ganja bus

o fajne afy do przodu i z fartem

Andrzej Dołecki z Wolnych Konopi polskim więźniem sumienia

z chęcią bym zakupił parę pestek co to masz za odmiany ?

haha co za pomysł zrób fotorelacje z chęcią obejrzę

Od grudnia ub.r. Obowiązuje pseudonowelizacja ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, która teoretycznie przewiduje umorzenie postępowania w przypadku posiadania nieznacznej ilości na własny użytek. Nauczmy się korzystać z tego prawa. Zamieszamy obok przykładowy wniosek o umorzenie postępowania. Oczywiście nie traktujcie tego jak gotowca – raczej jako inspirację. W przypadku zatrzymania z niewielką ilością, opiszcie swoją sytuację w podobny sposób, podkreślając nieposzlakowaną opinię, ustatkowany tryb życia, pracę, rodzinę itp. Pokażcie prokuratorowi, że poza prawem narkotykowym, nie łamiecie żadnych innych przepisów, że posiadane przez was X gramów nie stanowiło zagrożenia dla społeczeństwa (własny użytek, zamiar konsumpcji) i nie powoduje problemów na tle rodzinnym, zawodowym ani żadnym. -- Na podstawie art. 17 § 1 pkt 3 kpk i art. 1 § 2 kk oraz art. 17 § 1 pkt 11 kpk i art. 62a UoPN, będąc podejrzanym o czyn określony w art. 62 UoPN, wnoszę o umorzenie postępowania karnego prowadzonego przeciwko mnie wobec: 1. znikomej szkodliwości społecznej czynu oraz 2. spełnienia przesłanek określonych w art. 62a UoPN. Uzasadnienie W dniu 17 lutego 2012 r. zostałem zatrzymany w Szczecinie, będąc w posiadaniu 2,39 gramów suszu konopi w woreczku foliowym z zamknięciem strunowym. Okoliczności czynu nie budzą wątpliwości, przyznałem się bowiem do posiadania w/w substancji. Susz konopi, który posiadałem zamierzałem skonsumować sam w domu tego samego wieczoru. Substancja ta bowiem działa na mnie uspokajająco i pomaga mi zasypiać, nie powodując skutków ubocznych jak dostępne w aptekach lekarstwa. Używam marihuany okazjonalnie od wielu lat i nie wpływa ona negatywnie na moje funkcjonowanie w społeczeństwie. Z zawodu jestem architektem, mam żonę oraz dwójkę dzieci. Używanie suszu konopi nie powoduje u mnie powstawania problemów ani na poziomie zawodowym, ani na poziomie rodzinnym czy towarzyskim. Nigdy nie sprzedawałem marihuany, moje posiadanie miało charakter wyłącznie konsumencki. Nie jestem w związku z tym przedmiotem zainteresowania organów ścigania, bowiem zgodnie z uzasadnieniem nowelizacji ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z 2000 r., przepisy o karaniu za posiadanie miały na celu umożliwić policji zatrzymywanie handlarzy posiadających ze sobą niewielkie ilości (miał to być tzw. „bicz na dilerów”), nie zaś użytkowników narkotyków. Projekt tego uzasadnienia wyjaśniał m.in.: „(…) z doświadczenia policyjnego wynika, że dealerzy rozprowadzający środki odurzające często posiadają przy sobie tylko niewielkie ilości. Jednoznacznie stwierdzić należy, że zapis art. 48 ust. 4 nie ułatwia walki z handlarzami i dealerami (…). Tezę tę potwierdzała również w licznych wywiadach jedna z inicjatorek tejże nowelizacji, ówczesna minister prezydencka Barbara Labuda. Zwrócił na to uwagę również Sąd Najwyższy w wyroku z 21 stycznia 2009 r., podjął wówczas próbę rozróżnienia posiadania substancji psychoaktywnej w celach konsumpcyjnych od posiadania w celach komercyjnych. Zasadniczą tezą tego wyroku jest sentencja: „Dysponowanie środkiem odurzającym (lub substancją psychotropową) związane z zażywaniem go lub chęcią niezwłocznego zażycia przez osobę dysponującą nim, nie jest posiadaniem tego środka (lub substancji) w rozumieniu art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii”. Sąd Najwyższy, mając na uwadze fakt, że ofiarami regulacji art. 62 padają najczęściej drobni konsumenci, podjął się więc rozgraniczenia posiadania karalnego (komercyjnego) od posiadania konsumenckiego, niezwiązanego z zamiarem sprzedaży. SN mając na uwadze cel regulacji art. 62 UPN jakim jest ściganie poważnej przestępczości narkotykowej uznał, że „posiadaniem” w rozumieniu tego przepisu nie jest dzierżenie narkotyku w trakcie jego zażywania lub bezpośrednio przed zażyciem, tym samym odrzucając jednolitość tego pojęcia na gruncie cywilistycznym . Ponadto, starając się przeciwdziałać fali ok. 35.000 zatrzymań rocznie (i w konsekwencji skazań) związanych z realizacją art. 62 UoPN, również nasz ustawodawca postanowił dać wyraźny przekaz c/d pożądanego sposobu stosowania przepisu o karaniu za posiadanie. Owocem tych prac jest art. 62a UoPN, który daje możliwość prokuratorowi umorzenia postępowania karnego w przypadku spełnienia kumulatywnie 3 przesłanek: 1. nieznaczna ilość substancji 2. przeznaczenie narkotyku na własny użytek 3. niecelowość orzeczenia kary Nie ulega wątpliwości, że w moim przypadku spełnione są wszystkie 3 w/w przesłanki. Ilość posiadanej przeze mnie substancji była wystarczająca do jednorazowego odurzenia się, zbliżona w swoim potencjale odurzającym do kilku butelek piwa. Z ustaleń policji wynika również konsumpcyjny charakter tego posiadania, w trakcie prowadzonego dochodzenia nie ustalono żadnego potencjalnego nabywcy tych narkotyków, mimo że został przejrzany mój telefon komórkowy pod kątem ustalenia ewentualnych transakcji oraz zostało przeszukane moje mieszkanie. Po trzecie orzeczenie wobec mnie kary, mając na uwadze nie budzące wątpliwości okoliczności popełnienia czynu oraz stopień szkodliwości społecznej – byłoby zdecydowanie niecelowe. W związku ze zbiegiem dwóch podstaw prawnych do umorzenia prowadzonego dochodzenia w tutejszej prokuraturze, wnoszę jak na wstępie. Z poważaniem, Marian Konopnicki -- Pismo procesowe sporządził dla Spliffa Stelios Alewras, członek zarządu stowarzyszenia Wolne Konopie oraz aplikant adwokacki w kancelarii „Sobeyko & Bejnarowicz“ specjalizującej się m.in. w sprawach narkotykowych.

Adwokat Mariusz Stelmaszczyk opublikował kilka artykułów z dużą ilością praktycznej wiedzy dotyczącej prawnej strony posiadania i uprawy konopi w Polsce. Autor był Sędzią Wydziału Karnego w Sądzie Rejonowym dla Warszawy Żoliborza i w Sądzie Rejonowym dla Warszawy Śródmieście. PoŚródmieście. Poruszane tematy dotyczą wszystkich obecnie nielegalnych substancji i roślin poruszane tematy dotyczą wszystkich obecnie nielegalnych substancji i roślin. Co Ci grozi za uprawę konopi? Opublikowano 22 lutego 2012, autor: Mariusz Stelmaszczyk Zgodnie z art.63ust.1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii uprawa konopi innych niż włókniste, podobnie jak krzewu koki i maku jest przestępstwem zagrożonym kara pozbawienia wolności do lat 3. Jak widzisz zagrożenie karą za uprawę konopi jest takie samo jak za posiadanie narkotyków. W odróżnieniu od przestępstwa posiadania narkotyków ustawodawca nie przewidział przy uprawie konopi wypadku mniejszej wagi. Oznacza to, że uprawa już jednej sadzonki konopi w doniczce wypełnia znamiona przestępstwa zagrożonego karą do 3 lat pozbawienia wolności. Pamiętaj jednak, że przestępstwo uprawy konopi tak samo jak każde inne podlega ocenie pod kątem społecznej szkodliwości popełnionego czynu. W mojej ocenie uprawa jednej sadzonki konopi z przeznaczeniem na własny użytek jest szkodliwe społecznie w stopniu znikomym, a co za tym idzie nie stanowi przestępstwa.W konsekwencji w razie zatrzymania na uprawie jednej sadzonki konopi zachowujesz szansę na umorzenie postępowania karnego o ten czyn. W razie zatrzymania na uprawie kilku sadzonek konopi zachowujesz szansę na warunkowe umorzenie postępowania karnego. Dzięki takiemu rozstrzygnięciu zachowujesz status osoby niekaranej za przestępstwo, czyli czysta kartę karną. Zarówno przy umorzeniu jak i warunkowym umorzeniu postępowania karnego Sąd orzeknie przepadek na rzecz Skarbu Państwa uprawnianej konopi nakazując jej zniszczenie. W przypadku uprawy znacznej ilości konopi, a więc takiej, która dostarcza kilkudziesięciu lub więcej porcji marihuany ustawodawca przewidział surową karę od 6 miesięcy do 8 lat pozbawienia wolności. W tym wypadku nie masz co liczyć na morzenie lub warunkowe umorzenie postępowania karnego. Zachowujesz natomiast szansę na karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. Z mojego doświadczenia zawodowego sędziego wydziału karnego wynika, że w wypadku zatrzymania na uprawie znacznej ilości marihuany Prokuratorzy wnoszą o tymczasowe aresztowanie osób zatrzymanych, a Sądy zazwyczaj takie wnioski uwzględniają. Na czym polega przestępstwo uprawy konopi ? Opublikowano 22 lutego 2012, autor: Mariusz Stelmaszczyk Wiele osób zażywających okazjonalnie marihuanę ma takie małe marzenie: posadzić i wyhodować w swoim ogródku lub w doniczce na oknie jedną lub kilka sadzonek konopi z przeznaczeniem zebranego z niej ziela na własny użytek. Pamiętaj jednak, że zgodnie z art.63ust.1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii uprawa konopi innych niż włókniste, podobnie jak krzewu koki i maku jest przestępstwem zagrożonym karą pozbawienia wolności do lat 3 a więc tak samo jak posiadanie narkotyków. Dla popełnienia tego przestępstwa wystarczy samo zasianie konopi. Oczywiście przestępstwem jest również pielęgnowanie zasianej wcześniej sadzonki konopi, aż do momentu zbioru. Przestępstwo uprawy konopi, tak samo jak posiadania narkotyków można popełnić jedynie umyślnie. Osoba, u której Policja ujawniła uprawę konopi poniesie odpowiedzialność karną za to przestępstwo jedynie wówczas, gdy wiedziała, że w jej ogródku czy na parapecie okiennym jest uprawiana sadzonka konopi. Przestępstwo uprawy konopi tak samo jak każde inne podlega ocenie pod kątem społecznej szkodliwości popełnionego czynu. W mojej ocenie uprawa jednej sadzonki konopi z przeznaczeniem na własny użytek jest szkodliwe społecznie w stopniu znikomym, a co za tym idzie nie stanowi przestępstwa. W konsekwencji w razie zatrzymania na uprawie jednej sadzonki konopi zachowujesz szansę na umorzenie postępowania karnego o ten czyn. To najkorzystniejsze rozstrzygnięcie jakie możesz wówczas uzyskasz. Zachowujesz status osoby niekaranej za przestępstwo. Jedyną dolegliwością za uprawę konopi będzie wówczas utrata uprawianej konopi, która zostanie zniszczona. Błędne praktyki organów ścigania i wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych o posiadanie narkotyków Opublikowano 20 lutego 2012, autor: Mariusz Stelmaszczyk Przedmiotem tego artykułu jest przedstawienie błędnych praktyk organów ścigania i wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych o posiadanie narkotyków, podjęcie próby ustalenia ich przyczyny oraz zaproponowanie działań zmierzających do ich zmiany. aktualny stan prawny Od dnia 15 października 1997r., tj. od wejścia w życie ustawy z dnia 24.04.1997r. o przeciwdziałaniu narkomani aż do chwili obecnej posiadanie narkotyków jest w Polsce przestępstwem. Jedynie posiadanie nieznacznej ilości narkotyków na własny użytek nie stanowiło przestępstwa w okresie od 15 października 1997r. do dnia 12 grudnia 2000r. W tym czasie obowiązywał przepis art.48 ust.4 ustawy z dnia 15 października 1997r.o przeciwdziałaniu narkomanii, zgodnie z którym nie podlegał karze sprawca występku posiadania narkotyków, który posiadał środki odurzające lub substancje psychotropowe w ilości nieznacznej na własny użytek. Po uchyleniu ust.4 art.48 ustawy o przeciwdziałania narkomanii z dniem 12 grudnia 2000r. posiadanie narkotyków jest przestępstwem niezależnie od ich ilości i przeznaczenia. Od tego dnia posiadanie nawet niewielkiej ilości narkotyków na własny użytek rodzi odpowiedzialność karną za przestępstwo. cel wprowadzenia kryminalizacji posiadania niewielkiej ilości narkotyków na własny użytek Celem wprowadzenia przez ustawodawcę w dniu 12 grudnia 2000r. odpowiedzialności karnej za posiadanie nieznacznej ilości narkotyków na własny użytek było dostarczenie Policji i Prokuraturze skutecznego narzędzia ścigania osób trudniących się sprzedażą narkotyków. skutki wprowadzenia karalności posiadania niewielkiej ilości narkotyków na własny użytek Wprowadzenie od dnia 12 grudnia 2000r. odpowiedzialności karnej za posiadanie niewielkiej ilości narkotyków na własny użytek nie spełniło założenia ustawodawcy, tj. ograniczenia przestępstw polegających na sprzedaży narkotyków. Wywołało natomiast skutki nie zamierzone i nie przewidziane przez ustawodawcę w postaci skoncentrowania działań organów ścigania na wykrywaniu i ściganiu: osób uzależnionych od narkotyków oraz osób okazjonalnie zażywających narkotyki zatrzymanych na posiadaniu niewielkiej ilości narkotyków na własny użytek. Od 12 grudnia 2000r. lawinowo wzrosła wykrywalność przestępstw polegających na posiadaniu niewielkiej ilości narkotyków odpowiadającej jednej lub kilku działkom narkotyków z przeznaczeniem na własny użytek sprawcy. W konsekwencji wzrosła też ilość osób skazanych za przestępstwo posiadania narkotyków. Z kolei wydawanie w tych sprawach przez Sądy wyroków skazujących sprawców posiadania narkotyków na kary pozbawienia wolności doprowadziło do znaczącego wzrostu osób osadzonych w zakładach karnych odbywających za te przestępstwa kary pozbawienia wolności. Istotną konsekwencją wprowadzenia od dnia 12 grudnia 2000r. kryminalizacji posiadania niewielkiej ilości narkotyków na własny użytek jest również obserwowany w ciągu ostatnich kilku lat wzrost poparcia społeczeństwa dla legalizacji posiadania narkotyków na własny użytek. W razie kontynuowania dotychczasowej praktyki organów ścigania i wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych o posiadanie narkotyków skoncentrowanej na: wykrywaniu i pociąganiu do odpowiedzialności karnej osób posiadających niewielkie ilości narkotyków na własny użytek oraz karaniu zamiast leczenia osób uzależnionych od narkotyków należy liczyć się z dalszym wzrostem poparcia społecznego dla hasła zalegalizowania posiadania narkotyków. Przed osobami podzielającymi obawy przed szkodliwością zalegalizowania posiadania narkotyków stoi zadanie wpłynięcia na Prokuratorów oraz Sędziów celem przekonania ich zmiany dotychczasowej praktyki w sprawach karnych o posiadanie narkotyków. szkodliwe praktyki organów ścigania i wymiaru sprawiedliwości wobec osób zatrzymanych na posiadaniu narkotyków Wśród błędnych działań organów ścigania oraz wymiaru sprawiedliwości w sprawach o posiadanie narkotyków najbardziej szkodliwe to: skoncentrowanie działań Policji i Prokuratury na ściganiu osób posiadających niewielkie ilości narkotyków na własny użytek skoncentrowanie działań organów ścigania i wymiaru sprawiedliwości na karaniu osób zatrzymanych na posiadaniu narkotyków zamiast ich leczenia, a w szczególności: orzekanie wobec sprawców przestępstwa posiadania narkotyków kar pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia ich wykonania niewykorzystywanie przewidzianego w art.71ust.1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii narzędzia nakierowanego na leczenie osób uzależnionych od narkotyków niewykorzystywanie przewidzianej w art.72ust.1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii instytucji warunkowego umorzenia postępowania karnego Ad pkt 1. Skoncentrowanie działań Policji i Prokuratury na ściganiu osób posiadających niewielkie ilości narkotyków na własny użytek Łatwość wykrycia popełnienia przestępstwa posiadania narkotyków oraz przeprowadzenia czynności dowodowych wystarczających do przedstawienia jego sprawcy zarzutu popełnienia przestępstwa to dwa powody, dla których po 12 grudnia 2000r. lawinowo wzrosła ilość aktów oskarżenia przeciwko osobom zatrzymanym na posiadaniu narkotyków. Po 11 latach od kryminalizacji posiadania niewielkiej ilości narkotyków na własny użytek widać jak bardzo praktyka organów ścigania odbiega od założenia jakie przyświecało ustawodawcy, tj. wyposażenia Policji i Prokuratury w skuteczne narzędzie przeciwko dealerom narkotykowym. Ad pkt 2.a. orzekanie wobec sprawców przestępstwa posiadania narkotyków kar pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia ich wykonania Z doświadczenia jakie zdobyłem w trakcie orzekania jako sędzia wydziału karnego wynika, że za posiadanie narkotyków, w tym niewielkiej ilości na własny użytek Sądy najczęściej wymierzają kary od 6 miesięcy do 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania na okres próby od 3 do 5 lat. Natomiast w przypadku osób oskarżonych o posiadanie narkotyków, które były w przeszłości skazane już za to przestępstwo Sądy często wymierzają kary pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania. Takie okoliczności jak: szczególny charakter przestępstwa posiadania narkotyków, jako wyrządzającego szkodę osobie samego oskarżonego brak możliwości podjęcia terapii uzależnienia od narkotyków przez skazanego w Zakładzie Karnym z powodu terminów oczekiwania na miejsce w terapii rzędu 12 miesięcy, a więc dłuższych niż okres odbywania orzeczonej kary pozbawienia wolności nieskuteczność terapii uzależnienia od narkotyków w warunkach więziennych uzasadniają sprzeciw wobec takich wyroków Sądów w sprawach karnych o posiadanie narkotyków ad pkt 2.b. niewykorzystywanie przewidzianego w art.71ust.1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii narzędzia nakierowanego na leczenie osób uzależnionych od narkotyków W większości wyroków skazujących za przestępstwo posiadania narkotyków Sądy wymierzają sprawcom kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania na okres próby. Wbrew treści art.71ust.1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii Sądy nie nakładają na skazanych za to przestępstwo na karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania obowiązku poddania się w okresie próby leczeniu uzależnienia od narkotyków. W konsekwencji większość z orzeczonych za posiadanie narkotyków kar pozbawienia wolności kończy się zarządzeniem ich wykonania z powodu popełnienia w okresie próby przez skazanego kolejnego przestępstwa posiadania narkotyków. Tymczasem obecnie obowiązująca ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii wyposaża Sądy w skuteczne narzędzie służące leczeniu osób uzależnionych od narkotyków. Przepis art.71 ust.1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii nakłada na Sąd obowiązek zobowiązania do leczenia lub rehabilitacji osoby uzależnionej od narkotyków w razie spełnienia następujących warunków: osoba ta popełniła przestępstwo w związku z uzależnieniem od narkotyków Sąd skazuje taką osobę na karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania Przyczyną wprowadzenia tego przepisu było słuszne założenie ustawodawcy, że większość przestępstw popełnianych przez osoby uzależnione od narkotyków pozostaje w związku z ich uzależnieniem. Najczęściej chodzi tu o: przestępstwa posiadania narkotyków oraz przestępstwa przeciwko mieniu popełnione w związku z przymusem zażywania narkotyków i koniecznością zdobycia pieniędzy na ten cel. Podjęcie leczenia uzależnienia od narkotyków i pomyślne przejście terapii znacznie zmniejsza ryzyko ponownego popełnienia przez taką osobę przestępstwa. Ustawodawca w art.71ust.1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii powiązał orzeczenie środka karnego w postaci obowiązku poddania się leczeniu przez osobę uzależnioną od narkotyków z wymierzeniem jej za przestępstwo kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. Jak na dłoni widać tu przyjęte przez ustawodawcę założenie, że groźba zarządzenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności powinna skutecznie skłonić osobę uzależnioną od narkotyków do poddania się leczeniu. Innymi słowy, jeśli osoba skazana za przestępstwo popełnione w związku z jej uzależnieniem od narkotyków nie podda się leczeniu wówczas Sąd uzna, że nie wywiązała się z nałożonego na nią obowiązku i zarządzi wykonanie wobec niej kary pozbawienia wolności. Należę do gorących zwolenników stosowania przez Sądy omawianego przepisu. Z doświadczenia jakie zdobyłem w trakcie orzekania jako sędzia wydziału karnego wynika, że wymierzenie osobie uzależnionej od narkotyków kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, bez nałożenia na nią dodatkowego obowiązku poddania się leczeniu jest pozbawione sensu. Co więcej wyrządza społeczeństwu więcej szkody niż pożytku gdyż nie dostrzega przyczyny popełnienia przestępstwa jaką jest uzależnienie od narkotyków. Osoba uzależniona od narkotyków popełnia kolejne przestępstwa kradzieży sklepowej w celu zdobycia pieniędzy na narkotyki. Sędzia, który ogranicza się do skazania takiej osoby na karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania nie dostrzega, że następnego dnia po ogłoszeniu wyroku osoba ta ponownie dopuści się kradzieży w związku z przymusem zażywania narkotyków. Jedynie zobowiązanie takiej osoby do poddania się w okresie próby leczeniu uzależnienia od narkotyków pod rygorem zarządzenia wykonania kary pozbawienia wolności daje szanse jej i społeczeństwu, że osoba taka nie popełni ponownie przestępstwa. Wymierzenie osobie uzależnionej od narkotyków kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania bez nałożenia obowiązku podjęcia leczenia uzależnienia odwleka jedynie w czasie to co nieuchronne, a więc ponowne popełnienie przestępstwa i w konsekwencji zarządzenie wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności za poprzednie przestępstwo. Pomimo przedstawionych wyżej argumentów przepis art.71ust.1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii jest przepisem martwym, nie stosowanym zarówno przez Prokuratorów jak i Sędziów. Wywołuje to tym większe zdziwienie, że ustawa nakłada na Sąd obowiązek zastosowania tego przepisu. Znalazło to odzwierciadlenie w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 22.02.2007r. w sprawie WK 32/06 opubl. w OSNwSK 2007/1/488, w którym Sąd Najwyższy orzekł: skoro oskarżonego skazano z warunkowym zawieszeniem wykonania kary za przestępstwo określone w art.62 ust.1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii to Sąd zobligowany był nałożyć jeden z obowiązków wynikających z art.71ust.1 ustawy oraz oddać go pod dozór jednego z wymienionych w tym przepisie podmiotów. Niestosowanie przepisu art.71ust.1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii uważam za najpoważniejszy błąd popełniany przez Sędziów w sprawach osób oskarżonych o przestępstwa popełnione w związku z uzależnieniem od narkotyków. Jest to błąd brzemienny w skutkach. To on jest w moim przekonaniu odpowiedzialny za tak liczną rzeszę osób uzależnionych od narkotyków osadzonych w zakładach karnych w związku z popełnianiem kolejnych przestępstw posiadania narkotyków czy drobnych kradzieży popełnianych celem zdobycia pieniędzy na narkotyki. Gdyby pokusić się o ustalenie przyczyny niestosowania przez Sędziów przepisu art.71ust.1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomani należałoby przeprowadzić wywiady z Sędziami orzekającymi w wydziałach karnych. Skoro takich badań dotąd nie przeprowadzono, to postaram się wskazać na możliwe przyczyny tego zjawiska posiłkując się własnym doświadczeniem zawodowym. Wśród przyczyn, w pierwszej kolejności wskazałbym na brak współpracy pomiędzy Sędziami a organizacjami społecznymi zajmującymi się leczeniem i rehabilitacją osób uzależnionych od narkotyków. Z jednej strony Sędziowie nie wykazują zainteresowania poszerzaniem wiedzy na temat zjawiska narkomanii, przyczyn uzależnienia od narkotyków, form leczenia tego uzależnienia. Z drugiej strony organizacje społeczne zajmujące się przeciwdziałaniem narkomanii nie wywierają na Sędziach wystarczającej presji stosowania w sprawach karnych zasady leczyć zamiast karać osoby uzależnione od narkotyków. Powoduje to, ze wielu Sędziów nie ma świadomości szkodliwości wydania wyroku skazującego osobę uzależnioną od narkotyków na karę pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania i bez jednoczesnego nałożenia na sprawcę obowiązku podjęcia leczenia. Ponadto Sędziowie nie nakładają takich obowiązków, gdyż nie wypracowano procedury wykonania obowiązku podjęcia leczenia przez osobę skazaną za przestępstwo. Stąd Sędziowie nie nakładają na skazanych obowiązku podjęcia leczenia uzależnienia od narkotyków gdyż nie wiedzą jak to orzeczenie wykonać, do której placówki skierować na leczenie skazanego oraz jak kontrolować wykonanie przez niego tego obowiązku. Ad pkt 2.c. niewykorzystywanie przewidzianej w art.72ust.1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii instytucji warunkowego umorzenia postępowania karnego Przepis art.72ust.1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii przewiduje możliwość podjęcia w trakcie postępowania karnego przez osobę uzależnioną od narkotyków lub zażywającą szkodliwie narkotyki leczenia uzależnienia lub udziału w programie profilaktycznym oferując w zamian znaczne polepszenie jej sytuacji procesowej. Pierwszą korzyścią dla oskarżonego jest zawieszenie postępowania karnego przez Prokuratora lub Sąd na czas trwania leczenia osoby uzależnionej od narkotyków lub udziału osoby zażywającej szkodliwie narkotyki w programie profilaktycznym. Trwający zazwyczaj od kilku miesięcy do 2 lat okres zawieszenia postępowania karnego umożliwia osobie oskarżonej o przestępstwo: poddanie się leczeniu uzależnienia lub wzięcie udziału w programie profilaktycznym uporządkowanie sytuacji rodzinnej, materialnej, zawodowej wraz z postępami czynionymi przez oskarżonego w trakcie leczenia uzależnienia Po upływie okresu zawieszenia postępowania karnego Prokurator lub Sąd powinien: zwrócić się do placówki prowadzącej terapię lub program profilaktyczny o sprawozdanie z ich przebiegu oraz o stanowisko w przedmiocie dalszego postępowania karnego wobec oskarżonego zlecić kuratorowi przeprowadzenie wywiadu środowiskowego o oskarżonym celem ustalenia jak oskarżony wykorzystał udzielony mu okres zawieszenia postępowania karnego: np. czy oprócz udziału w terapii podjął naukę lub pracę, zaczął łożyć na utrzymanie dzieci itp. Jak widać okres zawieszenia postępowania karnego umożliwia oskarżonemu nie tylko podjęcie terapii uzależnienia od narkotyków czy uczestniczenie w programie profilaktycznym. Oskarżony może wykorzystać okres zawieszenia postępowania karnego do uporządkowania życia rodzinnego i zawodowego by przedstawić się w pozytywnym świetle przed Sądem rozpoznającym jego sprawę karną. Kolejną korzyścią płynąca dla oskarżonego z podjęcia leczenia uzależnienia od narkotyków lub udziału w programie profilaktycznym jest szersza możliwość skorzystania z warunkowego umorzenia postępowania karnego. Co do zasady warunkowe umorzenie postępowania karnego jest dopuszczalne w sprawach o przestępstwa zagrożone karą do 3 lat pozbawienia wolności. Tymczasem, w razie zastosowania przez Prokuratora lub Sąd instytucji zawieszenia postępowania karnego na czas leczenia oskarżonego z art.72ust.1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii warunkowe umorzenie postępowania karnego jest dopuszczalne w szerszej kategorii spraw o przestępstwa zagrożone karą do 5 lat pozbawienia wolności, a więc np. w sprawach o kradzież z art.278§1 k.k. Co również istotne oskarżonemu przysługuje zażalenia na postanowienie Prokuratora lub Sądu o odmowie warunkowego umorzenia postępowania karnego i dalszym prowadzeniu sprawy. Omawiany przepis art.72ust.1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii dotyczy osób nie karanych dotąd za przestępstwo umyślne, którym zarzucono popełnienie przestępstwa zagrożonego karą do 5 lat pozbawienia wolności. Wymóg niekaralności za przestępstwo umyślne sprawia, że wskazany przepis może znaleźć zastosowanie przede wszystkim wobec osób okazjonalnie zażywających narkotyki. Osoby uzależnione od narkotyków zazwyczaj nie skorzystają z tej instytucji, gdyż większość z nich to osoby wielokrotnie karane za umyślne przestępstwa, głównie kradzieże oraz posiadanie narkotyków. Art.72ust.1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii jest kolejnym przepisem, który nie jest stosowany przez Prokuratorów oraz Sędziów. Wśród przyczyn odpowiedzialnych za ten stan rzeczy wymieniłbym na pierwszym miejscu nieznajomość tego przepisu przez Prokuratorów i Sędziów oraz oskarżonych i ich obrońców. Dla przykładu podam, że w trakcie kilkuletniej praktyki orzeczniczej w wydziale karnym ani razu nie spotkałem się z wnioskiem obrońcy oskarżonego o zawieszenie postępowania karnego na czas leczenia uzależnienia oskarżonego od narkotyków lub udziału w programie profilaktycznym, a następnie o warunkowe umorzenie postępowania karnego. Nie stosowanie omawianej instytucji przez organy ścigania i wymiaru sprawiedliwości jest błędne gdyż: dzięki warunkowemu umorzeniu postępowania karnego osoby zażywające okazjonalnie narkotyki zachowałyby status osoby niekaranej za przestępstwo korzyści wynikające z warunkowego umorzenia postępowania karnego byłyby czynnikiem skłaniającym osoby uzależnione od narkotyków lub szkodliwie zażywające narkotyki do podjęcia leczenia uzależnienia czy udziału w programie profilaktycznym. Stosując przepis art.72ust.1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii Prokuratorzy i Sędziowie realizowaliby dwa podstawowe postulaty podnoszone przez organizacje społeczne zajmujące się leczeniem osób uzależnionych od narkotyków: postulat leczyć zamiast karać osoby uzależnione od narkotyków postulat zmniejszenia represji Państwa wobec osób zatrzymanych na posiadaniu niewielkiej ilości narkotyków na własny użytek. zmiana praktyk organów ścigania i wymiaru sprawiedliwości w sprawach o posiadanie narkotyków Kontynuowanie przez organy ścigania i wymiaru sprawiedliwości dotychczasowej praktyki w sprawach o przestępstwa posiadania narkotyków doprowadzi, w moim przekonaniu, wcześniej czy później, do legalizacji posiadania narkotyków na własny użytek. Wiele osób zajmujących się na co dzień leczeniem osób uzależnionych od narkotyków wyraża obawy przed takim rozstrzygnięciem ustawodawcy. Nasuwa się zatem pytanie czy organizacje społeczne mogą wpłynąć na Sędziów i Prokuratorów by skłonić ich do stosowania ustawy o przeciwdziałaniu narkomani jako narzędzia do leczenia zamiast karania osób uzależnionych od narkotyków. Myślę jest to możliwe poprzez następujące działania organizacji społecznych: organizowanie szkoleń adresowanych do Policjantów, Sędziów i Prokuratorów celem poszerzenia ich wiedzy o tym czym jest uzależnienie od narkotyków, jakie są formy jego leczenia, jakie szkody wyrządzają sędziowie i Prokuratorzy kontynuując dotychczasowe praktyki w sprawach karnych o posiadanie narkotyków organizowanie spotkań z sędziami wydziałów karnych celem wypracowania procedury wykonywania nałożonego na skazanych obowiązku podjęcia leczenia uzależnienia od narkotyków aktywny udział organizacji społecznych w postępowaniach karnych w sprawach o posiadanie narkotyków Myślę, że ten ostatni punkt wymaga szerszego omówienia. Przepisy art.90 i 91 k.p.k. uprawniają organizacje społeczne, których statutowym celem jest przeciwdziałanie narkomani do czynnego uczestniczenia w postępowaniach karnych w następujących sprawach: o przestępstwa z ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, w szczególności o posiadanie narkotyków o inne przestępstwa, np. o kradzieże, popełnione w związku z uzależnieniem oskarżonego od narkotyków Warunkiem jest zgłoszenie przez organizację społeczną udziału w postępowaniu karnym do czasu rozpoczęcia przewodu sądowego, a więc do chwili odczytania aktu oskarżenia narozprawia głównej. W zgłoszeniu organizacja społeczna powinna: wskazać sprawę karną, do której chce przystąpić uzasadnić związek sprawy karnej z celem działalności organizacji społecznej określonym w jej statucie wskazać przedstawiciela organizacji społecznej, który w jej imieniu będzie występował w sprawie karnej Przedstawicielem organizacji społecznej może być zarówno jej pracownik jak i inna osoba wskazana przez organizację. Nie musi nim być prawnik, w szczególności adwokat lub radca prawny. Dopuszczony do udziału w postępowaniu karnym przedstawiciel organizacji społecznej ma następujące prawa: prawo do uczestniczenia w rozprawie głównej prawo do składania oświadczeń, wniosków na piśmie prawo do składania oświadczeń ustnie na rozprawie prawo do wygłoszenia mowy końcowej w ramach głosów stron poprzedzających wydanie wyroku prawo do zapoznania się z aktami sprawy karnej za zgodą Przewodniczącego Wydziału Jak widać ustawodawca zapewnił organizacjom społecznym zajmującym się leczeniem i rehabilitacją osób uzależnionych od narkotyków możliwość czynnego uczestniczenia w postępowaniach karnych związanych z ich działalnością, a przez to wpływ na podejmowane przez Sąd decyzje. Z mojej praktyki orzeczniczej sędziego wydziału karnego wynika, że organizacje społeczne nie korzystają z tej możliwości. Wielka szkoda, gdyż mogłyby w ten sposób wpływać na rozstrzygnięcia wydawane przez Sądy w sprawach karnych dotyczących posiadania narkotyków. Dla przykładu wyobraźmy sobie, że przedstawiciel Polskiego Towarzystwa Zapobieganiu Narkomanii (dalej PTZN) bierze udział w postępowaniu karnym w sprawie karnej o posiadanie narkotyków przeciwko osobie uzależnionej od środków odurzających. Podczas rozprawy przedstawiciel PTZN składa na piśmie lub ustnie wniosek o nałożenie na oskarżonego, w razie wydania wyroku skazującego na karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, obowiązku poddania się leczeniu uzależnienia od narkotyków. Składa jednocześnie listę placówek, które podejmą się leczenia skazanego w przypadku nałożenia na niego takiego obowiązku. Wyrażone przez przedstawiciela organizacji społecznej stanowisko stawia sędziego przed koniecznością nałożenia na oskarżonego obowiązku leczenia uzależnienia od narkotyków albo wytłumaczenia w ustnym uzasadnieniu wyroku, dlaczego wniosku tego nie uwzględnił. Ponadto przekazanie Sądowi listy placówek, do których może skierować skazanego powinno rozwiać wyrażane przez Sędziów obawy o sposób wykonania tego obowiązku. zapewnienie społeczeństwu rzetelnej informacji dotyczącej postępowań karnych w sprawach o posiadanie narkotyków W ciągu ostatniego roku jesteśmy świadkami ożywionej dyskusji pomiędzy zwolennikami i przeciwnikami legalizacji posiadania niewielkiej ilości narkotyków na własny użytek. Na niespotykaną dotąd skalę powstają stowarzyszenia opowiadające się za koniecznością odstąpienia przez ustawodawcę od karalności posiadania narkotyków na własny użytek. Wśród argumentów przez nie podawanych pojawiają się i takie, które budzą mój stanowczy sprzeciw, jak ten, że palenie marihuany jest mniej szkodliwe od palenia papierosów lub spożywania alkoholu. Z drugiej strony politycy prawicowi wyrażają sprzeciw wobec jakiejkolwiek zmiany ustawodawczej w zakresie karalności posiadania narkotyków nie podając jednocześnie propozycji sposobu realizacji postulatu leczenia zamiast karania osób uzależnionych od narkotyków na gruncie obowiązującej ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Jak widać do opinii publicznej docierają jedynie dwa skrajne poglądy dotyczące karalności przestępstwa posiadania narkotyków. Tymczasem dwa postulaty znajdujące poparcie społeczeństwa, tj.: leczenia zamiast karania osób uzależnionych od narkotyków oraz zmniejszenia represyjności przepisu art.62 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii są możliwe do osiągnięcia bez konieczności zmiany ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Do ich osiągnięcia konieczna jest natomiast zmiana błędnych praktyk organów ścigania i wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych o posiadanie narkotyków. Dla zrealizowania tego celu niezbędna jest większa od dotychczasowej aktywność organizacji społecznych zajmującej się leczeniem i rehabilitacją osób uzależnionych od narkotyków obejmująca trzy obszary działań: podnoszenie świadomości sędziów i prokuratorów w zakresie skutków wydawanych przez nich rozstrzygnięć w sprawach karnych wobec osób uzależnionych od narkotyków uczestniczenie w postępowaniach karnych w sprawach o posiadanie narkotyków oraz w sprawach o inne przestępstwa popełnione w związku z uzależnieniem od narkotyków dostarczanie społeczeństwu informacji o możliwości zmniejszenia represyjności ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i realizacji postulatu leczenia zamiast karania osób uzależnionych od narkotyków jako alternatywy dla zalegalizowania posiadania narkotyków na własny użyte Co grozi za przestępstwo sprzedaży narkotyków z art.59 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii? Opublikowano 20 lutego 2012, autor: Mariusz Stelmaszczyk Przestępstwo sprzedaży narkotyków, a więc ich udzielenia w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej jest zagrożone surową karą od 1 roku do 10 lat pozbawienia wolności. W razie popełnienia przestępstwa sprzedaży narkotyków osobie małoletniej, a więc takiej, które nie ukończyła lat 18 grozi Ci jeszcze surowsza kara, nie krótsza niż 3 lata pozbawienia wolności. Podobnie w razie sprzedaży znacznej ilości narkotyków, rzędu kilkudziesięciu lub więcej porcji grozi Ci kara pozbawienia wolności nie krótsza od 3 lat. Na szczęście dla osób oskarżonych o przestępstwo sprzedaży narkotyków ustawodawca przewidział w art.59 ust.3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii wypadek mniejszej wagi zagrożony karą grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. W przypadku sprzedaży narkotyków (poza wypadkiem mniejszej wagi) nie masz co liczyć na umorzenie lub warunkowe umorzenie postępowania karnego. Zachowujesz natomiast szansę na karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. Pamiętaj, jednak, że nie jest to łatwym zadaniem, gdyż w oczach sędziów przestępstwo odpłatnego udzielenia narkotyków jest poważnym przestępstwem wymagającym surowej kary. W przypadku popełnienia przestępstwa sprzedaży znacznej ilości narkotyków lub osobie małoletniej jest niezwykle trudno przekonać Sąd do wymierzenia kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. Jest to możliwe tylko w razie wymierzenia przez Sąd kary nie wyższej od 2 lat pozbawienia wolności, a więc po zastosowaniu instytucji nadzwyczajnego złagodzenia kary. Z doświadczenia zdobytego w trakcie orzekania jako Sędzia Wydziału Karnego wynika, że w przypadku zatrzymania na odpłatnym udzieleniu narkotyków Prokuratorzy często wnoszą o tymczasowe aresztowanie osób zatrzymanych. Prokuratorzy uzasadniają wnioski o tymczasowe aresztowanie grożącą zatrzymanemu surową kara oraz groźbą bezprawnego wpływania na osobę któremu zatrzymany sprzedał narkotyki. Sądy zazwyczaj takie wnioski uwzględniają. Czym różni się przestępstwo nieodpłatnego udzielenia narkotyków od przestępstwa sprzedaży narkotyków? Opublikowano 20 lutego 2012, autor: Mariusz Stelmaszczyk Udzielenie i sprzedaż innej osobie narkotyków to dwa różne przestępstwa. Oto czym się różnią: Cel działania sprawcy Przy przestępstwie udzielenia narkotyków sprawca przekazuje innej osobie narkotyki bezinteresownie, nie oczekując i nie uzyskując w zamian żadnej korzyści majątkowej lub osobistej. Dla przykładu sprawca częstuje kolegę skrętem z marihuaną Przy przestępstwie sprzedaży narkotyków sprawca przekazuje innej osobie narkotyki w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, jak np. pieniądze lub osobistej, np. usługę seksualną. Dla przykładu diler sprzedaje innej osobie 3 gramy marihuany za 50 zł. Zagrożenie karą Przestępstwo udzielenia narkotyków jest zagrożone karą do 3 lat pozbawienia wolności, a jedynie w wypadku udzielenia narkotyków osobie małoletniej lub udzielenia narkotyków w znacznej ilości surowszą karą od 6 miesięcy do 8 lat pozbawienia wolności Przestępstwo sprzedaży narkotyków jest zagrożone znacznie surowszą karą od 1 roku do 10 lat pozbawienia wolności, a w przypadku sprzedaży narkotyków małoletniemu lub w znacznej ilości na czas nie krótszy od 3 lat pozbawienia wolności W razie popełnienia przestępstwa udzielenia narkotyków w typie podstawowym, zagrożonego karą do 3 lat pozbawienia wolności zachowujesz szansę na: umorzenie postępowania karnego z powodu znikomej społecznej szkodliwości czynu – w razie udzielenia jednej porcji narkotyku warunkowe umorzenie postępowania karnego przy udzieleniu kilku porcji narkotyku W razie popełnienia przestępstwa sprzedaży narkotyków nie masz co liczyć na umorzenie lub warunkowe umorzenie postępowania karnego. Wyjątkowo w razie uznania przez Sąd sprzedaży narkotyków za wypadek mniejszej wagi zachowujesz szansę na warunkowe umorzenie postępowania karnego W razie skazania za przestępstwo udzielenia narkotyków Sądy zazwyczaj wymierzają karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. Jedynie w trzech wypadkach: dotychczasowej karalności za przestępstwo udzielenia narkotyków osobie małoletniej udzielenia innej osobie znacznej ilości narkotyków grozi Ci kara bezwzględnego pozbawienia wolności W razie skazania za przestępstwo sprzedaży narkotyków Sądy zazwyczaj wymierzają kare bezwzględnego pozbawienia wolności. Tymczasowe aresztowanie Wobec osób zatrzymanych na udzieleniu narkotyków Sądy zazwyczaj nie stosują tymczasowego aresztowania. Wobec osób zatrzymanych na sprzedaży narkotyków Sąd zazwyczaj uwzględniają wnioski Prokuratorów o tymczasowe aresztowanie Jak sam widzisz udzielenie narkotyków i sprzedaż narkotyków to 2 odmienne przestępstwa różniące się celem działania sprawcy oraz konsekwencjami jakie grożą za popełnienie tych przestępstw Pamiętaj również, że każdy przypadek popełnienia przestępstwa należy oceniać indywidualnie. Doświadczenie zdobyte w trakcie orzekania jako Sędzia Wydziału Karnego nauczyło mnie, że bez dokładnej znajomości akt sprawy, okoliczności popełnienia przestępstwa, okoliczności łagodzących i obciążających dotyczących zarówno czynu i osoby oskarżonego nie sposób jest przewidzieć jakie rozstrzygniecie wyda Sąd rozpoznający sprawę. Dla przykładu: szczególne okoliczności sprawy mogą sprawić, że przestępstwo sprzedaży narkotyków zakończy się się warunkowym umorzeniem postępowania karnego, zaś przestępstwo nieodpłatnego udzielenia narkotyków wyrokiem skazującym na karę 2 lat bezwzględnego pozbawienia wolności. Na czym polega przestępstwo sprzedaży narkotyków z art.59 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii? Opublikowano 20 lutego 2012, autor: Mariusz Stelmaszczyk Przestępstwo sprzedaży narkotyków polega na udzieleniu narkotyków innej osobie w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej. To właśnie cel osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej odróżnia przestępstwo sprzedaży narkotyków od przestępstwa ich nieodpłatnego udzielenia. Z punktu widzenia oskarżonego różnica pomiędzy przestępstwem udzielenia i sprzedaży narkotyków innej osobie jest zasadnicza: przestępstwo nieodpłatnego udzielania narkotyków z art.59 ust.1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii jest zagrożone karą do 3 lat pozbawienia wolności. przestępstwo sprzedaży narkotyków z art.59 ust.1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii jest zagrożone dużo surowszą karą od 1 roku do 10 lat pozbawienia wolności Nie jest istotne czy sprawca przestępstwa sprzedaży narkotyków rzeczywiście uzyskał korzyść majątkową lub osobistą w zamian za udzielenie narkotyków.Istotne jest to czy taki cel mu przyświecał, a więc czy udzielił innej osobie narkotyków po to by w zamian uzyskać korzyść. Dla popełnienia przestępstwa sprzedaży narkotyków wystarczy gdy sprawca przekazuje innej osobie narkotyki w zamian za obietnicę wręczenia korzyści majątkowej lub osobistej w przyszłości. Ważny jest tutaj cel udzielenia narkotyków. Sprawca przestępstwa udziela drugiej osobie narkotyków z powodu uzgodnionego z nabywcą wynagrodzenia w postaci pieniędzy lub usługi osobistej. Najczęstszym przykładem korzyści majątkowej są pieniądze ze sprzedaży narkotyków. W trakcie orzekania jako Sędzia Wydziału Karnego kilkukrotnie spotkałem się również z udzieleniem narkotyków w zamian za przedmioty należące do nabywcy narkotyków, np. telefon komórkowy. Za przykład korzyści osobistej można wskazać obietnicę współżycia płciowego. Przestępstwo sprzedaży narkotyków uważa się za dokonane z chwilą przekazania przez sprawcę innej osobie narkotyków. Nie ma znaczenia czy nabywca narkotyków zdążył przekazać sprzedającemu przed interwencją Policji korzyść majątkową, np. pieniądze. Co grozi za poczęstowanie narkotykiem osoby małoletniej? Opublikowano 20 lutego 2012, autor: Mariusz Stelmaszczyk W razie zatrzymania na udzieleniu narkotyków osobie małoletniej, a więc takiej, która nie ukończyła 18 lat, grozi Ci surowa kara od 6 miesięcy do 8 lat pozbawienia wolności. Przestępstwo udzielenia małoletniemu narkotyków można popełnić tylko umyślnie. Warunkiem odpowiedzialności karnej za to przestępstwo jest zatem wiedza oskarżonego o małoletniości osoby, której udzielił narkotyków. Umyślność przy przestępstwie udzielenia narkotyków małoletniemu zachodzi w 2 przypadkach: gdy wiesz, że osoba, której udzieliłeś narkotyków nie ukończyła 18 lat.Chodzi tu o sytuację, gdy znasz osobę, której udzieliłeś narkotyków i stąd znasz jej wiek jak i wtedy gdy przypuszczasz, ze osoba, której udzieliłeś narkotyków nie ukończyła 18 lat. Jeżeli udzieliłeś narkotyków osobie, której wygląd wskazywał na możliwość jej młodego wieku poniżej 18 lat wówczas zostaniesz skazany za przestępstwo udzielenia narkotyków osobie małoletniej. W przypadku udzielenia narkotyków osobie małoletniej nie masz co liczyć na umorzenie lub warunkowe umorzenie postępowania karnego. Zachowujesz natomiast szansę na karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. Pamiętaj, jednak, że nie jest to łatwym zadaniem. W oczach Sędziów przestępstwo udzielenia narkotyków osobie małoletniej jest czynem znacznie groźniejszym i surowiej ocenianym od przestępstwa udzielenia narkotyków osobie dorosłej. Z doświadczenia zdobytego w trakcie orzekania jako Sędzia Wydziału Karnego wynika, że w przypadku zatrzymania na udzieleniu narkotyków osobie małoletniej Prokuratorzy często wnoszą o tymczasowe aresztowanie osób zatrzymanych. Prokuratorzy uzasadniają wnioski o tymczasowe aresztowanie grożącą zatrzymanemu surową kara oraz groźbą bezprawnego wpływania na małoletniego, któremu zatrzymany udzieli narkotyków. Sądy zazwyczaj takie wnioski uwzględniają. Co ci grozi za poczęstowanie innej osoby narkotykiem? Opublikowano 20 lutego 2012, autor: Mariusz Stelmaszczyk W czasie orzekania jako Sędzia Wydziału Karnego wielokrotnie rozpoznawałem sprawy osób oskarżonych o udzielenie narkotyków, najczęściej marihuany, tj. o przestępstwo z art.58 ust.1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Do popełnienia przestępstwa udzielenia innej osobie narkotyków dochodzi zazwyczaj w dwóch przypadkach: sprawca przestępstwa na prośbę znajomego kupuje dla niego narkotyki, po czym mu je przekazuje. Z tą chwilą popełnia przestępstwo udzielenia narkotyków z art.58 ust.1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii sprawca przestępstwa, który kupił narkotyki na własny użytek częstuje narkotykiem inną osobę. W ten sposób popełnia przestępstwo udzielenia narkotyków z art.58ust.1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomani. Za przestępstwo nieodpłatnego udzielenia innej osobie narkotyków grozi kara pozbawienia wolności do lat 3.Jak widzisz zagrożenie karą za poczęstowanie innej osoby narkotykiem jest takie samo jak za posiadanie narkotyków. Ustawodawca nie przewidział przy przestępstwie udzielenia narkotyków wypadku mniejszej wagi. Oznacza to, że udzielenie innej osobie już jednej porcji miękkiego narkotyku, np. jednego skręta marihuany wypełnia znamiona przestępstwa zagrożonego karą do 3 lat pozbawienia wolności. Pamiętaj jednak, że przestępstwo udzielenia narkotyków tak samo jak każde inne podlega ocenie pod kątem społecznej szkodliwości popełnionego czynu. W mojej oceniepoczęstowanie innej osoby jednym skrętem marihuany jest szkodliwe społecznie w stopniu znikomym, a co za tym idzie nie stanowi przestępstwa.W konsekwencji w razie zatrzymania na poczęstowaniu innej osoby jedną porcją miękkiego narkotyku zachowujesz szansę na umorzenie postępowania karnego o ten czyn. W razie zatrzymania na udzieleniu innej osobie kilku porcji narkotyku zachowujesz szansę na warunkowe umorzenie postępowania karnego.Dzięki temu rozstrzygnięciu zachowujesz status osoby niekaranej za przestępstwo, czyli czystą kartę karną. Od razu jednak zaznaczam, że uzyskanie umorzenia jak i warunkowego umorzenia postępowania karnego w sprawie o udzielenie narkotyku innej osobie jest znacznie trudniejsze niż w przypadku zatrzymania na posiadaniu narkotyków. Z doświadczenia zdobytego w trakcie orzekania jako Sędzia Wydziału Karnego wynika bowiem, że w oczach Sędziów przestępstwo udzielenia narkotyków jest czynem groźniejszym i surowiej ocenianym od przestępstwa posiadania narkotyków. W przypadku udzielenia innej osobie znacznej ilości narkotyków, a więc kilkudziesięciu lub więcej porcji, ustawodawca przewidział surową karę od 6 miesięcy do 8 lat pozbawienia wolności. W razie zatrzymania na udzieleniu innej osobie znacznej ilości narkotyków: nie masz co liczyć na morzenie lub warunkowe umorzenie postępowania karnego natomiast zachowujesz natomiast szansę na karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. W przypadku zatrzymania na udzieleniu znacznej ilości narkotyków Prokuratorzy często wnoszą o tymczasowe aresztowanie osób zatrzymanych, a Sądy zazwyczaj takie wnioski uwzględniają. Na co zwrócić uwagę podpisując protokół zatrzymania narkotyków? Opublikowano 13 lutego 2012, autor: Mariusz Stelmaszczyk Po zatrzymaniu Cię na posiadaniu marihuany lub innego narkotyku Policjant sporządzi protokół zatrzymania narkotyków. Następnie Policjant okaże Ci go celem podpisania. Protokół zatrzymania narkotyków jest najważniejszym dowodem obciążającym w sprawie karnej o posiadanie narkotyków. W związku z tym: pamiętaj o uważnym przeczytaniu sporządzonego przez Policjanta protokołu zatrzymania narkotyków przed jego podpisaniem jeżeli w okazanym protokole zatrzymania narkotyków jest coś, z czym się nie zgadzasz, wówczas zażądaj wpisania do niego swoich uwag Twoje uwagi i zastrzeżenia do protokołuzatrzymania narkotyków mogą dotyczyć samego faktu zatrzymania u Ciebie narkotyków lub ilości zatrzymanych u Ciebie narkotyków Jestem daleki od posądzania Policjantów o fabrykowanie dowodów w postępowaniu karnym w sprawach o posiadanie narkotyków. Doświadczenie zawodowe jakie zdobyłem w trakcie orzekania jako Sędzia Wydziału Karnego nauczyło mnie jednak, że Policjanci jak wszyscy ludzie popełniają w trakcie pracy pomyłki. Może do niej dość, gdy Policjanci dokonują zatrzymania kilku, kilkunastu osób w związku z podejrzeniem posiadania narkotyków, np. w trakcie kontroli dyskoteki. Szybki przebieg interwencji, wielość zatrzymanych osób, słabe oświetlenie – to wszystko zwiększa ryzyko pomyłki. Dodatkowo często się zdarza, że na widok interweniujących Policjantów osoby posiadające narkotyki pozbywają się ich odrzucając je od siebie. Sam widzisz jak łatwo w takim wypadku pomylić się w ustaleniu osoby, która posiadała leżący na ziemi narkotyk. Do tego dochodzi czyhająca na Policjanta pokusa by uprościć sobie pracę i pomimo wątpliwości przypisać przypadkowej osobie, że to ona wyrzuciła znaleziony koło niej narkotyk. W takich sytuacjach, gdy zostałeś błędnie wskazany jako osoba, u której zatrzymano narkotyki, powinieneś zażądać zamieszczenia w protokole zatrzymania narkotyków uwagi, w której opiszesz jak naprawdę doszło do zatrzymania narkotyków. Jeżeli tego nie uczynisz wówczas Sąd rozpoznający sprawę karną zapyta Cię, czemu podpisałeś protokół nie czyniąc na nim żadnej uwagi. Przecież oznacza to, że zgodziłeś się z jego treścią. Wezwani na rozprawę policjanci, którzy zatrzymali Cię i sporządzili protokół zatrzymania narkotyków zeznają, że nie pamiętają tej interwencji z uwagi na upływ czasu i wielość podobnych interwencji. Jak sam widzisz w takim wypadku będzie Ci bardzo trudno wykazać przed Sądem że podczas interwencji Policji doszło do pomyłki i błędnego przypisania Ci posiadania narkotyków. Opinia fizyko-chemiczna w sprawie karnej o posiadanie narkotyków Opublikowano 6 lutego 2012, autor: Mariusz Stelmaszczyk Opinia fizyko-chemiczna jest, obok protokołu zatrzymania narkotyków, podstawowym dowodem w sprawie karnej o posiadania narkotyków. Przedmiotem opinii fizyko-chemicznej jest ustalenie: czy substancja zatrzymana u oskarżonego jest rzeczywiście narkotykiem ilości– wagi netto zatrzymanego narkotyku rodzaju zatrzymanego narkotyku ile porcji handlowych można wytworzyć z zatrzymanego narkotyku Jeżeli zostałeś zatrzymany za posiadanie narkotyków, wówczas radzę Ci dokładnie zapoznać się ze sporządzoną w sprawie karnej opinią fizyko-chemiczną. W szczególności spójrz czy waga nettozatrzymanego narkotyku, a więc waga narkotyku bez opakowania, pokrywa się z wagą wpisaną do aktu oskarżenia. Akty oskarżenia w sprawach o posiadanie narkotyków często zawierają błędy w zakresie wagi posiadanych narkotyków. Zdarza się, że Prokurator wpisuje błędnie w akcie oskarżenia wagę brutto zatrzymanych narkotyków, a więc wagę narkotyków łącznie z opakowaniem, np. torebką strunową lub aluminiową, w której narkotyki się znajdowały. Właśnie w opinii fizyko-chemicznej znajdziesz wagę narkotyków bez opakowania. Ta różnica może mieć istotne znaczenie w przypadku posiadania niewielkiej ilości narkotyków, np. 0,1 grama amfetaminy zawiniętej w folię aluminiowa o wadze zbliżonej do wagi samego narkotyku. Jeżeli zatem zostałeś zatrzymany na posiadaniu 2 opakowań z amfetaminą, to może się okazać, że zostałeś oskarżony o posiadanie 0,4 grama narkotyku podczas gdy posiadałeś jedynie o,2 grama amfetaminy, a więc nie 4 ale 2 porcje narkotyku.

Władze liczącej ok. 900 mieszkańców gminy Rasquera koło Tarragony (Katalonia) zatwierdziły w środę przekazanie terenów pod uprawę konopi indyjskich Barcelońskiemu Stowarzyszeniu Konsumentów Marihuany - poinformowały w czwartek media w Hiszpanii. Marihuana ma tam być uprawiana tylko na potrzeby własne 5 tysięcy członków tego stowarzyszenia. Władze Rasquery podkreśliły, że taka decyzja, podjęta w czasie głębokiego kryzysu, przyniesie budżetowi zadłużonej gminy ponad 1,3 mln euro w ciągu 2 lat i przyczyni się do utworzenia ok. 40 miejsc pracy. - Gmina nie będzie siała konopi, ale ureguluje istniejący stan rzeczy i skończy z czarnym rynkiem marihuany - powiedział burmistrz Bernat Pellisa. Zapowiedział zorganizowanie w przyszłym tygodniu spotkania z udziałem naukowców, prawników i lekarzy, którzy wytłumaczą projekt miejscowej ludności i odpowiedzą na jej pytania. Według burmistrza "ekspertyzy prawne i techniczne" dopuszczają przekazanie terenów pod uprawę marihuany. Opozycja ostrzega, że sprawa "ociera się o granice legalności". Posiadanie dozwolone, ale sprzedaż już nie Zgodnie z prawem hiszpańskim, posiadanie niewielkich ilości marihuany na użytek prywatny jest dozwolone, natomiast uprawianie konopi indyjskich w celach handlowych, ich sprzedaż i reklamowanie jest nielegalne. Przedstawiciel rządu Katalonii, Felip Puig, zapowiedział w czwartek, że policja wniesie sprawę do rozpatrzenia przez sąd. Nie umiał powiedzieć, czy projekt władz gminy jest legalny czy nie, "ze względu na różne interpretowanie prawa". Ponad 50 osób chorych na raka i fibromialgię skontaktowało się z władzami Rasquery w ciągu jednego dnia, aby wyrazić poparcie dla inicjatywy. Projektem interesuje się także inna organizacja palaczy marihuany, licząca ponad 7 tys. członków Airam. http://www.tvn24.pl/-1,1736732,0,1,pozwolili-siac-marihuane-kryzys,wiadomosc.html

low snow polecam praktycznie bezzapachowy automat chyba że takie geny mi sie udały

Poseł Ruchu Palikota chce zobaczyć „normalny kraj”. Andrzej Piątak mówił dziś w „Rozmowach pod krawatem”, że wybiera się za granicę, by obejrzeć państwowe plantacje marihuany. Poseł jedzie ze Stowarzyszeniem Wolne Konopie Szczecin. W programie czerwcowej wycieczki do Amsterdamu możemy przeczytać m.in. o „degustacji tamtejszych przysmaków i sprawdzaniu jakości kawy sprzedawanej w Coffee Shopach”. Andrzej Piątak zastrzega, że do niczego nie namawia, zaproszenie na wyjazd zamieścił jednak na swojej stronie w internecie. – Aby pokazać, jak wygląda to w normalnym kraju. Polska niestety jest jeszcze trochę opóźnionym krajem, poseł Andrzej Piątak</p> ponieważ państwo nie wykorzystuje swoich możliwości. Czerpie możliwości z papierosów i alkoholu. Nie widzę powodów, żeby nie miało czerpać korzyści i w jakiś sposób uregulować kwestii marihuany – stwierdził Piątak. Ruch Palikota postuluje zniesienie kar za posiadanie niewielkiej ilości marihuany. Za kilka tygodni złoży projekt noweli ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Zapraszamy do wzięcia udziału w naszej czerwcowej wyprawie Facebook: Wycieczka do Amsterdamu "Amsterdam Hardcore"