Yoda Coś na temat gastro

[Yoda]

Nawet najzacieklejsi przeciwnicy trawki wiedzą, że stereotyp wychudzonego, bladego narkomana do palacza blantów absolutnie nie pasuje. Nie od dziś bowiem wiadomo, że efektem przyjmowania marihuany jest nagły atak silnego apetytu. W żargonie - „pac man” lub „gastrofaza”. Skąd się to bierze? 

Winę za ten stan rzeczy trzeba zrzucić na receptor CB-1, wchodzący w skład naszego układu endokannabinoidowego, czyli złożonego systemu odpowiedzialnego za m.in. za regulację gospodarki energetycznej ludzkiego organizmu. Akurat CB-1 jest receptorem, którego jednym z głównych zadań jest stanie na straży naszego apetytu. 
Nie musimy palić pękatych skrętów, aby odczuwać działanie tego małego strażnika głodu. Przecież nasze organizmy same produkują tzw. endokannabinoidy. Jednak kiedy dorzucimy do pieca nieco THC, receptor CB-1 dostaje mocną dawkę bodźców i pobudzony zaczyna zachęcać nas do sięgnięcia po przekąskę. Żeby tego było mało, przyjęty w joincie tetrahydrokannabinol dodatkowo stymuluje nasz ośrodek przyjemności, sprawiając, że nie tylko chce się nam jeść, ale i konsumowanie nawet najnudniejszego posiłku daje nam niemałą frajdę. 

Trzeba jednak dodać tu mały głos w obronie poczciwej „gastrofazy”. Jednym z wielu efektów działania THC jest dość znaczny spadek poziomu cukru u palącego. Uczucie głodu może być wówczas z jednej strony efektem działania THC na wspomniany receptor, ale także dramatycznym wołaniem naszego ciała o dostarczenie utraconych zapasów cennego węglowodanu.

I jeszcze jedna ważna rzecz na temat marihuanowego apetytu. To co dla nas jest tylko mniej lub bardziej dokuczliwym efektem zapalenia skręta, dla niektórych może być błogosławieństwem. Mowa tu chociażby o osobach chorych na raka, które w wyniku siejącej spustoszenie w organizmie choroby tracą apetyt, a co za tym idzie – siły do walki o życie. Po THC sięgają też pacjenci cierpiący na AIDS, którzy w końcowych stadiach choroby nie chcą przyjmować posiłków i drastycznie tracą na wadze.