawierającą niezbędne substancje odżywcze. Słowo fertygacja (ang. fertigation) powstało z połączenia dwóch angielskich słów irrigation, czyli nawadnianie i fertilisation, czyli nawożenie, i oznacza jednoczesne dostarczanie wody i nawozu. Systemy irygacyjne nie są nowością; wzmianki o nich można znaleźć już w starożytnych manuskryptach. Natomiast praktyka dodawania nawozów mineralnych do wody irygacyjnej została zapoczątkowana dopiero około 200 lat temu. Istnieje wiele różnych sposobów fertygacji roślin. Najpopularniejszą metodą stosowaną z wełną kamienną jest system run-to-waste (otwarty) z użyciem kroplowników. Fertygacja przez kroplowniki Czasami jedna roślina nie wygląda tak dobrze, jak inne. Powodów może być wiele, ale najczęściej problem dotyczy jednego z kroplowników, dostarczającego znacząco odmienną ilość roztworu odżywczego niż inne kroplowniki. W rezultacie roślina otrzymuje albo za dużo, albo za mało wodyilość składników odżywczych także się różni. Dlatego zalecamy regularną kontrolę kroplowników pod względem ich drożności oraz dokładne ich sprawdzenie za każdym razem przed rozpoczęciem nowej uprawy. Dobrym sposobem jest umieszczenie każdego z kroplowników w szyjce pustej butelki i włączenie systemu. Po chwili należy sprawdzić, czy w każdej butelce znajduje się podobna ilość płynu. Niezależnie od tego, zalecamy czyszczenie kroplowników po każdym zbiorze. Czym należy czyścić kroplowniki? Czyszczenie kroplowników Zależy to od materiałów, z których wykonane są kroplowniki. W prosty sposób możesz wyczyścić kroplowniki dodając ok. 250 ml CANNA pH-Grow do 10 litrów wody i płucząc tym je tym roztworem. Możesz w znacznym stopniu zapobiec tworzeniu się osadów wewnątrz kroplowników w trakcie wzrostu roślin, dodając CANNA D-block do wody zasilającej, używanej podczas hodowli. Ważne jest także zapobieganie rozrostowi glonów w pojemniku z substancjami odżywczymi. Glony też mogą blokować kroplowniki. Możesz powstrzymać rozrost glonów osłaniając pojemnik przed światłem, używając pokrywy. Kroplowniki kapilarneto najmniej dokładny typ kroplowników; rzadko dostarczają roślinom taką samą ilość wody. Świetnym rozwiązaniem tego problemu są kroplowniki wypuszczające wodę tylko pod określonym ciśnieniem; kroplowniki z kompensacją ciśnienia i samozamykające. W systemie tego typu wszystkie kroplowniki rozpoczynają nawadnianie w tym samym czasie, a każda roślina otrzymuje taką samą ilość wody. Kolejną zaletą tego systemu jest to, że kroplowniki z kompensacją ciśnienia nie muszą być ułożone w kształcie koła, doskonale sprawdzą się w ustawieniu liniowym. Jest to najbardziej zaawansowany rodzaj kroplownika obecny na rynku. Oprócz kroplowników kapilarnych i kroplowników z kompensacją ciśnienia istnieją kroplowniki labiryntowe. Precyzyjność dozowania wody przez kroplowniki labiryntowe plasuje się pomiędzy dokładnością kroplowników kapilarnych i kroplowników z kompensacją ciśnienia. Tak jak kroplowniki z kompensacją ciśnienia, kroplowniki labiryntowe są mniej podatne na blokowanie się w porównaniu do kroplowników kapilarnych. Tworzenie mieszaniny wody i nawozu Przygotowanie to połowa sukcesu. Zanim zaczniesz mieszanie substancji odżywczych w pojemniku upewnij się, że posiadasz wszystkie niezbędne do tego rzeczy. Sprawdź, czy masz przygotowany odpowiedni nawóz, Vega lub Flores, Hard lub Soft i koncentraty A i B. 1.Napełnij czysty pojemnik na nawóz wodą z kranu, najlepiej o temperaturze ok. 20-22ºC. Taką temperaturę osiągniesz wlewając bezpośrednio ciepłą wodę lub wkładając do pojemnika z nawozem grzałkę, np. akwariową. 2.Następnie, odpowiednio do wartości konduktancjiwody, dodaj nawóz CANNA Hydro A i dokładnie wymieszaj roztwór. 3.Dalej odmierz dokładnie tę samą ilość nawozu CANNA Hydro B i ponownie dokładnie wymieszaj. a.Używając konduktometru sprawdź, czy roztwór zawiera dostateczną ilość soli odżywczych. Jeśli konduktancja jest za niska, dodaj więcej nawozu. Jeśli konduktancja jest za wysoka, dodaj więcej wody. Postępuj starannie i dokładnie. b.Jeśli robisz to pierwszy raz, zanotuj użyte ilości, wyrównaj ilość preparatów A i B rozpuszczonych w wodzie.. Będzie to dobry punkt odniesienia na przyszłość! 4.Następnie sprawdź poziom pH, używając miernika; pH musi zawierać się w zakresie od 5,5, a 5,8. Jeśli to konieczne, możesz podnieść poziom pH, używając CANNA pH+ lub CANNA pH+ Pro. Możesz też obniżyć pH za pomocą CANNA pH- Grow lub CANNA pH- Bloom. Są to koncentraty, dlatego spróbuj osiągnąć żądane pH przy pierwszej próbie. Kilkakrotne zwiększanie lub zmniejszanie pH negatywnie wpływa na jakość wody zasilającej! 5. Zanim zaaplikujesz mieszankę substancji odżywczych roślinom, zalecamy odstawienie jej na jakiś czas. Pozwoli to na równomierne rozpuszczenie się i stabilizację wszystkich substancji. Wraz ze wzrostem rośliny może ona pobierać więcej nawozu i tym samym szybciej się rozwijać. Dlatego dobrze jest zwiększać ilość nawozu w wodzie, gdy roślina się rozrasta. Dawki przewidziane dla poszczególnych stopni wzrostu są przedstawione w poniższym przewodniku. Pamiętaj, że podane wartości są orientacyjne. Gdy zdobędziesz już doświadczenie, możesz zacząć eksperymentować, aby zmaksymalizować swoje plony. http://www.canna-pl.com/stosowanie_systemu_run_to_waste_z_obojetnymi_podlozami

Taka szafa z materiału będzie mocno przepuszczać zapach, licz się z tym że będzie czuć zaraz po wejściu do domu/mieszkania. Myśl nad jakimś porządnym growboxem.

Też mi się podoba

Witaj, zawsze można... ale nie poświęcaj na to dużo kasy

Miałem BBS Silver, Secret Jardin, kilka starszych HomeBoxów, teraz mam najnowsze HomeBox Ambient White i moim zdaniem są najlepsze

Witaj, niedorozwój genetyczny, ja bym ciął, niech więcej miejsca mają pozostałe.

Witaj, sprawdziłem na iOS i wygląda spoko, tylko reklama na górze ciut za duża... Później sprawdzę na Androidzie jak to wygląda. Z czego korzystać i z jakiej przeglądarki ? Uprzedzam że wczoraj był duży upgrade forum więc jego wygląd się zmienił.

Witaj, z 15 lat temu wysiałem w lipcu, z 5g było na malutkiej roślince. Nie warte zachodu i przypału. Konopie się uprawia nie hoduje (chyba że na pestki).

Bavo bravo

Z jakością to różnie... Każdy producent ma swoje priorytety pod którymi wybiera swoją genetykę. Czasem trafia się gorsza partia. Często jest tak że duże firmy skupują od kilku breederów swoje nasiona więc odmiana odmianie nie równa a nawet różnice można zobaczyć w różnych partiach tej samej odmiany. Tego jest tak dużo na rynku że nic tylko przebierać

Mam dwa takie panele tylko na wegetacje, dają radę http://www.phytolite.com/pl/phytoleds-quantum-gx-professional-vegetative/

Hej, "żubr, bóbr, ku**a, łoś. Lis, wilk, kuna, koń, wydra, ryjówka, zając -- to są zwierzęta, które żyją w Polsce" A przeważnie sarna

Nie pisz DUŻYMI LITERAMI ! Wrzuć zdjęcie.

2, na siłę tyle ile wejdzie Ci doniczek Bez filtra się nie obejdzie, wystarczy Ci zestaw taki na 100m3/h (filtr + wentylator kanałowy) sam wyciąg, wloty pasywne będzie dobra

Przewodność elektryczna, inaczej konduktancja, to zdolność dowolnego materiału do przewodzenia energii elektrycznej. Większość hodowców przyzwyczajona jest do mierzenia liczby środków odżywczych, które podają w uncjach na galon, gramach na litr lub podobnej jednostce. Przewodność elektryczna to krok dalej. Hodowcy powinni być świadomi, co oznacza przewodność elektryczna i dlaczego ma znaczenie. Autor: Pieter Klaassen CANNA research Przewodność elektryczna Miernik przewodności mierzy potencjał prądu elektrycznego przewodzonego przez wodę. Uzyskana wartość znana jest jako przewodność molowa (elektrolityczna) a mierzy się ją w siemensach (S). Elektrony są w stanie przepływać przez wodę z jednego zestawu elektrod do drugiego nie ze względu na molekuły wody jako takie, lecz dzięki jonom rozpuszczonym w wodzie. To właśnie te jony transportują elektrony. Tym samym stężenie jonów w wodzie określa liczbę elektronów, mogących poruszać się od jednej elektrody do drugiej: im wyższe stężenie jonów, tym lepszy przepływ elektronów. Czysta woda jest bardzo słabym przewodnikiem elektryczności, w związku z czym miernik przewodności pokaże 0,0 w deszczówce, w wodzie oczyszczonej metodą odwróconej osmozy lub w wodzie demineralizowanej. Z drugiej strony słona woda morskajest znacznie lepszym przewodnikiem. Kiedy dodamy do wody składniki pokarmowe (sole), zwiększamy potencjał przewodności molowej energii elektrycznej, a tym samym wartość przewodności elektrycznej (czy też współczynnik przewodności CF = wartość przewodności EC × 10). Na wszystkie pomiary przewodności bezpośrednio wpływa temperatura i przeprowadzając je należy na to pozwolić. Jednostki konduktancji Choć przewodność elektryczną można wyrazić wieloma różnymi jednostkami, to zwykle stosuje się siemens na metr kwadratowy na mol (S/m2/mol) albo milisiemens na centymetr (mS/cm). Jednostka mS/cm jest w Europie wyznacznikiem stężenia składników pokarmowych w wodzie. W Ameryce Północnej przewodność przekształca się na liczbę jonów w wodzie wyrażonych jako ppm (co można dalej przekształcać na inne jednostki, w tym mg/l itd.). W powyższym przekształceniu przewodność elektryczna zamieniana jest na wartość opartą na liczbie jonów w roztworze. Na szczęście dla zależności pomiędzy wszystkimi tymi jednostkami istnieje stały wzór, zamieszczony w poniższej tabeli. Czy wartość konduktancji jest wartością pokarmową? Woda zawierająca sole mineralne wykazuje konduktancję. Jednocześnie, patrząc w przeciwną stronę, konduktancja nie musi oznaczać, że woda zawiera sole mineralne, które pomogą roślinom. Woda wodociągowa może zawierać sód oraz chlorek, które np. wykazują konduktancję, ale nie niosą ze sobą żadnej wartości pokarmowej dla roślin. Nawozy są oczywiście produkowane z soli odżywczych. Każda wartość pokarmowa, którą dodajemy do wody, określana jest jako EC+ i musi zostać dodana do podstawowej przewodności wody. W ten sposób mierzymy łączną konduktancję w naszym zbiorniku z roztworem odżywczym. Sole odżywcze są ciałami stałymi pobranymi z gleby lub uwolnionymi w przemysłowym procesie krakingu. Rozpuszczamy określoną ilość soli (w gramach) w charakterystycznej ilości wody (w litrach), co oznacza, że konduktancja również wyrażona jest gramach lub litrach. Mimo że każdy nawóz ma własną wartość nawożenia, można posłużyć się generalizacją i powiedzieć, że roztwór o przewodności 1,0 mS/cm będzie zawierał do 1,0 grama zmierzonych soli na 1 litr wody. Wytwarzanie wysokiej konduktancji Sól ma właściwość absorpcji wody w procesie znanym nam jako hydroliza. Garnek soli postawiony w piwnicy zmniejszy wilgotność powietrza, na przykład przyciągając wodę z otoczenia. W roztworze stężenie soli zawsze będzie dążyło do zrównania dwóch obszarów o różnym stężeniu – innymi słowami, woda przemieści się do obszaru o wyższym stężeniu. Różnica w stężeniach znana jest jako potencjał wody, pełniący rolę także dla naszych upraw w procesie zwanym osmozą. Osmoza polega na istnieniu półprzepuszczalnych barier, umożliwiających przepływ cząsteczek wody, ale blokujących ruch jonów czy soli znajdujących się w roztworze. Jeśli w wodzie rozpuścimy dużo substancji odżywczych (a tym samym stworzymy wysoką konduktancję), sole mineralne przyciągną wodę obecną w podłożu. Utrudnia to korzeniom pobór wody z substratu. Potencjalnie może zatem wytworzyć się sytuacja, w której korzenie nie będą już w stanie pobierać wody z podłoża, nawet jeśli podłoże jest dostatecznie nawodnione. Taką sytuację nazywamy „fizjologicznym wysuszeniem” podłoża. W wyniku tego rośliny nie mają wody, umożliwiającej im chłodzenie przez transpirację (parowanie), co jest niezbędne w wysokiej temperaturze i przy naświetleniu. Mimo, że taki efekt jest często nazywany „nadmiernym nawożeniem”, w rzeczywistości jest to wynik niedoboru wody w roślinie i wszystkich tego szkodliwych konsekwencji. W przypadku kwiatów ciętych, takich jak róże, albo w przypadku odnóżek, wyższa konduktancja w wazonie lub korku do sadzonki może wręcz wyciągać wodę z łodygi. Sól ma zdolność przyciągania cząsteczek wody. Przy dodawaniu soli do wody w prawej połowie tuby (a tym samym zwiększaniu konduktancji), cząsteczki soli będą ściągać cząsteczki wody z lewej strony, w której zasolenie jest mniejsze. Poziom wody po prawej stronie podnosi się do momentu, w którym konduktancja (stężenie wody) po obu stronach ponownie się wyrówna. Możemy zaobserwować procesy osmotyczne w działaniu w u-rurce, jeśli oddzielimy obie strony przepuszczalną membraną, taką jak kawałek łodygi. Jeżeli teraz dodamy trochę soli po jednej stronie rurki, poziom wody po tej stronie podniesie się, ponieważ zostanie przyciągnięta woda o niższej konduktancji (niższym stężeniu soli) – patrz rys. 1. Wszystko to znaczy, że bardzo istotnym jest, aby na początku procesu wzrostu dodawać mało składników pokarmowych lub nie dodawać ich wcale. Wewnętrzna konduktancja Kiedy roślina pobierze składniki pokarmowe z roztworu odżywczego, musimy spróbować zwiększyć jej wartość osmotyczną (lub jej wewnętrzne stężenie soli) tak szybko, jak to możliwe. Jest to niezbędne, ponieważ wraz ze zwiększeniem objętości rośliny wskutek wzrostu i absorpcji wody, spada jej wartość osmotyczna. Sole rozprowadzają się w roślinie, która staje się bardziej miękka i jaśniejsza. To z kolei w znacznym stopniu wystawia ją na odwodnienie (więdnięcie), ponieważ woda może łatwo opuszczać roślinę. Podanie korzeniom większej ilości składników pokarmowych proporcjonalnie wpłynie na wzrost. Po odparowaniu wody wykorzystywanej do transportu soli pokarmowych, sole pozostają w roślinie, zwiększając jej wewnętrzną konduktancję (wartość osmotyczną). Oznacza to, że hodowca może ponownie umieścić korzenie w roztworze o wyższej konduktancji. Narastanie konduktancji Poprzez uzyskanie tej pozytywnej spirali narastania konduktancji w roślinie, roślina staje się bardziej zdolna do absorpcji i zatrzymania wody. Oznacza to, że woda nie wyparowuje łatwo z rośliny, dzięki czemu roślina się zbyt szybko nie odwadnia. W tabeli poniżej widoczny jest przykład rośliny, która zbyt szybko utraciła rezerwy wody. Kiedy roślina staje się zbyt miękka, trzeba ograniczyć intensywność światła albo skrócić liczbę godzin, aby roślina nie wysychała na koniec dnia. Nawet jeśli konduktancja odgrywa tu istotną rolę, to nie jedyny czynnik, mający wpływ. Na procesy, w których uczestnicy konduktancja wpływ ma ogólny klimat wokół rośliny. Potrzeby żywieniowe Podczas narastania konduktancji wewnętrznej rośliny a następnie konduktancji podłoża ważne jest, by uwzględnić zapotrzebowanie związane ze wzrostem rośliny. To zapotrzebowanie kontrolowane jest przez asymilację. Im większa jest roślina, tym więcej potrzebuje składników pokarmowych. Składniki te są częściowo blokowane w roślinie i przekształcane na aminokwasy, białka, tłuszcze itp., ale niektóre sole odżywcze pozostają w sokach roślinnych, które determinują wewnętrzną konduktancję rośliny. Jednym z najważniejszych składników pokarmowych jest tu potas. Po zakończeniu fazy wzrostu wegetatywnego, roślina nadal może absorbować znaczne ilości potasu, korzystnie wpływających na wewnętrzną wartość osmotyczną i zalążnie. Zalążnie nie są zapłodnionymi „nasionami”. Mimo tego ta zwiększona absorpcja kiedyś się kończy. Po ok. 60% cyklu uprawy, roślina przyjmie wystarczająco substancji pokarmowych z zasobów w podłożu. Dla hodowcy oznacza to rozpoczęcie wyścigu pomiędzy składnikami pokarmowymi a stosowaną konduktancją. Podstawa elektromagnetyczna w doniczce Aby zrozumieć ten wyścig, możemy posłużyć się zasadą „kubła”. Kiedy woda w podłożu wyparuje, sole pozostaną. W związku z tym, w ostatnich tygodniach wzrostu, w większości przypadków, należy przerwać odżywianie rośliny. Ponieważ jeżeli w podłożu nie ma dostatecznie dużo wody, wartość konduktancji (stężenie soli) może drastycznie wzrosnąć. Przykład: Mamy kubeł zawierający 10 litrów roztworu nawozu o konduktancji 2 mS/cm. Oznacza to, że kubeł zawiera 20 gramów soli odżywczych (substancji odżywczych). (2.0 g/l X 10 litrów). Jeżeli 9 litrów wody wyparuje, pozostanie 1 litr wody, o konduktancji 20 (przewodność elektryczna = 20 gramów soli w 1 litrze wody). W rzeczywistości, taki ekstremalny przypadek nie wystąpiłby, a dodatkowo – przy uprawie w glebie jest dodatkowy proces buforowania, do pewnego stopnia wiążący sole odżywcze z substratem organicznym, ale zasada nadal obowiązuje. Dodanie 9 litrów wody przywróci konduktancję do poziomu 2 mS/cm. A zatem, jeżeli musimy utrzymać konduktancję na poziomie od 2 do 4 mS/cm, musimy uzupełnić wodę po usunięciu 5 litrów (4 g/l × 5 litrów = 20 g, konduktancja 4 mS/cm). Jeżeli w kuble jest roślina, która zaabsorbuje z roztworu 5 gramów soli, możemy to dodać przy uzupełnianiu wody, aby zachować wartość konduktancji 2.0. Jeżeli, przykładowo, wymagane jest dolanie 5 litrów wody, należy dodać 5 gramów soli, albo, mówiąc w skrócie: uzupłenić 5 litrami wody o konduktancji 1.0 (g/l) albo mS/cm. Celem w tym procesie, podobnie jest w uprawach, jest zachowanie stałej konduktancji w kuble. To podstawowa zasada nawożenia. Staramy się utrzymać w pojemniku określony poziom substancji odżywczych, udostępniający roślinie odpowiednie zaopatrzenie w substancje pokarmowe. Mówiąc ogólnie, powinniśmy obniżyć konduktancję w ostatnim okresie. W systemie, który można opróżnić możemy sami ograniczyć substancje odżywcze przeprowadzając płukanie roztworem z niższą konduktancją. Substrat w systemach opróżnianych koryguje się łatwiej. W systemach nieopróżnianych ilość substancji pokarmowych można tylko zwiększać, dodając je stale w ramach sukcesywnych procesów żywienia. Prędzej czy później ilość substancji odżywczych osiągnie poziom, przy którym zdolność rośliny do przyjmowania wody zostanie spowolniona, a następnie całkowicie zablokowana, po czym dojdzie do odwrócenia całego procesu, czyli wypływania wody z tkanek rośliny. Podsumowanie Oprócz skali do pomiaru ilości nawozu podawanego roślinom, konduktancja stanowi również mechanizm kontroli klimatu, związany z absorpcją wody. Rośliny powinny rozpoczynać wzrost przy niskiej konduktancji, która następnie powinna narastać w celu umożliwienia spełniania wymogów pokarmowych rośliny, jednocześnie zwiększając jej wewnętrzną wartość osmotyczną w celu wytworzenia silniejszej rośliny. Roślina niemal nie wymaga dodatkowego odżywiania w ostatnich tygodniach uprawy. Do utrzymania poziomu substancji odżywczych w doniczce i zapewnienia stabilnej konduktancji wystarczy kontynuować odżywianie. Ogólnym efektem jest obniżenie konduktancji lub jej utrzymanie na stałym poziomie w ramach cotygodniowego płukania (przesączanie). http://www.canna-pl.com/przewodnosc_elektryczna_dlaczego_ma_znaczenie

Witaj, im więcej dobrej gleby tym lepiej, gleba to podstawa. Rób jak największe dasz radę. (rozumiem że to outdoor)

Witaj W jakim stadium są rośliny ? Jaka dokładnie wilgotność ? Ogólnie lepiej wywalić część dolnych liści i mniej podlewać niż wstawiać pochłaniacz wilgotności, lub lepiej wstawić lepszy wyciąg. Wstaw zdjęcie.

Auto Mazar, jedna z najbardziej cenionych odmian marihuany na rynku, znana jest ze swojej doskonałej wydajności, łatwości uprawy i potężnego działania. Ta automatycznie kwitnąca hybryda, która powstała poprzez skrzyżowanie oryginalnej odmiany Mazar z odmianą Indica, zdobyła serca hodowców na całym świecie dzięki swojej niezawodności i jakości. Szybka i prosta uprawa Auto Mazar jest znana z tego, że szybko przechodzi przez wszystkie etapy wzrostu, od kiełkowania do zbiorów, co czyni ją jedną z najbardziej pożądanych odmian marihuany na rynku. W ciągu zaledwie około 10 tygodni od wysiania nasion, hodowcy mogą cieszyć się obfitymi plonami doskonałej jakości. Ta niezwykła cecha czyni ją doskonałym wyborem zarówno dla osób rozpoczynających swoją przygodę z uprawą, jak i dla doświadczonych hodowców poszukujących szybkich wyników. Ponadto, Auto Mazar wykazuje imponującą odporność na różne warunki i metody uprawy. Bez względu na to, czy jest hodowana w zamkniętym pomieszczeniu pod sztucznym światłem, czy na otwartym powietrzu, pod naturalnym słońcem, roślina ta zachowuje swoją wysoką jakość i wydajność. Jej elastyczność sprawia, że nawet w nieco mniej sprzyjających warunkach można osiągnąć zadowalające rezultaty. Dla początkujących hodowców, którzy mogą być niepewni swoich umiejętności, Auto Mazar stanowi idealny wybór. Jej łatwość uprawy minimalizuje ryzyko popełnienia błędów, a szybki cykl życia pozwala zobaczyć efekty pracy w krótkim czasie. Z drugiej strony, doświadczeni hodowcy docenią niezawodność tej odmiany oraz możliwość uzyskania doskonałych plonów przy minimalnym nakładzie pracy. Obfite plony i potężny haj Auto Mazar to prawdziwy raj dla każdego, kto ceni sobie obfite plony i potężny haj. Ta odmiana słynie z doskonałej wydajności i wysokiej jakości pąków, które zapewniają intensywne doznania zarówno użytkownikom rekreacyjnym, jak i medycznym. Pąki Auto Mazar są nie tylko obfite, ale także pełne żywicy, co przekłada się na wysoką zawartość THC. To właśnie THC jest głównym składnikiem odpowiedzialnym za psychoaktywne działanie marihuany, które w przypadku Auto Mazar jest wyjątkowo silne i długotrwałe. Zarówno doświadczeni konsumenci, jak i ci, którzy dopiero rozpoczynają swoją przygodę z marihuaną, będą zachwyceni intensywnym hajem, który oferuje ta odmiana. Jednak Auto Mazar nie ogranicza się tylko do działania psychoaktywnego. Jej właściwości odprężające i ukojenie dla ciała sprawiają, że jest doskonałym wyborem dla osób poszukujących ulgi w dolegliwościach medycznych, takich jak ból czy stres. Dzięki swojej wszechstronności, Auto Mazar może zaspokoić potrzeby każdego użytkownika, dostarczając zarówno przyjemności rekreacyjnej, jak i wsparcia zdrowotnego. Oryginalne nasiona marihuany Auto Mazar są produkowane przez Dutch Passion dlatego najlepiej kupić je u lokalnego dystrybutora tej marki, czyli na thc-thc.com. Wtedy będziesz miał pewność że kupiłeś autentyczne nasiona tej właśnie odmiany konopi. Charakterystyczny smak i aromat Auto Mazar to nie tylko odmiana marihuany o imponujących plonach i potężnym działaniu, ale także o wyjątkowym smaku i aromacie. Jej charakterystyczny profil terpenowy sprawia, że jest rozpoznawalna już po pierwszym zetknięciu z nią. Aromat Auto Mazar jest głęboki i ziemisty, z subtelnymi nutami cytrusowymi i korzennymi, które dodają mu wyjątkowego charakteru. Zapach tej odmiany przenosi nas do głębokich lasów, gdzie połączenie ziemi, soczystych owoców i przypraw tworzy harmonijną symfonię dla naszych zmysłów. Jednak to nie wszystko, co ma do zaoferowania Auto Mazar. Jej smak jest równie niezwykły, łącząc w sobie ziemię, cytrynę i delikatną nutę sosnową. To połączenie tworzy harmonijną mieszankę smaków, która rozpieszcza kubki smakowe każdego, kto ma przyjemność spróbować tej odmiany. Każdy wdech to podróż przez smakowe rejony, które pozostawiają niezapomniane wrażenia. Idealna dla początkujących hodowców Auto Mazar to doskonały wybór dla tych, którzy dopiero zaczynają swoją przygodę z hodowlą marihuany. Dzięki swojej niezwykłej odporności i łatwości uprawy, ta odmiana jest idealna dla początkujących hodowców, którzy chcą osiągnąć sukces bez konieczności posiadania wcześniejszego doświadczenia. Jedną z największych zalet Auto Mazar jest jej zdolność do radzenia sobie w różnych warunkach hodowlanych. Bez względu na to, czy hodowca decyduje się na uprawę w zamkniętym pomieszczeniu pod sztucznym światłem, czy na otwartym powietrzu, pod naturalnym słońcem, roślina ta zachowuje swoją wysoką jakość i wydajność. Dzięki temu nawet początkujący hodowcy mogą cieszyć się udanymi zbiorami bez konieczności posiadania zaawansowanej wiedzy lub specjalistycznego sprzętu. Auto Mazar to odmiana marihuany, która łączy w sobie doskonałą wydajność, łatwość uprawy i potężne działanie, co czyni ją jednym z najbardziej cenionych szczepów na rynku. Jej unikalny smak i aromat, obfite plony oraz potężny haj sprawiają, że jest ona ulubieńcem wielu hodowców i użytkowników na całym świecie. Dla tych, którzy szukają niezawodnej i wysokiej jakości odmiany marihuany, Auto Mazar zdecydowanie jest godną uwagi opcją.

Pierwsze liście często bywają niewzorcowe, olej defekt jeżeli roślina dalej rozwija się normalnie.