Wilcza Jagoda

[technik]

WILCZA JAGODA – Pokrzyk.


Atropa belladonna, rodzina Solanaceae (psiankowate).
Surowiec: Liscie i korzenie byliny wystepujacej na lesistych wzniesieniach i
zacienionych obszarach srodkowej i południowej Europy, w północno-wschodniej Azji i
Algierii. Znaturalizowana w USA.


Zastosowanie: 30-200mg pokruszonych ususzonych lisci lub 30-120mg korzeni
przyjetych doustnie lub palonych.

Aktywne składniki: Atropina, skopolamina i inne alkaloidy tropanowe. Liscie
zawieraja łacznie 0,3-0,5% alkaloidów, korzenie 0,4-0,7%.


Efekty: Działanie halucynogenne, hipnotyczne, przeciwcholinergiczne (inhibitor
acetylocholiny – przyp. DziQa)


Przeciwwskazania: Ekstremalnie toksyczne. Nawet umiarkowane dawki moga okazac
sie smiertelne. Korzenie zawieraja apoatropine, która mo)e byc zabójcza nawet w małych
dawkach, szczególnie przy przyjmowaniu doustnym. Zażywanie niezalecane.

[ndnf]

Bardzo fajny opis technik. W ogóle graty za pomysł na ten dział, bo wiele roślin które można spotkać idąc lasem lub polem na polskiej wsi zawiera tak poszukiwane przez psychonautów składniki. Wszyscy np. słyszeli o wilczej jagodzie, gdy mama będąc na jagodach przestrzegała: nie zbieraj tych z wysokich krzaków. Będąc kiedyś w rejonach Węgrowa zasłyszałem od babci na pewnej wsi, że jakieś 10 lat temu żyła tu pewna kobieta, której umarł mąż. Babcia wpadała w jakieś stany depresyjne, była smutna, izolowała się od mieszkańców wioszy. No i ktoś jej kiedyś polecił robić wywar z kory wilczej jagody. Babina chodziła codziennie do lasu i obierała krzaki z kory, by później zrobić z nich lekarstwo na smutek i samotność. Podobno, na krótki czas pomogło i kobieta zaczęła rozmawiać z innymi, nawet się uśmiechała i brała udział w życiu wsi. Stan ten jednak nie trwał długo, bo po paru miesiącach dziwne myśli znów wróciły. Kobieta zniknęła, zamknęła się pieleszach własnego domu. Gdy nie przyszła w kolejną niedzielę do Kościoła, jakiś troskliwy chłop postanowił ją odwiedzić i... Znalazł martwą siedzącą na fotelu. Tuż obok stała pusta szklanka po wywarze...

Nie wiem ile jest prawdy w tej historii, bo rozmowa między mną a babulą wywiązała się pierwotnie na temat wilczych jagód. Być może babula opowiedziała mi to "ku przestrodze", by ostudzić młody umysł przed szukaniem niebezpiecznych wrażeń, ale drewniany wdowy stoi do dziś, choć się już rozpada. Widziałem go i wiem, że nigdy nie spróbuje tej rośliny=]